Κάδρος: Μια ιδιαίτερα πανοραμική περιοχή με αρχαία και ένα μικρό αλλά πανέμορφο φαράγγι, δίπλα από την πλαγιά της κορυφής του βουνού που είναι κτισμένο το εξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία.
Το υψόμετρο που είναι κτισμένο το χωριό με τις γειτονιές του ποικίλει αρχίζοντας από 400 μέτρα στην πιο χαμηλή γειτονιά με την πιθανότητα να υπερβαίνει και τα 500 μέτρα στην πιο ψηλή. Ακόμα ψηλότερα είναι κτισμένος ο Προφήτης Ηλίας. Από την κορυφή αυτή με το εξωκκλήσι φάρο της πίστης μας, φαίνεται πεντακάθαρα όλη η γύρω και από κάτω περιοχή που βρίσκονται σήμερα οι λαξευτοί αρχαίοι τάφοι και άλλα διάφορα ευρήματα εκείνης της εποχής καθώς επίσης και η μεταγενέστερα κτισμένη μικρή εκκλησιά, αφιερωμένη στην Αγία Ειρήνη. Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία, το Κάδρος αναφέρεται στην απογραφή του 1881 στον Δήμο Καντάνου, ενώ το 1920 στον αγροτικό δήμο Αρχιστρατήγου και από το 1928 μέχρι και το 1998 που εφαρμόσθηκε η διοικητική μεταρρύθμιση της χώρας με το πρόγραμμα “Καποδίστριας”, στο Κακοδίκι. Η μια δεκαετία διαδεχόταν την άλλη χωρίς να έχει ενδιαφερθεί ποτέ κανένας κρατικός παράγοντας ή φορέας για τα ιστορικά στοιχεία της περιοχής όπως και για το μικρό πανέμορφο φαράγγι τους. Με πόνο ψυχής μάς μίλησαν οι λιγοστοί άνθρωποι που συναντήσαμε, κάτοικοι του χωριού, για την ερήμωση του τόπου, ευελπιστώντας έστω και αργά ότι θα ενδιαφερθεί το κράτος και οι φορείς γι? αυτό το ιστορικό χωριό της επαρχίας Σελίνου. Στο χωριό υπάρχουν και διατηρούνται ακόμα οι τοιχογραφίες δύο παλιών εκκλησιών αφιερωμένες, η μία στην Παναγία (Γενέσιον της Θεοτόκου) και η άλλη στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Κάποτε λειτουργούσε και Δημοτικό Σχολείο έχοντας για πάρα πολλά χρόνια πάνω από 30 μαθητές στο σύνολο και των έξι τάξεων. Σήμερα, αυτό το κτήριο έχει τα χάλια του με την περισσότερη ζημιά να την έχει υποστεί η σκεπή του από κεραμίδια. “Σε αυτό το Δημοτικό Σχολείο έμαθα κι εγώ γράμματα. Αποφοιτήσαμε 30 παιδιά και συνέχισε το σχολείο να λειτουργεί για πολλά χρόνια. Ήρθε όμως το τέλος του κύκλου τους, αφού για την αγροτιά, δεν ενδιαφερόταν κανένας. Τα χρόνια που ήμουν παιδί, θυμάμαι στην κοιλάδα του Κακοδικίου να λειτουργούν τρία Δημοτικά Σχολεία και τέσσερα ελαιουργεία. Η γυναίκα μου είναι από το Κιλκίς και μοιραζόμαστε τον χρόνο στις ιδιαίτερες πατρίδες μας τις οποίες αγαπάμε και λατρεύουμε…” λέει ο κ. Αντώνης Καλογρίδης.
Με αγάπη για τη γενέτειρα μίλησαν όλοι στο πρόσφατο οδοιπορικό μας. Μεταξύ αυτών και ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου κ. Γιάννης Καλογριδάκης που είπε: “Η συμβολή των «Χανιώτικων νέων» στην ερημωμένη ύπαιθρο και όχι μόνο είναι ανεκτίμητη. Εμείς εδώ, μόνοι μας προσπαθούμε δίχως τη βοήθεια του κράτους, το οποίο εξακολουθεί ν? αδιαφορεί για τη σημαντική ιστορία του τόπου και την ανάδειξή της. Εργαζόμουν ως ηλεκτρονικός στην Πολεμική Αεροπορία και πριν από δύο χρόνια βγήκα στη σύνταξη. Γύρισα στις ρίζες μου και ανακαινίζω το πατρικό μου σπίτι όπως άλλωστε κάνουν και πολλοί άλλοι χωριανοί. Στον Πολιτιστικό Σύλλογο είμαι πρόεδρος και κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για τον τόπο μας?”.
Στο ίδιο μήκος κύματος μίλησε και ο παλιός καφετζής κ. Στέλιος Λιτσαρδάκης επισημαίνοντας ότι: “Αυτό το καφενείο είχε ιδρυτή τον μακαριστό πατέρα μου Γεώργιο Λιτσαρδάκη και γνώρισε ημέρες «δόξας» από την πολυκοσμία που είχαν οι γειτονιές μας. Το 1967 ανέλαβα τη διαχείριση του και καλά πήγαινα για πολλά χρόνια, αλλά το 1992 το έκλεισα αφού ο κόσμος λιγόστεψε για τα καλά?”.
