Δεν σε ακούσαμε νωρίς…

Αν ο Χρόνης Μίσσιος με την φράση «Ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει Αριστερά» στην προχθεσινή του συνέντευξη στο «Βήμα» ήθελε να κεντρίσει το ενδιαφέρον των αποκαλούμενων Αριστερών, θέτοντας την βάση ενός νέου διαλόγου για το γενικότερο «πρόβλημα» του χώρου, τότε ξεκίνησε από το απολύτως σωστό σημείο. Από το μηδέν. Από την αρχή. Όπως λέει, «Αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι Αριστερά, δεν παράγει τίποτα, ούτε καν πολιτικό πολιτισμό». Για να γίνει πιο συγκεκριμένος, αναφερόμενος στον ΣΥΝ σημειώνει ότι «Είναι ένα πείραμα που χρόνια τώρα παλεύει χωρίς να κατορθώσει να συνθέσει απόψεις», ενώ για να προσγειώσει όλους όσοι νομίζουν ότι στον Αριστερό χώρο, μόνο αυτοί έχουν μπόι ή ότι τάχατες το μπόι τους είναι τεράστιο, επισημαίνει ότι «Οι διασπάσεις και οι επαναδιασπάσεις αυτού του χώρου, μου φέρνουν στο μυαλό την επίδραση που έχει η ουρά της αθερίνας στο τρικυμισμένο ωκεανό»..! Στα ογδόντα χρόνια του, ο Χρόνης Μίσσιος, απαλλαγμένος από τις αγκυλώσεις της Αριστερής του νεότητας, διατυπώνει ένα ελκυστικό όραμα που μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς και συμπεριφοράς για κάθε αριστερό. «Ο μόνος δρόμος, η τελευταία έξοδος» λέει «προς την ελευθερία του ανθρώπου και του πλανήτη είναι η ολιστική οικολογική φιλοσοφία, σκέψη, πράξη και συμπεριφορά». Δεν χρειαζόμαστε, «πίστη» σε μια ιδεολογία αλλά μια καθημερινή πρακτική για να επανασυνδέσουμε την λογική με τις αισθήσεις, να απελευθερώσουμε την συμπαντική μας ιδιαιτερότητα, να αναγνωρίσουμε την διαφορετικότητα, την αυταξία και την αναγκαιότητα του συνόλου της ζωής». Και επειδή για ένα Αριστερό, βασικό στοιχείο της ζωής είναι ο έρωτας, η αγάπη και η τρυφερότητα, υποδεικνύει την ανάγκη να τα ξαναβρούμε ως «προσωπικά μας μονοπάτια» και στοιχεία της «προσωπικής μας αισθητικής». Καλά, εσένα Χρόνη δεν σε ακούσαμε νωρίς?