Γράφει ο Σταύρος Νικηφοράκης*
Η εμπειρία να ανεβαίνεις τα Λευκά Όρη στην καρότσα του μικρού φορτηγού με προορισμό το Αγ. Πνεύμα στην Πλακόκουρτα, είναι μοναδική όπως μοναδική είναι και η θέα που αντικρίζει κανείς από το εκκλησάκι του Αγ. Πνεύματος στο Μπούμπουλο αγναντεύοντας τα χωριά του Αποκόρωνα, τον κόλπο της Σούδας, το Ακρωτήρι, το αεροδρόμιο των Χανίων, την παραλία της Γεωργιούπολης, μέχρι το Ρέθυμνο.
Ανηφορίζοντας προς τα Λευκά Όρη από το Μελιδόνι, σου δημιουργείται ένα μοναδικό συναίσθημα. Οι εναλλαγές της φύσης, η επικινδυνότητα της διαδρομής, η αγριότητα του τοπίου, τα αιωνόβια κυπαρίσσια με τις σφηνωμένες πέτρες (Πλακούρες) στον κορμό τους, φωτεινό δείγμα των εκατοντάδων χρόνων ζωής τους.
Φτάνουμε στην Πλακόκουρτα. Μοναδικό πέτρινο διατηρητέο κτίσμα. Τέλος της διαδρομής με το αυτοκίνητο. Χαρακτηριστικό σημείο συνάντησης των βοσκών της περιοχής μας, χώρος διαμονής συγκέντρωσης και κουράς των προβάτων, παλιό τυροκομείο με τον υπόγειο εξωτερικό χώρο που σώζεται μέχρι σήμερα για την συντήρηση και φύλαξη των προϊόντων του.
Μέσα από το ανηφορικό μονοπάτι και αφού πρώτα δροσιστείς από το παγωμένο νερό του Μπούμπουλου, φτάνεις στο γραφικό ξωκκλήσι που βρίσκεται καρφωμένο ένα με τη φύση κάτω από τον τεράστιο βράχο. Στη σκιά του άγριου αιωνόβιου πρίνου η παράδοση συνεχίζεται. Πλούσιο φαγητό, καλό κρασί και όμορφη παρέα. Με ιδιαίτερη επιμέλεια φρόντισαν γι? αυτό ο Γιώργος ο Ζούλης με τη γυναίκα του Αγγελική τα αδέλφια Γιώργος και Μιχάλης Μακριδάκης και η οικογένεια του Γιάννη Καμαλεδάκη. Τα κρητικά τραγούδια και το κέφι που ακολουθεί αναστατώνουν την ηρεμία της φύσης.
Στα ριζίτικα και στις μαντινάδες πρωτοστατεί ο Γιώργος ο Ζούλης, γνωστός στην ευρύτερη περιοχή του Αποκόρωνα για την προσφορά του ως χοροδιδάσκαλος αλλά και ως αυθεντικός και γνήσιος εκφραστής του ριζίτικου τραγουδιού. Το κέφι φτάνει στην κορύφωση του. Διακόπτεται προσωρινά για τον εσπερινό που χοροστατεί ο παπά Κυριάκο Κοντακός με τους ερασιτέχνες ψάλτες και βοηθούς του.
Ο Γιώργος Μακριδάκης μέσα στον λίγο χρόνο του εσπερινού καταβάλει φιλότιμες προσπάθειες να εκτελέσει χρέη βοηθού του ιερέα αλλά και συγχρόνως να ολοκληρώσει το κόψιμο του άρτου που για άλλη μια χρονιά ήταν πλούσιος από προσφορές των συγχωριανών μας.
Ο ήλιος χάνεται γρήγορα, πίσω από την τεράστια βουνοκορφή των Λευκών Ορέων. Σουρουπώνει. Κατηφορίζουμε το μονοπάτι μέχρι την Πλακόκουρτα. Ο αέρας της Μαδάρας στριφογυρίζει γύρω μας. Νοιώθεις την ανάγκη να αποθηκεύσεις μέσα σου όσο γίνεται περισσότερο. Αξέχαστη εμπειρία.
Το μικρό φορτηγό αφήνει πίσω του την Πλακόκουρτα, του «Σταυρού τον Λάκκο», τον «Μαύρο Πόρο», τις «Κορακιές», τη «Στέρνα του Ντελή» χαρακτηριστικά τοπωνύμια των βοσκών της περιοχής μας. Πλησιάζουμε στο Μελιδόνι. Κάνουμε πάλι την ίδια ευχή: Νάμαστε καλά του χρόνου να ξανάρθουμε και να κρατήσουμε αυτό το μέρος μακριά από τις σύγχρονες τεχνολογίες και παρεμβάσεις.
*Ορκωτός ελεγκτής
