Απειθαρχία

Η γραμμή που κρατά ο συνδικαλιστικός βραχίονας του ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ οδηγεί πολλούς (μη οπαδούς αλλά συμπαθούντες) να αναθεωρήσουν την άποψη στην οποία είχαν κατασταλάξει για το κόμμα με την μεγάλη ιστορία και τους πολυαίματους αγώνες για τα δημοκρατικά δικαιώματα. Από την νομιμοποίησή του στην αρχή της μεταπολίτευσης και μέχρι πρότινος, το ΚΚΕ πολιτεύθηκε χωρίς να περάσει ποτέ τα όρια των κανόνων του δημοκρατικού πολιτικού παιχνιδιού και διατηρώντας τις ιδεολογικές απόψεις του, αναδείχτηκε εταίρος στην συγκυβέρνηση και απόκτησε εκπροσώπηση στην Ευρωβουλή. Παρά το όχι μεγάλο ποσοστό πολιτών που του εμπιστευόταν την ψήφο τους, υπό την καθοδήγηση του Χαρίλαου Φλωράκη είδε την ιδεολογία του να γίνεται απολύτως σεβαστή από το σύνολο των πολιτών της χώρας και από τα λοιπά κό??ατα. Τα δυο τελευταία χρόνια όμως, το ΚΚΕ υιοθέτησε πολιτική δράση? εξωκοινοβουλευτικού μορφώματος, με πρωτεύον στοιχείο της παρουσίας του στο πολιτικό γίγνεσθαι, την «ανυπακοή» κατά των νόμων.! Το τραβηγμένο σύνθη?α «νό?ος είναι το δίκιο του εργάτη», σε συνδυασμό με την απόρριψη του Συντάγματος (κατά τον σύντροφο Μαΐλη) αποτελεί πλέον την μόνιμη άρνηση συμμετοχής στον, όποιου επιπέδου, εθνικό διάλογο για συνεννόηση και χάραξη εθνικών στρατηγικών, δίνοντας την εντύπωση μιας ανεπίτρεπτης βιασύνης για την επιτυχή έκβαση της «επανάστασης των προλετάριων»..! Τα εκατόν κομματικά μέλη, των οποίων οι όψεις έχουν αρχίσει να αναγνωρίζονται πια στις εικόνες της τηλεόρασης, ότι δεν είναι διαμαρτυρόμενες ομάδες πολιτών αλλά ?έλη του κόμματος σε διατεταγμένη υπηρεσία, δεν μπορούν να μονοπωλούν το ενδιαφέρον για τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των λαϊκών στρωμάτων, αλλά ούτε να υποκαθιστούν και να καταργούν το κράτος, όπως γίνεται συχνά πυκνά τελευταία στα λιμάνια. Αν και δεν μου πέφτει λόγος, μήπως το κόμμα πρέπει να εξετάσει αν αυτές οι παρεμβάσεις του στην ζωή των άλλων πολιτών, αντιμετωπίζονται αρνητικά από το σώμα των ψηφοφόρων; Λέω, μήπως?