ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΙΑ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ “ΕΛ. Κ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ”

Πρόσφατα, συζητήθηκε και πάλι στο 7ο Τμήμα του Αρείου Πάγου, το θέμα της επανάληψης της δίκης των πρωταιτίων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Στη διάρκεια της διαδικασίας ο εισαγγελέας πρότεινε να αποβληθεί “Η Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδας”, που επιχείρησε να παρασταθεί ως πολιτική αγωγή και να τερματιστεί η δίκη λόγω παραγραφής και έτσι να κλείσει το θέμα ανακηρύσσοντας ουσιαστικά αθώους τους “έξι”.
Με αφορμή το γεγονός αυτό, επισκέφτηκε τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Ιωάννη Τέντε, αντιπροσωπία του Εθνικού Ιδρύματος «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» αποτελούμενη από τους Νικόλαο Παπαδάκη, γενικό διευθυντή του Ιδρύματος, Ελευθέριο Τσουράκη, ειδικό γραμματέα του Ιδρύματος και τους φίλους του Ιδρύματος στην Αθήνα Γεώργιο Πρασιανάκη και Φαλή Βογιατζάκη (επίτιμους προέδρους Παγκρητίου Ενώσεως Αθηνών) και τον Νικόλαο Σαρρή.
Στη διάρκεια της συνάντησης εξέφρασαν στον κ. Τέντε τη διαμαρτυρία τους για τη μονομερή, συνοπτική και χωρίς αντίλογο διαδικασία που οδηγεί στον αποκλεισμό οποιασδήποτε αντίθετης άποψης για ένα από τα σοβαρότερα θέματα που έχουν απασχολήσει, τα τελευταία χρόνια, την ελληνική δικαιοσύνη. Οι απόψεις της αντιπροσωπίας του Ιδρύματος διατυπώνονται εκτενέστερα και στην επιστολή που επιδόθηκε προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κατά τη διάρκεια της συνάντησης, που έχει ως εξής:
Κύριε Εισαγγελέα,
όπως σας είναι ήδη γνωστό παρακολουθούμε με ζωηρό ενδιαφέρον τη διαδικασία «αναψηλάφησης» της δίκης των έξι.
Οι θέσεις μας, για το σοβαρό αυτό θέμα, έχουν κατ? επανάληψη εκφραστεί σε διάφορες ευκαιρίες και βήματα, καθώς και με την από 11 Νοεμβρίου 2009 επιστολή μας προς τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου και εσάς.
Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε από τον Τύπο ότι στο 7ο Τμήμα του Αρείου Πάγου (σε Συμβούλιο) συζητήθηκε το θέμα όπου ο εισαγγελέας πρότεινε να κριθούν «αθώοι» οι έξι, να αποβληθεί «Η Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδας» που επιχείρησε να παρασταθεί ως πολιτική αγωγή και να τερματιστεί η δίκη λόγω παραγραφής και έτσι να κλείσει το θέμα ανακηρύσσοντας ουσιαστικά αθώους τους «έξι».
Με λύπη μας διαπιστώνουμε ότι η περίφημη «επανάληψη» της διαδικασίας εξελίσσεται σε μονομερή υιοθέτηση των απόψεων της μίας πλευράς που επίμονα και πληθωρικά τις διατύπωσε. Ήδη η πρώτη απόφαση του ιδίου τμήματος ουσιαστικά χωρίς δίκη, χωρίς αντίλογο με παρούσα μόνο τη μια πλευρά διατυπώνει «αθωωτική άποψη», η οποία, κατά τις πληροφορίες μας, επαναλαμβάνεται και με προσθήκη της δια της «παραγραφής» λύσης του θέματος. Είναι ευκολονόητο που οδηγεί ουσιαστικά αυτή η «επαναληπτική» διαδικασία: Στην αθώωση των καταδικασθέντων για όλα ανεξαιρέτως τα αδικήματα που διέπραξαν τότε ως πρωταίτιοι της Μικρασιατικής Καταστροφής και στην «ενοχοποίηση» της άλλης πλευράς, ιδίως αυτών που τους δίκασαν.
Άραγε μήπως με αυτές τις συνοπτικές διαδικασίες επιχειρείται να παραμερισθούν σοβαρά νομικά και ουσιαστικά ζητήματα, όπως π.χ. η αναμφισβήτητη στοιχειοθέτηση ενδεχόμενου δόλου αντί του άμεσου δόλου, θέματα τα οποία θα ετίθεντο με την παρουσία της άλλης πλευράς;
Τελικά δεν μας μένει τίποτα άλλο, παρά να εκφράσουμε την έντονη διαμαρτυρία μας, ιδιαίτερα μάλιστα για τη σπουδή με την οποία το τμήμα επιχειρεί σε μία ιδιαίτερη χρονική συγκυρία να συμμορφωθεί προς τις διαπιστώσεις (αφού δεν διέταξε τίποτε) της Ολομέλειας σε Συμβούλιο (αρ. 2/2010), για την όλη διαδικασία και τον αποκλεισμό οποιασδήποτε αντίθετης άποψης από την επίσημη κρισιολόγηση, που καταλήγει έτσι σε μια αυθαίρετη και ανεπίτρεπτη εισδοχή της δικαστικής κρίσης σε ιστορικά θέματα.
Δικαίως επομένως εκφράζει την αγωνία του ο κ. Ι. Μανωλεδάκης που σε πρόσφατο άρθρο του διατυπώνει την άποψη ότι:
«Αντίθετα, αν ολοκληρωθεί η απόφαση του Ζ? Τμήματος, «ανοίγει ο ασκός του Αιόλου». Ο Άρειος Πάγος θα πρέπει να ιδρύσει νέο Τμήμα για να δικάζει αποκλειστικά τις επαναλήψεις των πολιτικών δικών της πολυτάραχης ελληνικής ιστορίας (π.χ. της δίκης Μπελογιάννη), εμπλεκόμενος στα σκοτεινά γρανάζια της Πολιτικής και της Ιστορίας». (Νομικά Χρονικά, Ιανουάριος ? Φεβρουάριος 2010, τεύχος 59, σελ. 2 ? 3).
Ανεξάρτητα από την έκβαση της δίκης, το ερώτημα θα παραμείνει: μπορεί η Δικαιοσύνη να υποκαταστήσει το έργο των ιστορικών ή «μήπως θα αρχίσουμε να επαναλαμβάνουμε όλες τις πολιτικές δίκες στις οποίες αποδεδειγμένα υπήρξε πλάνη λόγω των εμφύλιων διχασμών που έχουν ταλαιπωρήσει τη χώρα από την εποχή της ελληνικής επανάστασης; Θα ξαναδικάσουμε τον Κολοκοτρώνη για να τον αθωώσουμε;» (Χριστίνα Κουλούρη, καθηγήτρια Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, εφημερίδα «Το Βήμα», 14 Φεβρουαρίου 2010).
Επιτρέψτε μας να επαναλάβουμε για μια ακόμα φορά ότι η τελική απόφαση ανήκει στην κρίση της ιστορίας. Αντίθετα, η κινητοποίηση νομικοφανών διαδικασιών δεν θα προσφέρει τίποτε στην ιστορική αλήθεια, στην πολιτική ισορροπία ή στη μνήμη κανενός.