Ξεκίνησαν οι πολιτιστικές εκδηλώσεις “Καλοκαίρι 2010” στην πόλη μας με τις παραστάσεις του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης και τον “Αρχοντοχωριάτη” του Μολιέρου.
Ο Αρχοντοχωριάτης γράφτηκε το 1670 κατόπιν παραγγελίας του Λουδοβίκου ΙΔ? και χαρακτηρίζεται από τον ίδιο τον συγγραφέα ως κωμωδία – μπαλέτο. Πρόκειται για ένα είδος ψυχαγωγίας που ανθούσε ιδιαίτερα στην αυλή του Λουδοβίκου ΙΔ? κράμα λόγου, μουσικής, τραγουδιών και χορού, στο οποίο συνήθως συμμετείχαν ο βασιλιάς και οι αυλικοί του.
Στον «Αρχοντοχωριάτη» («Le bourgeois gentilhomme»), παρουσιάζει ο Μολιέρος ένα θέμα διαχρονικό, την ανθρώπινη ματαιοδοξία, τη ματαιοπονία του ανθρώπου που πασχίζει να πηδήσει πιο πέρα από τον ίσκιο του. Να υπερβεί δηλαδή τον φραγμό της κοινωνικής του θέσης αλλά και των ικανοτήτων που ο ίδιος διαθέτει. Στο έργο του αυτό ο Mολιέρος δεν χρησιμοποιεί το διαχρονικό αυτό λογοτεχνικό μοτίβο τόσο για να ασκήσει κοινωνική κριτική, όσο για ν? αναδείξει την κωμική του διάσταση, χαρίζοντας τελικά στο θεατή μια φαρσοκωμωδία.
Επίκεντρο ολόκληρης της πλοκής του έργου είναι η παθιασμένη προσπάθεια του κ. Ιορδάνη, ενός νεόπλουτου εμπόρου, να εισέλθει στον κύκλο των ευγενών. Καθημερινά παίρνει μαθήματα χορού, μουσικής και φιλοσοφίας από ιδιωτικούς δασκάλους και κολακεύεται από τις επισκέψεις του παμπόνηρου κόμητα Δοράντη, ο οποίος εκμεταλλεύεται έντεχνα τη μανία του για να αποσπά από αυτόν όλο και μεγαλύτερα δάνεια. H προσγειωμένη λογική της γυναίκας του Ιορδάνη, αλλά και η εφευρετικότητα του υπηρέτη ενός νεαρού αστού, του Kλεόντη, ο οποίος είναι ερωτευμένος με την κόρη του αρχοντοχωριάτη, θα συνθέσουν τελικά το κλού του έργου. Ο Kλεόντης και ο υπηρέτης του εμφανίζονται μεταμφιεσμένοι ως ο γιος και ο γραμματέας του τούρκου σουλτάνου και θα απονείμουν στον κ. Ιορδάνη ένα βαρύτιμο παράσημο, ανυψώνοντάς τον συνάμα στον φανταστικό τίτλο ευγενείας ενός «mamamouchi». Tο αντάλλαγμα, και η τιμωρία του αρχοντοχωριάτη, θα είναι η συγκατάθεσή του για τον γάμο της κόρης του Λουκίλης με τον μεταμφιεσμένο νεαρό Kλεόντη.
Το σύνδρομο του κ. Ιορδάνη, με τον επαρχιωτισμό και την ανθρώπινη ματαιοδοξία είναι εκείνο που διακατέχει εμφανώς πολλούς ανθρώπους και σήμερα.
Η έμφαση στην συγκεκριμένη παράσταση του ΔΗΠΕΘΕΚ δόθηκε στην ερμηνεία των ρόλων κι όχι σε χορογραφίες και σκηνικά και έτσι κατάφεραν να δώσουν την κωμική φλέβα και ατμόσφαιρα του έργου.
Αν και όλη η παράσταση ήταν μια χορογραφία – μπαλέτο εντούτοις αυτό που έμενε τελικά στον θεατή ήταν η σάτιρα, δοσμένη μάλιστα με δυνατές ερμηνείες απ? όλους τους ηθοποιούς. Λες και συναγωνιζόταν ποιός θα εντυπωσιάσει περισσότερο στη σάτιρα ? μπαλέτο.
Η πολλή καλή σκηνοθετική δουλειά, στηρίχθηκε άριστα από τις ερμηνείες των ηθοποιών που υποστηρίζονταν άριστα από τα κοστούμια και την μουσική.
Σε εποχή λιτότητας η πλούσια παράσταση του Αρχοντοχωριάτη ήταν ανάσα αρωματικού οξυγόνου στις ψυχές των θεατών.
Όλοι οι συντελεστές του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης, με μπροστάρη τον καλλιτεχνικό διευθυντή κ. Μιχ. Αεράκη και με την υποστήριξη των χορηγών ας συνεχίσουν να κρατούν ψηλά τον ποιοτικό πήχη για να μπορούμε να απολαμβάνουμε αποδόσεις θεατρικών έργων που ανεβάζουν και τη δική μας ποιότητα ως ανθρώπων.
Δ. Φιλ.