Για τους πεσόντες και αγνοoύμενους
Τα χρόνια περνάνε, ο χρόνος φεύγει, οι μνήμες όμως παραμένουν χαραγμένες βαθιά μέσα στην ψυχή μας, η καρδιά μας σπαρταρά και το αίμα μας βράζει, γιατί είμαστε 49 χρόνια από τη μαύρη επέτειο της εισβολής των Τούρκων στη Μαρτυρική Κύπρο μας, και ακόμη υπάρχουν αγνοούμενοι, ακόμη υπάρχουν οικογένειες που δεν έθαψαν τα ιερά οστά των συγγενών τους, με τιμές όπως τους αξίζει, και αυτό γιατί ΔΕΝ μπορούν κάποιοι να αναλάβουν, να φέρουν εις πέρας αυτό το γεγονός της εκταφής των Ηρώων, όπως οι Ήρωες Εμμανουήλ Χατζηδάκης, Διοικητής μου και Ευάγγελος Κατσάνος Ανθυπασπιστής στην 173 Μοίρα Πυροβολικού στην Αμμόχωστο που υπηρετούσα και εγώ τη θητεία μου.
Λέω βράζει το αίμα μας, κι αυτό γιατί είναι αλήθεια ότι αν ξανά χρειαστεί να υπηρετήσουμε την Πατρίδα μας, είμαστε έτοιμοι να το πράξουμε δίνοντας και εμείς την ζωή μας. Είναι τιμή μας που η Πατρίδα μας έστειλε στην Κύπρο και υπηρετήσαμε τη θητεία μας. Εμείς κάναμε το χρέος μας, πολλοί Συμπολεμιστές όμως δεν γύρισαν, άλλοι πέρασαν και περνούν πολλά ψυχολογικά προβλήματα και προβλήματα υγείας, καιρός είναι η Ελλάδα και η Κύπρος να ασχοληθούν έμπρακτα με τα προβλήματα αυτά που προέρχονται όλα από τον πόλεμο του 1974.
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες μαζευόμαστε για τις επετειακές εκδηλώσεις σαν να είναι γιορτή, και ακούμε πως θυμόμαστε τους Ήρωές μας. ΔΕΝ είναι όμως έτσι, τους Ήρωές μας γενικά του Έθνους μας, πρέπει να τους θυμόμαστε πάντα και να τους τιμούμε όπως τους αξίζει. Πρέπει να καταλάβουμε πως δεν είναι γιορτή αλλά ΕΘΝΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ στη μνήμη των Ηρώων μας.
Πραγματικά πέρασαν 49 χρόνια από εκείνες τις ΜΑΥΡΕΣ μέρες του 1974, που τόσο εγώ αλλά και εκατοντάδες Ελληνόπουλα μαζί με τους ΑΔΕΛΦΟΥΣ Κυπρίους αντιμετωπίσαμε τον βάρβαρο εχθρό. ΔΕΝ ΛΥΓΙΣΑΜΕ- ΔΕΝ ΦΟΒΗΘΗΚΑΜΕ, αλλά σταθήκαμε στην πρώτη γραμμή και τον πολεμήσαμε με τα απαρχαιωμένα όπλα που διαθέταμε. Αντιμετωπίσαμε έναν εχθρό πλήρως εξοπλισμένο με τα πιο σύγχρονα όπλα, δυστυχώς με την υποστήριξη των Άγγλων, Αμερικάνων και των Ηνωμένων Εθνών.
Είπα πιο πριν ότι εάν χρειαστεί ξανά να πολεμήσουμε είμαστε έτοιμοι να το πράξουμε. ΝΑΙ είμαστε έτοιμοι, και ΔΕΝ πρέπει να ξεχνάμε πως και τα ΑΔΕΛΦΙΑ μας οι Κύπριοι, στήριξαν και συμμετείχαν ενεργά ανά τους αιώνες στους αγώνες του ΕΘΝΟΥΣ. Ακόμη και στις δύσκολες στιγμές της Πατρίδας μας είναι δίπλα μας, είναι μαζί μας.
Διαβάζοντας κάποιος την Ιστορία θα δει ότι Κύπριοι μετείχαν σε όλους τους αγώνες του έθνους. Στον Τρωικό Πόλεμο, τον Περσικό πόλεμο, στην εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το 1912, το 1940 και όπου χρειάσθηκε, γιατί και οι Κύπριοι είναι ΕΛΛΗΝΕΣ «Το όμαιμον τε και ομόγλωσσον και ομόθρησκον και ομότροπον». (ΕΛ.ΔΥ.Κ. 1960). Είναι ΕΛΛΗΝΕΣ με το ίδιο αίμα, με την ίδια γλώσσα, την ίδια πίστη -θρησκεία-, τα ίδια ήθη και έθιμα, τις ίδιες παραδόσεις, και κυρίως τον ίδιο Εθνικό Ύμνο.
Για το 1974 είναι πολλές οι Μορφές Ηρώων που μπορεί να αναφερθούμε.
Θα ξεκινήσω με τον Ήρωα Διοικητή μου Εμμανουήλ Χατζηδάκη που ήταν συντοπίτης μας, και μαζί με τον Ανθυπασπιστή Ευάγγελο Κατσάνο και τον Έφεδρο Ανθυπολοχαγό Σωτήρη Χατζηπροκοπίου, έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα κατά τη διάρκεια βομβαρδισμού του στρατοπέδου, όπως ανέφερε στο μνημόσυνο του Διοικητή μας Συνταγματάρχη Εμμανουήλ Χατζηδάκη χτες, ο Κύπριος Συμπολεμιστής μου Δρ Δημήτρης Στεφανίδης.
Ο Ήρωας Ταγματάρχης Πεζικού Ανδρέας Μουζάκης ήταν ο πρώτος νεκρός κατά τη διάρκεια των μαχών στο τουρκικό σχολείο της Αμμοχώστου, και ήταν αυτός που έφευγε πρώτος στο ΠΥΡ και ΚΙΝΗΣΗ και χτυπήθηκε από σφαίρα Τούρκου, τον οποίο όλοι νόμιζαν πως ήταν νεκρός. Τι να πω και πώς να ξεχάσω τον Ηρωικό Κυβερνήτη του «ΛΕΣΒΟΣ» Ελευθέριο Χανδρινό ο οποίος με δική του πρωτοβουλία γύρισε πίσω και αποβίβασε τους ΛΕΒΕΝΤΕΣ Συμπολεμιστές της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛΔΥΚ), ενώ έφευγαν για την πατρίδα διότι τελείωνε η θητεία τους. Αυτός ήταν η αιτία για την αυτοκαταστροφή των Τούρκων στα στενά της Πάφου.
Δυστυχώς, η Ελληνική πολιτεία μετά τον πόλεμο τον έστειλε στο στόμα του Λύκου σαν Στρατιωτικό Ακόλουθο στην Ελληνική Πρεσβεία της Άγκυρας. Οι Τούρκοι γνώριζαν ποιος ήταν, γι’ αυτό και σκηνοθέτησαν το ατύχημα του και δολοφονήθηκε.
ΔΕΝ πρέπει να ξεχνάμε τους Ηρωικούς Πολεμιστές της ΕΛΔΥΚ, που μαζί με τους αδερφούς Κυπρίους του 211 Τάγματος Πεζικού και του 366 Τάγματος Πεζικού κράτησαν τη Λευκωσία και είναι σήμερα ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Πρέπει να αναφέρω ότι το 211 Τάγμα Πεζικού μόνο, είχε 202 νεκρούς.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει την Ηρωική 31η Μοίρα Καταδρομών που έφυγε από εδώ το Μάλεμε των Χανίων και δυστυχώς από λάθος χειρισμό, φιλικά πυρά έριξαν τα 2 αεροπλάνα με αποτέλεσμα των τραγικό θάνατο των 29 Καταδρομέων και των 4ρων Αεροπόρων, γι’ αυτό και το Μνημείο στη Μοίρα Καταδρομών στο ΜΑΛΕΜΕ. ΔΕΝ ξέρω εάν η Πατρίδα τα Γνωρίζει και τα Αναγνωρίζει αυτά τα γεγονότα και πολλά άλλα.
Πιστεύω ότι όλοι τα γνωρίζουν, αλλά δεν θέλουν, κι αυτό γιατί μέχρι τελευταία οι Ήρωες μας φαινόταν ότι σκοτώθηκαν στον πόλεμο του 1940, ενώ στα πιστοποιητικά γεννήσεως τους πολλοί είχαν γεννηθεί πολύ αργότερα από το 1940. Μετά από πολλούς αγώνες που διήρκησαν αρκετά χρόνια, οι Σύλλογοι Πολεμιστών Κύπρου 1974 καταφέραμε να αναγραφεί στον ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ η λέξις «ΚΥΠΡΟΣ» για να θυμίζει ότι κάποιοι Έλληνες στον πόλεμο αυτόν πότισαν με το αίμα τους τα ΑΓΙΑ χώματα της Κύπρου, δεκάδες Ελληνόπουλα από κάθε γωνιά της πατρίδας μας.
Οι αρχαίοι Έλληνες θα έπρεπε να πάρουν τα λείψανα των Νεκρών Ηρώων τους μετά τη μάχη. Δυστυχώς στην περίπτωση της Κύπρου, πέρασαν 49 χρόνια και ακόμα ψάχνουμε Αγνοούμενους και ενώ γνωρίζουν όλοι που
είναι κάποιοι θαμμένοι ΔΕΝ ενδιαφέρεται η επίσημη πολιτεία για την εκταφή τους.
Πρέπει να γνωρίζουν οι Έλληνες ότι εκτός από τους ΕΛΔΥΚΑΡΙΟΥΣ και τους Καταδρομείς, υπηρέτησαν στην Κύπρο και Έλληνες με Κυπριακά ονόματα και διαβατήρια στην Εθνική Φρουρά της Κύπρου, δηλαδή στον Κυπριακό Στρατό και μέχρι τελευταία ΔΕΝ φαινόταν πουθενά ότι πολέμησαν ή σκοτώθηκαν στην Κύπρο.
Οι νεκροί Ήρωες μας πιστεύω ότι θα αναπαυθούν μόνο όταν η πατρίδα μας ενδιαφερθεί γι’ αυτούς και τις οικογένειες τους.
Οι νεκροί Ήρωες Συμπολεμιστές μας και όλοι εμείς οι Συμπολεμιστές τους, Κύπριοι και Ελλαδίτες, κρατήσαμε την τιμή και την αξιοπρέπεια της πατρίδας μας, δίνοντας ακόμα και τη ζωή τους αυτοί οι Ήρωες.
Εμείς τώρα, 49 χρόνια μετά, από τις μαύρες εκείνες ημέρες είμαστε έτοιμοι να ξαναπολεμήσουμε για την πλήρη δικαίωση και υπεράσπιση των Εθνικών μας Εδαφών.
Εμείς τώρα, 49 χρόνια μετά, θα πρέπει να ενημερώσουμε για την πραγματική ιστορία του 1974 που τη ζήσαμε από κοντά και να μην επιτρέψουμε να διαδοθεί Παραχαραγμένη και όπως θέλει ο καθένας που δεν γνωρίζει ή δεν θέλει να γνωρίζει.
Εμείς τώρα, 49 χρόνια μετά, θα πρέπει να ενημερώσουμε ότι η Ιστορία γράφτηκε με το αίμα των Ηρώων Συμπολεμιστών μας και ΔΕΝ πρέπει γραμμένη να διαβάζεται με το μελάνι των ενόχων.
Όσο είμαστε στη ζωή, έχουμε υποχρέωση να θυμόμαστε και να μνημονεύουμε τους
ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΜΑΣ.
ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ
ΑΘΑΝΑΤΟΙ
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ
ΖΗΤΩ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΚΕΣ ΗΡΩΟΜΑΝΕΣ ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΙ ΚΡΗΤΗ
*Πρόεδρος Παγκρητίου Συνδέσμου
Πολεμιστών Κύπρου 1974
Σημ.: Ομιλία που εκφωνήθηκε την Κυριακή 23 Ιουλίου 2023 στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων, για την επέτειο των 49 χρόνων από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
