ΜΕΤΑ την ανάρτηση στα Λύκεια των τελικών αποτελεσμάτων εισαγωγής στα ΑΕΙ και ΤΕΙ των υποψηφίων και τη χαρά της επιτυχίας, μένει να δούμε την πραγματική εικόνα που διαμορφώνεται: Φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, αυτό που κυριάρχησε στις προτιμήσεις των υποψηφίων σκιαζόταν από την οικονομική κρίση και τις συνέπειές της. Σε έρευνα που διενεργήθηκε (Μάης 2010) καταγράφτηκε ένα μεγάλο τμήμα υποψηφίων (σαφώς μεγαλύτερο από άλλες φορές) που ήταν έτοιμοι να δουν τα πράγματα με πιο «ρεαλιστικό» βλέμμα και να στραφούν σε σχολές της περιοχής τους. Έστω κι αν αυτές οι σχολές είναι της πρώτης επιλογής τους.
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ κρίση δυστυχώς πλήττει και το μέλλον των παιδιών επαγγελματικά. Διότι, άλλο είναι να σπουδάσεις κάτι που σου αρέσει και θα σε ευχαριστεί σε όλη τη ζωή σου, κι άλλο να ακολουθήσεις εξ ανάγκης ένα επάγγελμα που θα το ασκήσεις με βαριά καρδιά. Υπάρχει βέβαια και η δεύτερη παράμετρος αυτής της επιλογής: ότι έτσι όπως έχει η σημερινή κατάσταση στην αγορά εργασίας, δεν επιτρέπεται στους νέους να τρέφουν και πολλές προσδοκίες επενδύοντας σε σπουδές. Πιθανόν κάποτε η απόκτηση «Πανεπιστημιακού Πτυχίου» να ήταν σοβαρή κοινωνική (και επαγγελματική) επένδυση. Σήμερα όμως, η ολοένα αυξανόμενη ανεργία των πτυχιούχων, η αναξιοκρατία παντού και η μείωση κάθε προσδοκίας για το ξεπέρασμά της κρίσης τα έχουν ανατρέψει όλα.
(Στ.Γ.Κ.)
Αντιθέσεις
ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ μπήκε για τα καλά. Η ζωή συνεχίζεται, με ή χωρίς την κρίση (για πολλούς). Τα σχολεία έχουν κλείσει, οι «νέοι» φοιτητές ετοιμάζονται για αναζήτηση σπιτιών όπου πέρασαν, οι αδειούχοι του Ιούλη βρίσκονται στους τόπους προορισμού τους, ενώ η πλειονότητα των εργαζομένων αγκομαχεί για τη εξασφάλιση του άρτου, του επιουσίου.
ΕΤΣΙ, οι αντιθέσεις μέσα και έξω από την πόλη των Χανίων εντείνονται:
-Σε μια ακρογιαλιά η γυναικεία καλοκαιρινή ομορφιά (φωτό, 1), η αμεριμνησία, η ανάπαυση σώματος και ψυχής παραμένουν αιτούμενα κάθε απλού εργαζόμενου. Έστω και σαν μακρινό όνειρο, έστω και σαν φαντασίωση.
-Αντίθετα, η χαρά της ζωής-όταν υπάρχει δουλειά, οποιαδήποτε δουλειά, με ένα κουβά, μια σκούπα, ένα κινητό και την κατάλληλη ενδυμασία- δεν κρύβονται με τίποτε (φωτό, 2)
-Η μιζέρια, πάλι, σ΄ αυτήν την πόλη, θα αυξάνεται παράλληλα με την καθοδική πορεία της οικονομίας και τη συρρίκνωση μισθών, θέσεων εργασίας κ.λπ. Παρόμοιες εικόνες (φωτό, 3) είναι ολοένα και πιο συχνό φαινόμενο?
Στ.Γ.Κ.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
Διαδίκτυο
και πολιτική
ΜΙΑ από τις πρώτες υποσχέσεις του κ. Γ. Παπανδρέου ήταν (και είναι) η περίφημη διαβούλευση. Δηλαδή, η «ανάρτηση» ενός θέματος ή ν/σ στο διαδίκτυο και η επ΄ αυτού ανοιχτή έκθεση απόψεων. Έτσι, ώστε άμεσα να αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση τις αντιδράσεις (θετικές ή αρνητικές) κάθε ενέργειάς της κατευθείαν από τους πολίτες.
ΒΕΒΑΙΑ, μια τέτοια αντιπαράθεση απόψεων αφορά κυρίως στις κυβερνητικές θέσεις και όργανα/υπηρεσίες που αποφασίζουν να εκτεθούν δημόσια. Όμως, οι φανατικοί του διαδικτύου δεν περιμένουν την κυβέρνηση για να εκθέσουν τις απόψεις τους επί παντός του επιστητού. Υπάρχει προ πολλού μια δυναμική των blogs διαδικτυακής επικοινωνίας (social media) που «παίρνει φαλάγγι» όλα τα θέματα: πριν καν ανακοινωθούν στον Τύπο! Πρώτα είναι ο θυμός των πολιτών από τα σκληρά μέτρα και την ατιμωρησία των υπαιτίων της κατάντιας μας. Ένας θυμός που εκτονώνεται μέσα σε «πολέμους» του Face book και του Twitter: εκεί η ωμή έκθεση μιας άποψης που εκφράζει την αλήθεια, δημιουργεί πολύ περισσότερη εντύπωση από δέκα «πολιτικές αναλύσεις». Έπειτα έρχεται η κριτική πολιτική σκέψη.
ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ πως είναι θέμα χρόνου και οργάνωσης των μελών του διαδικτύου να αξιοποιήσουν το «εργαλείο» αυτό-το διαδίκτυο- ως πολιτικό όπλο. Από την ατομική «ρητορική» της γκρίνιας και του εύκολου-γιατί όχι αφού υπάρχει ανωνυμία;- υβρεολόγιου, δεν είναι δύσκολο να περάσουμε στην οργάνωση συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων εναντίον μέτρων ή της εν γένει πολιτικής κατάστασης.
ΣΗΜΕΡΑ, λίγοι πιστεύουν στα ΜΜΕ, λιγότεροι ακούν ραδιόφωνο ή αγοράζουν μια εφημερίδα για να διαμορφώσουν άποψη. Ζούμε την πολιτική κάθε μέρα και δεν χρειάζεται να μας αναλύσει κάποιος στο «γυαλί», ή στο χαρτί το δίκαιο ή το άδικο των μέτρων. Οι ποικίλες συζητήσεις, τα βιντεάκια, τα ανέκδοτα, οι «αναρτήσεις» σχολίων κ.λπ. προκαλούν ζυμώσεις των οποίων οι καρποί θα φανούν συντόμως. Όλα αυτά δε σημαίνουν κατ΄ανάγκη αρνητική εξέλιξη. Εκθέτονται και λύσεις στα προβλήματα, που είναι ικανές να μεταπλάσουν μια μάζα ψηφοφόρων για αναζήτηση-στις εκλογές-την πραγμάτωση ονείρων και επιθυμιών της, μέσω ενός άλλου φορέα. Οψόμεθα?
(Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr)
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ
Κύριε πρόεδρε,
«Έως ότου μπει στην ειδική φόρμα (καταγραφής των δημοσίων υπαλλήλων) η ένδειξη “κρατικοί λειτουργοί”, συνιστούμε στα μέλη μας -δήλωσε ο πρόεδρος Δικαστικών στο Mega- να μην απογραφούν»!
? Μα, με το ίδιο σκεπτικό «λειτουργοί» δεν είναι και οι εκπαιδευτικοί, όπως και οι γιατροί του ΕΣΥ κ.ά.;
Μήπως οι δικαστικοί δεν πληρώνονται από το κράτος ως υπάλληλοί του; Προς τι αυτή η διάκριση;
ΕΡΜΟΛΑΟΣ
