ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΚΤΟΠΛΟΪΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

Αθήνα
Τον κίνδυνο να καταλήξουν σε βάρος της ελληνικής ακτοπλοΐας οι ρυθμίσεις που αφορούν την άρση του καμποτάζ, επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η Ένωση Επιχειρήσεων Ναυτιλίας, τονίζοντας, ωστόσο, ότι δεν αντιτίθεται επί της αρχής στο νομοσχέδιο για την άρση του καμποτάζ.
Σταχυολογώντας τις διατάξεις του σχεδίου νόμου, η ΕΕΝ αναφέρεται στη διάταξη, σύμφωνα με την οποία «για τη νόμιμη εκτέλεση πλόων από πλοία υπό ξένη σημαία, απαιτείται η υπογραφή σχετικής σύμβασης ανάθεσης μεταξύ ξένης πλοιοκτήτριας εταιρίας και υπουργού Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας.
Η σύμβαση θα είναι 3ετούς διάρκειας με δυνατότητα παράτασης, και το περιεχόμενό της θα ορισθεί με ΚΥΑ κατ? εξουσιοδότηση της παρούσας διάταξης».
Όπως υποστηρίζει, ενώ αίρεται ουσιαστικά το καμποτάζ, στη διάταξη αυτή δεν προσδιορίζεται ούτε κατά προσέγγιση κανένα από τα κριτήρια των πλοίων, τα οποία θα εκτελούν τους περιηγητικούς πλόες.
Η ΕΕΝ σημειώνει ότι όλα τα κρίσιμα ζητήματα όπως η στελέχωση, ο αριθμός δρομολογίων, η συχνότητα και η περιοδικότητα προσεγγίσεων στους ελληνικούς λιμένες, η τήρηση των συμβάσεων για την ασφάλεια, αφήνονται στην διακριτική ευχέρεια των εκάστοτε υπουργών, τόσο ως προς το αν θα εφαρμοστούν όσο και ως προς το σε ποιο βαθμό θα εφαρμοστούν.
Η ΕΕΝ κάνει λόγο για τον κίνδυνο αθέμιτου ανταγωνισμού από τα ξένα πλοία, τα οποία θα μπορούν να εκτελούν ελεύθερα πλόες στα ελληνικά νησιά, καθώς και με δεδομένη την γραφειοκρατία του πρώην ΥΕΝ, η οποία επιβάλει τεράστιο όγκο υποβαλλόμενων δικαιολογητικών προκειμένου να εγκρίνει τις δρομολογήσεις σύμφωνα με τον Ν. 2932/2001, εκτιμά ότι αφενός τα κριτήρια μιας τέτοιας απελευθέρωσης θα έπρεπε να τεθούν τουλάχιστο υπό την μορφή συγκεκριμένου και ορισμένου πλαισίου στον εν λόγω νόμο και στη συνέχεια απλά να εξειδικευθούν οι όροι εφαρμογής τους με την ΚΥΑ.
Μια τέτοιου μεγέθους νομοθετική παρέμβαση, σύμφωνα με την ΕΕΝ, είναι τουλάχιστο αντιδημοκρατικό να μην αποτελεί αντικείμενο κοινοβουλευτικού διαλόγου με τη συζήτηση του παρόντος νομοσχεδίου, αλλά να επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια ή πολιτική σκοπιμότητα του εκάστοτε υπουργού ή οικονομικά συμφέροντα, που εν προκειμένω είναι τεράστια.