ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ

Αθήνα
Απορρίφθηκαν από το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου οι αιτήσεις αναίρεσης που είχαν υποβάλει κατά της καταδίκης τους από το Πενταμελές Εφετείο για την υπόθεση της “17 Ν” οι Αλ. Γιωτόπουλος, Β. Τζωρτζάτος, Η. Κωστάρης, Χ. Ξηρός, Β. Ξηρός και Σ. Ξηρός.
Ο Αρειος Πάγος απέρριψε, επίσης, την αναίρεση των Π. Τσελέντη και Κ. Τέλιου κατά των αξιόποινων πράξεων που τους αποδίδονται, αλλά έκανε δεκτό ένα σκέλος των αιτήσεών τους και αναίρεσε μόνο το κεφάλαιο που αφορά τη δυνατότητα εφαρμογής σε αυτούς τους δύο του νομοθετικού μέτρου της επιείκειας, που μπορεί να επηρεάσει την επιμέτρηση και τον καθορισμό της ποινής τους. Μόνο ως προς τους δύο αυτούς η υπόθεση παραπέμπεται στο Πενταμελές Εφετείο με νέα σύνθεση δικαστών, προκειμένου να κριθεί εάν συνέβαλαν ουσιωδώς στην εξάρθρωση της 17Ν και εάν, συνεπώς, πρέπει να εφαρμοστούν γι? αυτούς μόνο τα μέτρα επιείκειας.
Το Εφετείο Αθηνών το 2007 απέρριψε αίτημα των δύο για μέτρα επιείκειας κρίνοντας ότι μετά την αποχώρησή τους από την οργάνωση έμειναν αδρανείς απέναντι στη συνεχιζόμενη αποτρόπαια δράση των υπολοίπων, ενώ δέχτηκε κατά πλειοψηφία ότι δεν συνέβαλαν ουσιωδώς.
Ο Αρειος Πάγος έκρινε ασαφείς και αντιφατικές τις αιτιολογίες του Εφετείου, αφού πολλές φορές επικαλέστηκε τις καταθέσεις τους για την κρίση περί ενοχής ή αθωότητας των υπολοίπων. Ακόμη, ο Α.Π. έκρινε ότι το Εφετείο δεν υποχρεωνόταν να ερευνήσει αυτεπαγγέλτως εάν συνέτρεχαν μέτρα επιείκειας για τους αδελφούς Ξηρού και τον Τζωρτζάτο, αφού, ενώ αρχικά φαίνονταν πρόθυμοι για συνεργασία, μετά αποκήρυξαν κάθε τέτοια προοπτική ανακαλώντας το αίτημα για μέτρα επιείκειας.
Επίσης, ο Α.Π. έκρινε ότι το Εφετείο με ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία και νομικά ορθό τρόπο έκρινε ότι δεν πρόκειται για πολιτικά εγκλήματα αλλά του κοινού ποινικού δικαίου που υπάγονται στην αρμοδιότητα του Τριμελούς Εφετείου και όχι του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου (ΜΟΔ).
Παράλληλα, δέχτηκε ορθή αιτιολογία σχετικά με τη συγκρότηση της οργάνωσης, τον ηγετικό ρόλο του Αλ. Γιωτόπουλου και τη συμμετοχή όλων στις αποδιδόμενες αξιόποινες πράξεις, ενώ απέρριψε ως αβάσιμους τους ισχυρισμούς για παραβίαση των αρχών της δίκαιης δίκης, του φυσικού δικαστή, της αμεροληψίας, της δημοσιότητας της δίκης, των υπερασπιστικών δικαιωμάτων, για ακυρότητα της διαδικασίας λόγω απολογιών υπό συνθήκες βασανισμού ή χορήγησης ψυχοτρόπων ουσιών κ.λπ.