Η κυβέρνηση προσπαθεί συστηματικά (και σωστά) να εμφυσήσει αισιοδοξία στην κοινωνία που έχει γονατίσει από τα σκληρά μέτρα τα οποία έχουν ληφθεί για την ανάταξη της Οικονομίας και γιαυτό προβάλλει την ευνοϊκή εξέλιξη στο έλλειμμα το οποίο τους τελευταίους έξι μήνες μειώθηκε κατά 46%, από 18 δισ. ευρώ στα 9,6 δισ. ευρώ. Τί σημαίνει αυτό ; Ότι το Δημόσιο για να ανταποκριθεί στις ελάχιστες υποχρεώσεις του για την πληρωμή μισθών, συντάξεων και για να εξασφαλίσει τη λειτουργία των υπηρεσιών του, αντί να δανείζεται 2,5 δισ. ευρώ τον μήνα θα δανείζεται πλέον 1,5 δισ. ευρώ. Σπουδαία εξέλιξη, αλλά το πρόβλημα παραμένει και πρέπει να ληφθούν και άλλα μέτρα μέχρι η χώρα να επιστρέψει στις αγορές για δανεισμό όχι με ληστρικά επιτόκια και κυρίως μέχρι να έλθει η πολυπόθητη ανάκαμψη η οποία δυστυχώς δεν έρχεται μόνη της. Τον Μάρτιο, το ποσοστό της στατιστικής ανεργίας έφτασε στο 11,6% έναντι 9,2% τον αντίστοιχο μήνα του 2009. Όμως η πραγματική ανεργία εκτιμάται ότι κυμαίνεται στο 17,5%…! Δηλαδή το σύνολο των ανέργων στη χώρα μας αγγίζει σήμερα τους 800.000. Το χειρότερο είναι ότι τα πρώτα και μεγαλύτερα θύματα είναι οι νέοι, το ποσοστό ανεργίας των οποίων μέσα σε λίγους μήνες εκτινάχθηκε στο 31% ξεπερνώντας το αντίστοιχο της Ισπανίας. Αυτό το ποσοστό πρέπει να μειωθεί. Κι αν εν προκειμένω η κυβέρνηση δεν εφαρμόσει χειροπιαστά μέτρα και πολιτικές προστασίας των νέων και των πραγματικά αδύνατων, τότε καμιά επιχείρηση αισιοδοξίας, καμιά προπαγάνδα, δεν θα μπορέσει να αλλάξει την κατάσταση απαισιοδοξίας που γενικεύεται και παγιώνεται με ραγδαίο ρυθμό δυστυχώς στο πιο δυναμικό κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας, τους νέους, που περιμένουν ανέλπιδοι στο πάγκο της ανεργίας. Εκρηκτική μαγιά για την αμφισβήτηση των πάντων σε μια εποχή? «εκτροφείο γέρικων νέων» όπως γράφει η Φωτεινή Τσαλίκογλου.
ΑΕΣ
Ιδιοποίηση του κράτους
Σε τρεις διαφορετικές εκθέσεις που συνέταξε ο πρώην εισαγγελέας κ. Γ. Ζορμπάς, ο οποίος ερεύνησε την υπόθεση των δομημένων ομολόγων και ο οποίος κλήθηκε ως πρώτος μάρτυρας στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής που διερευνά το σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων, είναι «καταπέλτης» κατά των εμπλεκομένων στη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων που επιχειρήθηκε να γίνει με τα «τοξικά» ομόλογα τα οποία προμηθεύτηκαν οι διοικήσεις τους. Ταυτόχρονα «ζεματάει» υπουργούς της ΝΔ για τον τρόπο με τον οποίο «έκτιζαν» την προσωπικότητα όποιου ήθελαν να αναδείξουν ως κατάλληλο για μια θέση εξουσίας για να τον έχουν διαθέσιμο στην επιχείρηση ιδιοποίησης του κράτους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η εύνοια που είχαν επιδείξει προς τον κ. Δ. Καπράνο ο οποίος επιλέχτηκε το 2004 ως πρόεδρος του ΔΣ του Ταμείου ΤΣΠΕΑΘ των δημοσιογράφων, για τον οποίον όπως επισημαίνει ο κ. Ζορμπάς, η «αξιοσημείωτη πληθύς των διορισμών του δεν ήταν ικανή να προσδώσει σε αυτόν την ιδιότητα του ειδικού περί τα θέματα κοινωνικής ασφάλισης και κοινωνικής πολιτικής». Δηλαδή η συνταγή έχει ως εξής: Έχουμε ένα κομματικό εγκάθετο, τον διορίζουμε στα ΔΣ του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, του Ελληνικού Φεστιβάλ, του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, του Νοσοκομείου Μεταξά και του Ελληνικού Ιδρύματος Γαστρεντερολογίας και Διατροφής (!) και τέλος τον εγκαθιστούμε και πρόεδρο με καλό μισθό σε ένα Ταμείου, όπως το ΤΣΠΕΑΘ, για να πορεύεται και να μας πορεύει όταν χρειαστεί. Γι? αυτό το «χτίσιμο» της εν λόγω προσωπικότητας, έβαλαν το χέρι τους ο τότε υπουργό Οικονομίας κ. Γ. Αλογοσκούφης με τον οποίο ο κ. Καπράλος είχε «προσωπική γνωριμία και κοινωνική σχέση» από τα φοιτητικά τους χρόνια, ο πρώην υπουργός Υγείας κ. Δ. Αβραμόπουλος, ο οποίος τον τοποθέτησε στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο του Πειραιά Μεταξά και ο πρώην υπουργός Απασχόλησης κ. Π. Παναγιωτόπουλος ο οποίος τον διόρισε στο ΤΣΠΕΑΘ. Ο κ. Ζορμπάς, σε σχέση με το δομημένο του ΤΣΠΕΑΘ, ομιλεί για επαρκείς ενδείξεις τέλεσης πράξης απιστίας σε βαθμό κακουργήματος και για ύπαρξη σαφών ενδείξεων τέλεσης δωροδοκίας, όπως και για ευθύνες του υπουργείου Οικονομίας. Κάτι ήξερε ο Κώστας και έσπευσε να κλείσει την Βουλή, πριν αυτή του κλείσει τελείως το? μαγαζί?!
ΑΕΣ
Αδελφοφιλία και όχι αδελφοφαγία
Πολιτική πράξη ποιότητας είναι αυτή του κτηνοτροφικού συλλόγου Χανίων να αποκλείσει επ? αόριστον την Εφορία Χανίων. Όχι τα αεροδρόμια, τα λιμάνια και την …Ακρόπολη κάτι που παράγει μεγάλη οικονομική βλάβη σε άλλες επαγγελματικές ομάδες. Ούτε πάλι το Πλατάνι αφού θα ήταν ανισοβαρής η επίπτωση εις βάρος του Αποκόρωνα.
Αλλά και στην Εφορία αξίζει, η αγροτοκτηνοτροφική συλλογικότητα του τόπου, να κάνει διάκριση: Να επιτρέπει την είσοδο σε όσους πολίτες, κύρια επιχειρηματίες-επαγγελματίες θέλουν να εξυπηρετηθούν προκειμένου να ασκήσουν την εργασία τους ( για παράδειγμα, να “τρυπήσουν” μπλοκ τιμολογίων, η να λάβουν φορολογική ενημερότητα ή κάτι άλλο ανάλογο). Και να μπλοκάρουν τις συναλλαγές που δημιουργού ροή εισόδων προς το κράτος.
Η κοινωνική ενότητα είναι προϋπόθεση για την θετική έκβαση των αγώνων. Η αδελφοφαγία καταστρέφει περαιτέρω τον κοινωνικό ιστό, ζουγκλοποιεί περαιτέρω την κοινωνία, εξυπηρετεί, δηλαδή, την καθεστηκυία τάξη (ή ελίτ) και τα αθέμιτα συμφέροντά της.
Μ.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
Το Κυπριακό?
ΑΠΟΤΕΛΕΙ δεκαετίες τώρα μια βαθιά ανεπούλωτη πληγή. Κι αν δεν ήταν ο Αντρέας (με τον Γιάννο Κρανιδιώτη) να βάλουν την Κύπρο στην Ε.Ε., το θέμα θα παρέμενε για τη διεθνή κοινότητα μια απλή «διμερής διαφορά»!
ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ αποτελεί δείγμα γραφής της διπλωματίας των ισχυρών. Που απονέμουν «δικαιοσύνη» κατά το δοκούν. Και φυσικά μόνον όπου και σε ό,τι συμφωνεί προς το συμφέρον τους. Είναι γνωστό πως οι αποφάσεις της αμερικανικής διπλωματίας συναρτώνται με τα συμφέροντα των ΗΠΑ: αν δηλαδή εξυπηρετούνται ή βλάπτονται αυτά, σε κάθε γωνιά της γης. Τότε είναι ανάλογη και η επέμβαση. Δεν είναι δε καθόλου τυχαία η, κατά την εδώ επίσκεψη του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, έκφραση έμμεσης «συγγνώμης» τόσο για τη χούντα, όσο και για το Κυπριακό! Ο αντιαμερικανισμός, φυσικά στη χώρα μας, δεν έχει πηγή μόνο το Κυπριακό. Ξεκινά από πολύ νωρίτερα?
ΕΙΔΙΚΑ στο Κυπριακό, τον Ιούλιο του 1974, με αρχηγό της αμερικανικής διπλωματίας τον πασίγνωστο ανθέλληνα και φιλότουρκο κ. Χένρι Κίσινγκερ, οι αποφάσεις των ΗΠΑ-για την Κύπρο-πάρθηκαν σε σχέση με τον (υποτιθέμενο) κίνδυνο για τους Αμερικανούς της αύξησης της σοβιετικής επιρροής στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου! Και ο Μακάριος αποτελούσε το «κόκκινο πανί» για την τότε αμερικανική ηγεσία με την ανεξάρτητη πολιτική του.
ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ετοιμάστηκε επιμελώς από την Τουρκία και τον τότε πρωθυπουργός της, τον Μπουλέντ Ετζεβίτ, μαθητή του Κίσινγκερ. Η τουρκική διπλωματία ανέκαθεν προγραμματίζεται χρόνια, είναι αμετάβλητη στους στόχους της, δεν υπολογίζει διεθνές δίκαιο και προσπαθεί να βρίσκει τις κατάλληλες συγκυρίες, ώστε να πραγματώνεται: όπως ακριβώς βλέπουμε να γίνεται σήμερα με τη? «διπλωματία του Αιγαίου» και το «Πίρι Ρέις».
ΕΞΑΛΛΟΥ, ελάχιστη σημασία έπαιξαν-και παίζουν- το «διεθνές δίκαιο», «οι διεθνείς συμβάσεις» (Συνθήκες) και η «διεθνής ηθική», όταν είναι να εφαρμοστεί μια πολιτική. Μετράει το γεωπολιτικό και οικονομικό συμφέρον των μεγάλων? Η Τουρκία και στα δυο αυτά ζητήματα «πλεονεκτεί» απέναντι στη χώρα μας. Αλλά, πότε η παγκόσμια διπλωματία είχε ως πρώτο μέλημα τη δικαιοσύνη και την ηθική, ώστε να τα είχε στα 1974, να τα έχει τώρα αλλά και στο μέλλον; Και δυστυχώς η χώρα μας βρίσκεται σε μια πολύ κρίσιμη καμπή της ιστορίας της, σήμερα?
(Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr)
