Λευκωσία
Οι σειρήνες της Κυπριακής Δημοκρατίας ήχησαν στις 5.30 το πρωί, ώρα που στις 20 Ιουλίου 1974 άρχισε η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο με απόβαση στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή “Πέντε μίλι” της Κερύνειας και ρίψη αλεξιπτωτιστών στον Πενταδάκτυλο.
Η εισβολή του Αττίλα και η κατάληψη του 40% του εδάφους της Κύπρου ολοκληρώθηκε στις 14 – 15 Αυγούστου, μετά την κατάρρευση της Διάσκεψης της Γενεύης, με την κατάληψη της Αμμοχώστου και της Μόρφου.
Τριάντα έξι χρόνια από τότε, πολλά έχουν αλλάξει στη ζωή των ανθρώπων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Το 2004 οι Ελληνοκύπριοι απέρριψαν το σχέδιο Ανάν για λύση του κυπριακού αλλά έναν μήνα μετά η Κύπρος, αν και de facto διχοτομημένη, έγινε πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Παρόλα αυτά η τραγωδία του 1974 είναι χαραγμένη στις καρδιές και στις ψυχές των ανθρώπων που την βίωσαν με οδυνηρό τρόπο. Πολλοί από αυτούς τη βιώνουν ακόμη καθημερινά. Είναι οι συγγενείς των αγνοουμένων και οι εγκλωβισμένοι της Καρπασίας.
Το απογοητευτικό είναι ότι στον ορίζοντα δεν διαφαίνεται σημάδι αισιοδοξίας για μια βιώσιμη και λειτουργική λύση του Κυπριακού, με την οποία θα τερματιστεί η τουρκική στρατιωτική παρουσία και η διαίρεση της Κύπρου. Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ντερβίς Έρογλου κατέστησε σαφές ότι το όραμά του είναι τα “δύο κράτη” στην Κύπρο.
Τα πολιτικά κόμματα, με διακηρύξεις τους καταδικάζουν τη συνεχιζόμενη κατοχή και διαίρεση της Κύπρου και καταγγέλλουν τις βαρβαρότητες του Αττίλα, τον ξεριζωμό, την καταστροφή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, τον εποικισμό και όλες τις αποσχιστικές ενέργειες.
Επισημαίνουν παράλληλα ότι 36 χρόνια μετά, οι πληγές παραμένουν ανοικτές αφού οι πρόσφυγες δεν μπορούν να επιστρέψουν στις πατρογονικές εστίες, οι εγκλωβισμένοι υποφέρουν την καταπίεση του Τούρκου κατακτητή και οι συγγενείς των αγνοουμένων ζουν ακόμα το δράμα της αναμονής για τη διακρίβωση της τύχης των αγαπημένων τους.
Τα κόμματα επαναβεβαιώνουν παράλληλα την προσήλωσή τους στον στόχο για εξεύρεση βιώσιμης λύσης και επισημαίνουν την ανάγκη για ενότητα, συλλογικότητα και συστράτευση.
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΝΗΜΗΣ
Παρουσία του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια και διακομματικής αντιπροσωπίας της Βουλής των Ελλήνων με επικεφαλής τη β? αντιπρόεδρο Ροδούλα Κράτσα, τελέστηκε χθες στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Τύμβος της Μακεδονίτισσας επιμνημόσυνη δέηση για τους πεσόντες αξιωματικούς και οπλίτες -Έλληνες και Ελληνοκυπρίους- της τουρκικής εισβολής του 1974.
Της επιμνημόσυνης δέησης ακολούθησε προσκλητήριο πεσόντων, η καθιερωμένη στέψη ηρώων και η κατάθεση στεφάνων στο μνημείο πεσόντων.
Στεφάνια στο μνημείο πεσόντων κατέθεσαν, μεταξύ άλλων, ο Κύπριος πρόεδρος και η επικεφαλής της αντιπροσωπίας της Βουλής των Ελλήνων. Η τελετή ολοκληρώθηκε με την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου.
Στη διακομματική αντιπροσωπία της Βουλής των Ελλήνων μετέχουν οι βουλευτές Χρήστος Αηδόνης (ΠΑΣΟΚ), Αθανάσιος Δαβάκης (ΝΔ), Χαράλαμπος Χαραλάμπους (ΚΚΕ), Ουρανία Παπανδρέου (ΛΑ.Ο.Σ.) και Μιχάλης Κριτσωτάκης (ΣΥΡΙΖΑ).
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ?
Στις πιο σκοτεινές και συνάμα ηρωικές στιγμές που καταγράφηκαν στη διάρκεια του πολέμου στην Κύπρο, συμπεριλαμβάνεται και η επιχείρηση “ΝΙΚΗ”.
Στις 21 Ιουλίου 19974, σε μια (κατά τον διεθνή Τύπο) “αποστολή αυτοκτονίας”, 15 αεροσκάφη σηκώνονται από τη Σούδα μεταφέροντας άντρες της 1ης Μοίρας Καταδρομέων, με σκοπό να υπερασπιστούν το αεροδρόμιο της Λευκωσίας.
Κατά τη διάρκεια της πτήσης δύο από τα αεροσκάφη παρουσίασαν βλάβη με αποτέλεσμα το ένα να επιστρέψει στην Κρήτη και το άλλο να προσγειωθεί στη Ρόδο.
Στις 2 μετά τα μεσάνυχτα, τα αεροσκάφη “ΝΙΚΗ 1” , “ΝΙΚΗ 2” και “ΝΙΚΗ 3” προσγειώθηκαν στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας και αποβίβασαν τους καταδρομείς με τον οπλισμό τους.
Όμως από εδώ και πέρα ξεκινάει η τραγωδία της αποστολής. Λόγω κακής συνεννόησης, τα ελληνικά αεροσκάφη δέχονται αντιαεροπορικά πυρά από τα Κυπριακά στρατεύματα με αποτέλεσμα το “ΝΙΚΗ 4”, το οποίο βρισκόταν στο στάδιο προσγείωσης, να αρπάξει φωτιά και να συντριβή λίγα χιλιόμετρα από τον διάδρομο προσγείωσης . Το “ΝΙΚΗ 6” εβλήθη σε πολλαπλά σημεία της ατράκτου και σχεδόν χωρίς μηχανές και χάρη στις προσπάθεις των πιλότων να καταφέρει να προσγειωθεί. Τα υπόλοιπα αεροσκάφη κατάφεραν και αυτά να προσγειωθούν με λιγότερες ζημιές . Τελευταίο προσγειώθηκε το “ΝΙΚΗ 15” το οποίο και είχε απογειωθεί από τη Σούδα με καθυστέρηση και παρά τις εντολές να μην εκτελέσει την αποστολή. Το “ΝΙΚΗ 14” έφτασε αφού είχε πλέον ξημερώσει και δεν προσγειώθηκε καθόλου, ακολούθησε εντολές και επέστρεψε πίσω στη Σούδα.
Όσα αεροσκάφη ήταν σε πτητική ικανότητα απογειώθηκαν για τη επιστροφή στην Ελλάδα, ενώ τα υπόλοιπα καταστράφηκαν από τις φίλιες δυνάμεις στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας.
Το τραγικό αυτό λάθος, κόστισε τη ζωή σε 4 αεροπόρους και 29 καταδρομείς, ενώ 11 ακόμα τραυματίστηκαν. 278 καταδρομείς, παρέμειναν στην Κύπρο και πολέμησαν, γράφοντας τη δική τους ιστορία.
Οι στρατιώτες αυτοί, καταγράφηκαν στη συνείδηση του Ελληνικού και του Κυπριακού λαού ως ήρωες. Για την ελληνική Πολιτεία όμως, η επιχείρηση “ΝΙΚΗ”, δεν υπήρξε ποτέ…
Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΝΟΣ ΧΑΝΙΩΤΗ
Εκατοντάδες στρατεύσιμοι από όλη την Ελλάδα, μεταφέρθηκαν από διάφορες στρατιωτικές μονάδες της Ελληνικής επικράτειας στην Κύπρο. Πολλοί εξ αυτών Χανιώτες, μεταξύ τους και ο Αντώνης Μανιατάκης, ο οποίος μίλησε στα “Χανιώτικα νέα” για την προσωπική του εμπειρία.
«Το τάγμα το δικό μας επιβιβάστηκε από το Λουτράκι, στην Κόρινθο από έξω με 600 – 700 άτομα και αποβιβάστηκε το πρωί στις 19 Ιουλίου 1974 στην Αμμόχωστο. Εγώ είχα συμπληρώσει έναν χρόνο στο στράτευμα και μέσα σε όλους αυτούς ήταν και άλλοι Χανιώτες. Θυμάμαι αυτή τη στιγμή τον Γεράσιμο Σφακιωτάκη, τον Αλέκο Μιχαηλίδη, τον Μάριο Βολακάκη που σκοτώθηκε και τον Ιωσήφ Καπασάκη.
Στην Κύπρο μείναμε 18 μήνες εκ των οποίων πολλοί έχασαν τη ζωή τους, αλλά κι εμείς που σωθήκαμε και νιώσαμε ώρες και φορές τις σφαίρες να σφυρίζουν στα αφτιά μας ή να τρυπούν ξυστά τα ρούχα μας, είμαστε ακόμα σοκαρισμένοι. Οι άνδρες της 1ης ΜΑΛ απογειώθηκαν μετά από εμάς? Κι ενώ πέρασαν 36 χρόνια, καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα για να μας δικαιώσει».
Γ.Η.Κ.
