“Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που έβλεπα. Ευκάλυπτοι που εδώ και δεκαετίες βρίσκονταν στον αύλειο χώρο του 1ου Δημοτικού Σχολείου Κισάμου είχαν κορμοτομηθεί.” Αυτό μας ανάφερε αναγνώστης μας από την Κίσαμο και πιστοποιούν και οι φωτογραφίες. Ενας μικρός κορμός είναι ότι απέμεινε για να θυμίζει τα δέντρα. “Δεν έγινε σκόπιμα. Οταν το είδα κυριολεκτικά πάγωσα. Είχαμε πει στον εργολάβο να κλαδέψει τα δέντρα αλλά δυστυχώς τα έκοψε από τον πάτο. Προσωπικά σοκαρίστηκα, αλλά δυστυχώς δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα πια” μας δήλωσε η αρμόδια αντιδήμαρχος Κισάμου κ. Κ. Πατερομιχελάκη.
Η ζημιά έγινε και από τα άλλοτε περήφανα δέντρα έχει απομείνει πλέον ένα δείγμα. Τα λάθη είναι ανθρώπινα αλλά μακάρι να μην επαναληφθούν.
Γ.ΚΩΝ.
Ζητείται ευαισθησία
Το κύμα λούζει τα βότσαλα της ζεσταμένης ακροθαλασσιάς. Ο παιχνιδιάρης ήλιος ξαποσταμένος βουτά για τη δύση του.
Το αεράκι δροσίζει το σώμα και γλυκοαναγαλιάζει τους λιγοστούς λουόμενους.
Ενας υποδειγματικός οικογενειάρχης απολαμβάνει το μπάνιο του και τον καπνό του πετώντας το τσιγάρο του στα αχνιστά βότσαλα. Οι ταξιδιάρες γόπες αρχίζουν τον άγνωστο προορισμό τους.
Λαχταρώ να απολαύσω το απογευματινό μπάνιο μου. Πρώτος λαχνός: Ψάρεμα μια νάυλον διάφανη σακούλα με το χέρι μου. Δεύτερος λαχνός: Ακριστρώθηκε ένα νάυλον κουρέλι στο πόδι μου. Τι τύχη κι αυτό!
Ωρα για στέγνωμα. Με χαρά σαύρας απλώνομαι στις ζεστές πέτρες. Το μάτι αδειάζει και παρατηρεί.
Μια μακρινή φιγούρα μπαίνει στον ορίζοντά μου. Σκύβει, σηκώνεται, περπατά, ξανασκύβει. Μια μπλε ναϋλοσακούλα ανεμίζει στο χέρι του. Τί κάνει;
Συλλέγει τους θησαυρούς των σκουπιδιών που άφησαν κάποιοι ασυνείδητοι. Ενα δυνατό λάχτισμα στην αξιοπρέπειά μου, όταν διαπιστώνω την ξενική ταυτότητά του.
Εχω και το σύζυγο πληροφοριοδότη πως ο συλλέκτης είναι Γερμανός.
Μα πώς είναι δυνατόν, να περιμένουμε να σέβονται οι άλλοι τον τόπο που μας μεγάλωσε και μας λύκνισε;
Είναι πολύ δύσκολο να τον σεβαστούμε εμείς;
Γιατί να οργώνουμε τις ακρογιαλιές με τα βαριά αγροτικά 4Χ4; Τα αρμυρίκια θέλουν το νεράκι τους που ο δήμος τους παρέχει με το μαύρο λάστιχο του ποτίσματος που κείτεται κομματιασμένο. Οι χελώνες περιμένουν τους απογόνους που έχουν εναποθέσει στην ακρογιαλιά. Χαμένα όνειρα!
Ο νους τρέχει καλπάζοντας. Με βάζει την εθνική οδό που ασύστολα σκουπιδομάνι πασχίζει να κρυφτεί στις ροδοδάφνες και δεν τα καταφέρνει. Φτάνω στα δέντρα των πεζοδρομίων της πόλης μου που πνίγονται στα ξερόχορτα και στα σκουπίδια.
Έλεος! Αν καθένας μας υιοθετούσε ένα και μόνο θα ‘ταν όλα αλλιώς. Αν καθένας διέθετε ένα λεπτό και μάζευε το κομμάτι του δρόμου που του αναλογεί η πόλη μας τα Χανιά μας, θα ‘ταν μια πραγματική “πόλη αρχόντισσα”, όμορφη κυρά και όχι μια λαβωμένη γηραιά κυρία!
Ας κάνουμε όλοι μας αυτό που μπορούμε! Αυτό που μας έδειξε ο Γερμανός φυσιοδίφης.
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΟΤΑΝ Ο ΘΕΟΣ έβρεχε μυαλό, εμείς κρατούσαμε ομπρέλες. Τρεχάτε ποδαράκια μας να προλάβετε τις εξελίξεις τώρα. Και για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων το γράφω.
ΕΠΙΤΑΞΗ ΤΩΝ οδηγών και επιστράτευση των οχημάτων τους. Ακούστηκε κι αυτό εν τη ρύμη του λόγου. Ας το πάρει το ποτάμι, κι όπου θέλει ας το πάει. Εδώ θα κολλήσουμε; Εδώ δεν κολλήσαμε στην έλλειψη βενζίνας.
ΤΩΝ ΦΡΟΝΙΜΩΝ τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Με την έννοια αυτή βγάλτε μ? ένα λάστιχο απ? τα ρεζερβουάρ των αυτοκινήτων σας τη βενζίνα που βάλατε, ή που θα βάλετε, γεμίστε ένα δυό μπετόνια και φυλάξτε τα. Αχρείγιαστη να ?ναι. Ποιός είπε ότι έχουμε ξεμπλέξει με τις απεργίες;
Η ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ για την απογραφή των υπαλλήλων του δημόσιου τομέα των ΝΠΔΔ και των ΟΤΑ… εξέπνευσε χθες. Τέρμα τα… δίφραγκα απ? το παραθυράκι για όσους δεν γράφτηκαν;
ΔΕΝ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ! δεν επτωχεύσαμεν! δεν επτωχεύσαμεν! Κύριε ελέησον! Κύριε ελέησον! Κύριε ελέησον!…
ΑΠΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ σε υπουργείο και από οργανισμό σε οργανισμό. Οπως οι παλιοί επιθεωρητές από σχολείο σε σχολείο και από νηπιαγωγείο σε νηπιαγωγείο. Κορδωτοί, κοστουμαρισμένοι και γραβατωμένοι οι ελεγκτές παύλα δανειστές μας…
ΟΛΟΙ ΔΙΑ ΤΟΥ Καλλικράτη, παρά τω Καλλικράτη, με τον Καλλικράτη! Οσα του σύρανε, τα σύρανε…
ΚΙ ΟΜΩΣ! Το έργο “Ο χορός των σκουπιδιών” που παιζόταν κατά μήκος της Εθνικής οδού Χανίων – Ρεθύμνης, και προ πάντων στο κομμάτι από τον κόμβο της Σούδας μέχρι το Πλατάνι, εκεί που δεν το περιμέναμε, κατέβηκε! Κάτι είναι κι αυτό…
ΚΑΠΟΤΕ ΤΗΝ λέγανε λαϊκή επιμόρφωση. Τώρα την λένε δια βίου μάθηση. Το σύνθημα παραμένει το ίδιο. Γηράσκω αεί διδασκόμενος.
ΓΙΟΡΤΗ ξεροτήγανου, γιορτή λουκουμά, γιορτή κανταϊφιού, γιορτή μπακλαβά, γιορτή γαλακτομπούρεκου, γιορτή πάστας… Γιατί όχι γιορτή γλυκοκολοκύθας και γιορτή γλυκοπατάτας; Λόγω πατάτα!
ΔΕΝ ΞΩΜΕΙΝΑ από ιστορικά ανέκδοτα, δόξα τω Θεώ! Τουλάχιστον για δύο μήνες έχω να πορεύομαι κι έχει ο Θεός γι? αργότερα. Απαραίτητη η διευκρίνηση, επειδή κατ? εξαίρεση δημοσιεύεται σήμερα ένα που αφορά τον Ψαραντώνη, που κυκλοφορεί ευρύτατα στο διαδίκτυο.
ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ανδρών, ανάμεσά τους και ο Ψαραντώνης, είναι στο καφενείο και συζητάνε. Θέμα συζήτησης πως κρατάς τη σύζυγο να μην γκρινιάζει. “Εγώ την πήγα πέρυσι ένα ταξίδι στο Παρίσι κι εφέτος σκέφτομαι να την πάω στη Βιέννη”, λέει ο πρώτος. “Εγώ την πήγα πέρυσι στην Νέα Υόρκη κι εφέτος θα την πάω στο Λος Αντζελες” λέει ο δεύτερος. “Κι εγώ πέρυσι την πήγα στο μιτάτο, στη Νίδα” λέει ο Ψαραντώνης. “Κι οφέτος μωρέ Αντώνη;” τον ρώτησε κάποιος. “Οφέτος θα πάω να την πάρω” απάντησε.
“[…] Μιλάτε υπεύθυνα λοιπόν. Εστω με ναι ή όχι./ Σε σας ανήκει η απόφαση./ Δε σας ζητούμε πια να πάψετε/ τις ασχολίες σας, να διακόψετε τη ζωή σας/ Τις προσφιλείς εφημερίδες σας, τις συζητήσεις/ στο κουρείο τις Κυριακές σας στα γήπεδα./ Μια λέξη μόνο. Εμπρός λοιπόν:/ Είστε υπέρ ή κατά;/ Σκεφτείτε το καλά. Θα περιμένω.”
Από το ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη “Η απόφαση”
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
