ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Ρώμη
Στη διάσπαση του συνασπισμού της κεντροδεξιάς συμμαχίας (Λαός της Ελευθερίας) στην Ιταλία, οδήγησε η κλιμακούμενη κόντρα του Τζανφράνκο Φίνι με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Αργά το βράδυ της Πέμπτης, τα ηγετικά στελέχη του PdL συνεδρίασαν υπό τον Σ.Μπερλουσκόνι και, όπως ήταν αναμενόμενο, εξέδωσαν κοινή απόφαση στην οποία καταδικάζουν εντονότατα τον πρόεδρο της Βουλής Τζ.Φίνι καταλήγοντας πως «οι πράξεις και τα σχόλιά του δεν συνάδουν με τις αρχές του κόμματος» που συνίδρυσε. To κείμενο προσυπέγραψαν όλα τα προεδρικά στελέχη πλην τριών.
Ο Ιταλός πρωθυπουργός κατηγόρησε τον «προδότη και συνωμότη» Τζ.Φίνι για άσκηση εσωτερικής αντιπολίτευσης καταδικάζοντας σε αργό θάνατο το PdL, απαιτώντας την Παρασκευή ο κάποτε σύμμαχός του να αποχωρήσει από την προεδρία της Βουλής. Ανυποχώρητος εμφανίζεται προς το παρόν ο Τζ.Φίνι, λέγοντας πως δεν μπορεί ούτε το κόμμα ούτε ο Σ.Μπερλουσκόνι να αποφασίσει για το ζήτημα και δεν πρόκειται να παραιτηθεί.
Ο Καβαλιέρε επιμένει ότι η κίνηση δεν απειλεί την σταθερότητα της κυβέρνησής του, παρά το ότι περίπου 50 βουλευτές υπολογίζεται πως πρόσκεινται στον Φίνι.
Σε συνέντευξη Τύπου το μεσημέρι της Παρασκευής, ο Τζ.Φίνι απείλησε πως εκείνος και οι υποστηρικτές του δεν θα διστάσουν να ψηφίσουν εναντίον αποφάσεων της κυβέρνησης που «είναι άδικες ή βλάπτουν το δημόσιο συμφέρον». Ανακοίνωσε ακόμη ότι σχηματίζει κοινοβουλευτική ομάδα δύναμης 33 βουλευτών με τον τίτλο «Μέλλον και ελευθερία για την Ιταλία».
Η Repubblica σχολιάζει ότι τα δραματικά γεγονότα έχουν φέρει τη Ρώμη ένα βήμα πριν την πολιτική κρίση, ενώ η διάσπαση κυβερνώντος σχηματισμού είναι χωρίς προηγούμενο στην Ιταλία –την στιγμή που ούτε το Σύνταγμα παρέχει κατευθυντήριες γραμμές για τις κινήσεις των επόμενων ημερών ή εβδομάδων, όπως υπογραμμίζει το Reuters.
Ο Τζ.Φίνι είχε διαλύσει το συντηρητικό κόμμα του της «Εθνικής Συμμαχίας» για να απορροφηθεί από το PdL υπό τον Μπερλουσκόνι το 2009, έπειτα από 14 χρόνια υποστήριξης που παρείχε στον Καβαλιέρε. Η διαμάχη μεταξύ των δύο πολιτικών ξεκίνησε από την κριτική του Φίνι για την ηθική και τη νομιμοποίηση των αποφάσεων της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι.
Από τη θέση του προέδρου της Βουλής, ο Τζ.Φίνι εκτιμάται ότι μπορεί να ακόμη και να επηρεάσει την πορεία της νομοθετικής διαδικασίας ενώ εάν η κατάσταση αποδειχθεί μη βιώσιμη, θεωρείται πιθανός ο σχηματισμός υπηρεσιακής κυβέρνησης με στόχο τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών (όπως εκείνη του Λαμπέρτο Ντίνι το 1995, μετά την κατάρρευση της πρώτης κυβέρνησης Μπερλουσκόνι).