ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΚΕΡΙΤΗ

“20 Μαϊου 1941: Στην κοιλάδα του Κερίτη και μέχρι τις φυλακές πέφτει το 3ο Σύνταγμα Αλεξιπτωτιστών του Συνταγματάρχη Χάιντριχ. Επίλεκτες δυνάμεις που έστειλε ο Χίτλερ και το επιτελείο του με σκοπό την κατάληψη της Κρήτης από αέρος. Οι Κρητικοί αντιστέκονται και πολεμούν με νύχια και με δόντια”.
Ο εκπαιδευτικός Μανώλης Νικολακάκης ζωντάψε χθες, στο πλαίσιο της εκδήλωσης τιμής που διοργάνωσε ο Δήμος Μουσούρων και πραγματοποιήθηκε στο μνημείο Κερίτη στον Αλικινό, τα γεγονότα που συντελέστηκαν στην περιοχή πριν από 69 χρόνια και τα οποία σφραγίστηκαν από τη θυσία 118 αγωνιστών τους οποίους εκτέλεσαν οι Γερμανοί κατακτητές.
“Μη σκιάζεστε τα σκότη / η λευτεριά σαν της αυγής / το φεγγόβολο αστέρι / της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει”. Η ηρωική παρουσία των Κρητικών δεν λησμονήθηκε εύκολα από τη συνείδηση των Γερμανών. Η εκδίκηση φούντωνε και ήρθε η στιγμή που ξέσπασε”, σημείωσε κατά την ομιλία του ο κ. Νικολακάκης και συνέχισε λέγοντας: “1η Αυγούστου 1941: Ο ήλιος αχνοφαίνεται στην ανατολή. Οι Γερμανοί δεν ησυχάζουν. Με ακατάπαυστο μίσος στρέφονται προς τα χωριά του Αλικιακού, Φουρνέ, Σκινέ, Βατόλακκου, Κουφού, Αγιάς, Κυρτωμάδω, Πατελαρίου, Μεσκλών, Λάκκων, Καράνου, Ορθουνίου, Πρασέ, Νέων Ρούματων κ.α. Οι εκπυσοκροτήσεις των πολυβόλων και οι κραυγές των τραυματιών δημιούργησαν ένα σκηνικό φρίκης και τρόμου. Ολη η Κυδωνία έχει μετατραπεί σε πεδίο αιματοχυσίας, πόνου και οδύνης. Στο μεταξύ στις ανατολικές παρυφές του χωριού, δίπλα στο δρόμο που οδηγεί στο χωριό Σκινές στη θέση που σήμερα εδρεύει το γυμνάσιο, είχε στηθεί το λεγόμενο “στρατοδικείο”.
Εκεί -όπως τόνισε, μεταξύ άλλων, ο κ. Νικολακάκης- κάτω από μια ελιά είχε εγκατασταθεί το γραφείο των ανακριτή και δικαστή.
Δίπλα, σε μια άλλη ελιά, οδηγούνταν οι ένοχοι και καταδικασμένοι, ενώ σε διπλανό ελαιόδεντρο οι θεωρούμενοι αθώοι: “Και ενώ το ξεδιάλεγμα συνεχίζεται πάνοπλοι Γερμανοί στρατιώτες οδηγούν κάθε λίγο, κατά ομάδες, κάτω στην κοιλάδα του ποταμού Κερίτη, τους καταδικασμένους και τους εκτελούν. Από την άλλη, οι επιζώντες ακούν πολυβόλα, μετρούν τις χαριστικές και τα πτώματα σχηματίζουν σωρό. Εκατό δεκαοχτώ άνθρωποι γράφουν με το αίμα τους ακόμα μια σελίδα στη δόξα της ιστορίας της Κρήτης”.
Συνεχίζοντας την ομιλία του ο κ. Νικολακάκης ανέφερε: “Νεκρική σιγή σκεπάζει τον Αλικιανό και ενώ ο ήλιος δύει, οι δήμιοι αναγκάζουν τους περίπου 100 άνδρες που ήταν ακόμα ζωντανοί να ανοίξουν 4 μεγάλους τάφους στην άκρη του ποταμού. Μέσα σε αυτούς έβαλαν τα ξέπνοα σώματα των αδικοχαμένων ανθρώπων μας. Εκατό δεκαοχτώ άνδρες κάτοικοι των χωριών του Δήμου μας εκτελέστηκαν, θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, γράφοντας μια λαμπρή σελίδα της περιοχής μας στην ιστορία της Κρήτης. Και με αυτόν τον τρόπο δίδαξαν σε όλους μας ότι:
“Η μεγαλοσύνη των Κρητικών
δε μετριέται με το στρέμμα,
με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται
και με το αίμα”.
Ο κ. Νικολακάκης ανέφερε ακόμα τη σημασία που έχει να διατηρείται ζωντανή η μνήμη όλων όσων έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία καθώς, όπως είπε, “έτσι, θα μας γίνει πίστη ότι ο αγώνας και η θυσία των ανθρώπων αυτών, που αρνήθηκαν να παραδώσουν τα ιερά και τα όσια στους βαρβάρους, δεν πήγε χαμένη”.