Στα παλιά λευκώματα, που διατηρούσαν, κυρίως, μαθήτριες, οι ερωτήσεις που ετίθεντο και ζητούσαν απάντηση είχαν τη στερεότυπη μορφή “τί εστί έρως;” και η απάντηση στο ίδιο στυλ δογμάτιζε… “έρως εστί η ρόδινη περισπωμένη πάνω από την λέξη σ? αγαπώ”! (Τότε βλέπετε είχαμε το πολυτονικό σύστημα και τα ρήματα που τονιζόντουσαν στη λήγουσα έπαιρναν περισπωμένη). Σήμερα δεν έχουμε το πολυτονικό σύστημα, αλλά έχουμε το πολυπαραγοντικό,
όπου καθένας (είναι ό,τι προλάβει να δηλώσει και) νομοθετεί όπως του “κόψει” η κεφαλή του. Αν σήμερα, λοιπόν, όσοι διατηρούν τα σύγχρονα λευκώματα στο διαδίκτυο (τα blog?s), έθεταν την ερώτηση «τί εστί εκλογή υποψηφίου δημάρχου;” μια απάντηση στοιχειώδους λογικής που θα έπαιρναν θα ήταν, ότι “εκλογή υποψηφίου δημάρχου εστί η εκδήλωση της προτίμησης σε έναν από περισσότερους… υποψήφιους υποψηφίους, ο οποίος πείθει με τα επιχειρήματα και τις ιδέες του, ότι θα βρει λύσεις και θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα της περιοχής, θα αξιοποιήσει πόρους και πλεονεκτήματά της, θα διεκδικήσει το ενδιαφέρον της κεντρικής κυβέρνησης για τον δήμο του και θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής των δημοτών του”. Προφανώς μια διαδικασία
επιλογής υποψήφιου υποψηφίου, χωρίς έκθεση επιχειρημάτων και ιδεών από όλες τις πλευρές εκείνων που ζητούν ψήφο, χωρίς δεσμεύσεις και χωρίς συζήτηση με τους εκλέκτορες, χωρίς οι
υποψήφιοι υποψήφιοι να περιγράψουν ποιο είναι το όραμά τους και το κατά τη γνώμη τους διακύβευμα των προσεχών εκλογών, μια διαδικασία, δηλαδή, αν προτιμούμε τον γαλανομάτη ή τον μαυρομάτη υποψήφιο, είναι μια καταχρηστικώς και κατ? επίφαση δημοκρατική διαδικασία και καλά θα κάνουν πριν την επικροτήσουν
ασμένως, όσοι την επικροτούν, να βρουν και να προβάλουν το ουσιαστικό της ή έστω και μόνο το απλό της περιεχόμενο. Επιπλέον, επειδή οι περισσότεροι από όσους θα εμπλακούν στη διαδικασία των δημοτικών εκλογών θεωρούν πρώτη υποχρέωσή τους να αποκηρύξουν τα κόμματα, όχι πως τα κόμματα δεν τα έχουν κάνει μούσκεμα, ιδιαίτερα στις τοπικές (και όχι μόνο) εκλογές, καλό θα είναι να μην αναθεματίζουμε από τη μια ό,τι αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της δημοκρατίας μας και από την άλλη να σπεύδουμε να μιμηθούμε τις διαδικασίες, τις οποίες τα ίδια κόμματα προσβάλλουν (χωρίς να αντιδρούμε) και προβάλλουν (γιατί έτσι τα συμφέρει) ως δημοκρατικές.
ΑΕΣ
Πέρα από τα αυτονόητα
Οι πολιτικοί μας σε όλη την ιεραρχική τους κλίμακα, όπως φαίνεται από τις δηλώσεις, τους δίνουν άλλο σημασιολογικό περιεχόμενο στις λέξεις από ό,τι εμείς οι υπόλοιποι. Παράδειγμα η λέξη “αυτονόητο”. Ο πρωθυπουργός κηρύσσει την “επανάσταση του αυτονόητου”, για να λείψουν καταστάσεις (πελατειακές σχέσεις, κομματισμός κλπ) τις οποίες από τη μακρότατη συμπόρευσή του με την εφαρμοσμένη πολιτική, στο πλάι του παππού, του πατέρα του και του Κώστα Σημίτη έβλεπε να γιγαντώνονται, χωρίς κανείς, ούτε ο ίδιος να μπορεί να αναχαιτίσει και να τις ξεριζώσει παρά τις κάποιες προσπάθειες που έγιναν από το ΠΑΣΟΚ (νόμος Πεπονή) οι οποίες πάντα ήταν ελαχιστότατες σε σχέση με την παραβίαση των κανόνων. Στη ΝΔ ο Αντώνης Σαμαράς θεωρεί αυτονόητο να δηλώνει ανερυθρίαστα σε γαλάζια ομήγυρη στην Κρήτη, ότι είναι καιρός “να προχωρήσετε μπροστά και να μην έχετε ενοχές για τα πεντέμισι χρόνια διακυβέρνησης της Ν. Δ.” ως και το ότι ένιψε τας χείρας του απεκδυθείς για λογαριασμό της παράταξής του κάθε πολιτική ευθύνη (ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε που λέγαμε προχθές), θεωρώντας ίσως ότι τα “βαρίδια” του καραμανλισμού είναι κατασκευασμένα από ελαφρόπετρα ! Αλλά εκείνος που κατέρριψε κάθε ρεκόρ απόστασης από κάθε έννοια αυτονόητου, είναι ο Γραμματέας του κόμματος της ΝΔ κ. Λυκουρέντζος, ο οποίος εξέφρασε τη φιλοδοξία του για την επιστροφή της ΝΔ στη διακυβέρνηση της χώρας τονίζοντας, πως η δύναμη της Ν.Δ. είναι η “υπεροχή των αξιών, των αρχών και των ιδεών”.
Ακατανόητα?! ΑΕΣ
Λερναία Yδρα
Το διαπιστωμένο μέρος του χρέους των ΟΤΑ συνιστά μια μαύρη τρύπα εύρους 1,7 δισ. ευρώ, στο οποίο πρέπει να προσθέσουμε “Κύριος οίδε” όπως γράφαμε προ ημερών, “τα χρέη προς εργολάβους και προμηθευτές”. Το υπουργείο των Εσωτερικών ανακαλύπτει μια ακόμη “μαύρη τρύπα” στα οικονομικά των δήμων, η οποία, από τα πρώτα δείγματα των οικονομικών στοιχείων των ΟΤΑ πρώτου βαθμού που επεξεργάζεται, φαίνεται ότι μπορεί να φτάσει ως και το ένα δισ. ευρώ
τινάζοντας στον αέρα τους υπερχρεωμένους δήμους της χώρας. Βέβαια δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι η μείωση των κρατικών επιχορηγήσεων που σύμφωνα με την ΚΕΔΚΕ έφτασε ως και το 35% δυσκολεύει αρκετούς δήμους να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, αλλά δεν μπορείς να μην σταθείς με απορία μπροστά στα τεράστια χρέη κάποιων Δήμων του λεκανοπεδίου της Αττικής, που τους οδηγούν σε οικονομική ασφυξία απειλώντας τους με λουκέτο. Η απορία, βεβαίως είναι με την κάλυψη ποίουμερικοί Δήμοι έφτασαν να έχουν χρέη μέχρι και 200-300 εκατομμύρια ευρώ?!;
Ο Πειραιάς, η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, το Μαρούσι, τα Ανω Λιόσια, οι Αχαρνές, η Νίκαια και το Πέραμα μαζί με καμιά εικοσαριά ακόμη Δήμους χρωστούν γύρω στο 1 δισ. ευρώ και αδυνατούν να καλύψουν ακόμη και τις ανελαστικές τους δαπάνες. Να ευχηθούμε οι δύσκολες οικονομικές συγκυρίες που διέρχεται η χώρα, να μην ρίξουν στο Καιάδα των οικονομικών υποχρεώσεων των παραπάνω
Δήμων κονδύλια που πρέπει να χρηματοδοτήσουν τους Καλλικρατικούς Δήμους της Περιφέρειας.
Γι? αυτό παλιοί και νέοι Δήμαρχοι της επαρχίας γρηγορείτε, η Λερναία
Υδρα εξακολουθεί να ζει στην Αθήνα.
ΑΕΣ
