Ο κ. Ηλίας Μόσιαλος, βουλευτής Επικρατείας του ΠαΣοΚ, πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ «Ανδρέας Παπανδρέου», απαντώντας στην αντίληψη πως ό,τι γίνεται στο πολιτικό επίπεδο είναι αποτέλεσμα κελευσμάτων του μνημονίου, παρατηρεί, σε σχόλιο του στο «Βήμα», ότι η Ελλάδα σήμερα, δεν καλείται απλά να υλοποιήσει τις δημοσιονομικές δεσμεύσεις του μνημονίου, αλλά καλείται να γίνει μια σύγχρονη ευρωπαϊκή κοινωνία. Οπως παρατηρεί, μια επιδερμική ανάγνωση των σημερινών οικονομικών προκλήσεων που επιχειρεί να τις αναγάγει αποκλειστικά στις απαιτήσεις της τρόικας, πέφτει θύμα μιας μονομερούς, απολιτικής και τεχνοκρατικής ανάγνωσης του προβλήματος, η οποία προσέγγιση όμως αδυνατεί να αντιμετωπίσει την κρίση στις πολύπλευρες διαστάσεις της, αν δεν συμπληρωθεί με μια πολιτική προσέγγιση που θα αναδεικνύει την υπεράσπιση του συλλογικού αγαθού. Η πολιτική αυτή προσέγγιση πρέπει να υπερβαίνει τις δημοσιονομικές απαιτήσεις του μνημονίου και να προτείνει μια συνολική αναδιάρθρωση της χώρας. Αυτό είναι και το βάρος που έχει επωμιστεί να περάσει στην “απέναντι όχθη” η κυβέρνηση Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ. Η εμμονή ότι είμαστε μια κοινωνία “ανάδελφη”, μοναδική, με ιδιαίτερη ταυτότητα, πρέπει να καταπολεμηθεί. Ακόμη, πρέπει να αναθεωρηθεί η αντίληψη ότι μπορούμε να πολιτευόμαστε με το συναίσθημα και όχι με τον ορθολογισμό και την ουσιαστική δημόσια λογοδοσία. Γι? αυτό απαιτείται αλλαγή του πολιτικού συστήματος, όχι όμως μόνο και απλά με ένα νέο εκλογικό νόμο. Χρειάζεται να αλλάξουν τα κόμματα, να εκδημοκρατιστεί η εσωτερική τους λειτουργία και να δοθεί ευκαιρία σε νέα πρόσωπα να συμμετάσχουν στην πολιτική πράξη, στην οποία η πολιτική αντιπαράθεση θα βασίζεται στην τεκμηρίωση και τον συγκεκριμένο πολιτικό λόγο. Είναι λοιπόν φυσικό σε μια τέτοια διαδικασία αλλαγών, το μνημόνιο να μην αποτελεί μεν αναγκαία και ικανή συνθήκη ολοκλήρωσης, αλλά σίγουρα είναι αναγκαίο, τόσο, που αν δεν το φορτωνόμαστε (από αφροσύνη των πολιτικών μας, από μεθοδεύσεις των συμμάχων μας, από το κακό το ριζικό μας…) θα έπρεπε να το εφεύρουμε.
ΑΕΣ
Δει δη χρημάτων?!
Παρά τις ευνοϊκές διαπιστώσεις του επικεφαλής της τρόικας, του διοικητή της ΕΚΤ και του υπουργού της Εθνικής Οικονομίας για την εξέλιξη των δημοσιονομικών πραγμάτων της χώρας, οι πολίτες θα αρχίσουμε στο τέλος του φθινοπώρου και μέσα στον χειμώνα να καταλαβαίνουμε στο πορτοφόλι μας τις επιπτώσεις των μέτρων που έχει πάρει η Κυβέρνηση. Θα υπάρξουν αντιδράσεις αλλά πρέπει να κατανοήσουμε ότι η μείωση των δημόσιων δαπανών είναι δύσκολο να υποκατασταθεί από επενδύσεις του Ιδιωτικού τομέα, από εξαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών και επιτάχυνση του ρυθμού ανάπτυξης, ούτε η κυβέρνηση διαθέτει έναν αναπτυξιακό νόμο που θα ενεργοποιούσε κάποιες νέες επενδύσεις. Ταυτόχρονα, το κλείσιμο επιχειρήσεων εξακολουθεί να παράγει ανέργους με αυξανόμενους ρυθμούς, επιδεινώνοντας την ατμόσφαιρα αδιεξόδου για πολλούς Έλληνες. Πέραν λοιπόν από τις όποιες δηλώσεις, θα λέγαμε ψέματα αν μιλούσαμε για μια οικονομία που έχει μπει σε φάση ανάκαμψης. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται ακόμη στην αρχή μιας επώδυνης αλλά αναγκαίας μεταρρύθμισης, η οποία αποσκοπεί στο να μειώσει τον ρόλο του Δημοσίου στην οικονομική δραστηριότητα με τελικό σκοπό την μείωση των ελλειμμάτων. Κάθε μείωση όμως, του δημοσίου ελλείμματος σημαίνει αυτόματα, ότι το κράτος ρίχνει λιγότερα λεφτά στην “πιάτσα”, που σημαίνει μείωση του εισοδήματος των πολιτών, δεδομένου ότι οι δημόσιες δαπάνες είναι εισόδημα για τον ιδιωτικό τομέα και την συνολική οικονομία. Συνεπώς, αν όσο μειώνεται το κράτος δεν αυξάνεται η συμβολή του ιδιωτικού τομέα, τόσο θα έχουμε ύφεση και ταπείνωση του επιπέδου ζωής μας. Γι? αυτό, μια είναι η διέξοδος όπως γράφει ο Γρηγόρης Νικολόπουλος στο Βήμα: “ο ιδιωτικός τομέας να βρει τρόπους να αναπτυχθεί και να παίξει πιο ενεργό ρόλο στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Εναν ρόλο πιο ανεξάρτητο από το κράτος και πιο εξωστρεφή. Διότι τώρα που τα δάνεια προς το Ελληνικό Δημόσιο περιορίζονται, μόνο μέσω των εξαγωγών προϊόντων και υπηρεσιών μπορεί να μπει χρήμα στη χώρα”. Το ερώτημα όμως είναι, αν οι επιχειρηματίες (όπως έχουν προκύψει στη χώρα) έχουν καταλάβει ότι πρέπει να σηκώσουν οι ίδιοι, χωρίς τη βοήθεια του κράτους, το βάρος της ανάπτυξης της οικονομίας;
Α.Ε.Σ.
Δει δη μεταρρυθμίσεων?!
O καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ναπολέων Μαραβέγιας σε ένα ενδιαφέρον σημείωμά του στην “Ελευθεροτυπία” σημειώνει ότι “πολλοί υποστηρίζουν ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι δυσκολότερη υπόθεση από την επανάσταση” εξηγώντας ότι στη χώρα μας, πέρα από την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους μεταρρυθμιστές, οι οποίοι ποτέ δεν απέδειξαν ότι μπορούν να φτάσουν μια μεταρρύθμιση μέχρι το αποδοτικό τέλος της, η μεταρρυθμιστική προσπάθεια υπονομεύεται από την αντίληψη που καλλιεργήθηκε από την Αντιπολίτευση, τα ΜΜΕ και κάποιους βουλευτές της συμπολίτευσης ότι, τις επιχειρούμενες μεταρρυθμίσεις τις επιβάλλει η περίφημη “τρόικα” (ΔΝΤ, Ε.Ε., ΕΚΤ) προκειμένου να συνεχιστεί η οικονομική συνδρομή για να “σωθεί” η χώρα μας από τη χρεοκοπία. Όπως σημειώνει “παρά το γεγονός ότι οι περισσότερες μεταρρυθμίσεις που επιχειρούνται είχαν περιγραφεί στο πολιτικό πρόγραμμα του κυβερνώντος κόμματος, το οποίο ψηφίστηκε από τη σχετική πλειοψηφία των πολιτών, οι περισσότεροι πολίτες θεωρούσαν ότι, όπως συνήθως γίνεται, το προεκλογικό πολιτικό πρόγραμμα θα έμενε μόνο στις προθέσεις μπροστά στο “πολιτικό κόστος” τής μεταρρυθμιστικής προσπάθειας”. Αυτό είναι και ένα από τα πολιτικά δράματα με συνενόχους τους πολίτες ψηφοφόρους, οι οποίοι ψηφίζουν τάχατες το κόμμα που επιλέγουν για το “πρόγραμμά” του, το οποίο… ουδόλως πιστεύουν ότι θα εφαρμοστεί…! Αλλά τώρα πια, ο κόμπος έφτασε στο χτένι και η κυβέρνηση πρέπει να αποδείξει και να πείσει την κοινωνία ότι διαθέτει την πολιτική βούληση και έχει την διοικητική ικανότητα να ολοκληρώσει τις επιχειρούμενες, εξαιρετικά αναγκαίες και πραγματικές (και όχι μόνο κατ? όνομα) μεταρρυθμίσεις, χωρίς παλινδρομήσεις όπως στο παρελθόν και χωρίς να τραυματίσει την κοινωνική συνοχή.
Α.Ε.Σ.
