Κολαούζοι

Tο ερώτημα «που πήγαν τα λεφτά»; δεν απασχολεί μόνο τη δική μας κοινή γνώμη, την κυβέρνηση και την Δικαιοσύνη της χώρας μας, αλλά πλανιέται στον αέρα όλων των χωρών, από εκείνες με τις πιο διεφθαρμένες ηγεσίες μέχρι εκείνες, στις οποίες ο δημόσιος έλεγχος είναι πανίσχυρος, μέχρι να «ρίχνει» Προέδρους (περίπτωση Γουώτεργκέητ). Στην Αμερική, αυτές τις ημέρες ξέσπασε μεγάλος θόρυβος, διότι χάθηκαν από το Πεντάγωνο 2,6 δισεκατομμύρια δολάρια, τα οποία δεν βρίσκονται πουθενά καταγεγραμμένα ως έξοδα του λογαριασμού «δραστηριοτήτων στο Ιράκ» (βλέπετε, οι πόλεμοι δεν γίνονται μόνο με όπλα, γίνονται κυρίως με? «κουτάλες»). Προφανώς η δικαιολογία των διαχειριστών ότι «νόμιζαν ότι τα έξοδα καταγράφονται αυτομάτως στον συλλογικό Πίνακα Δαπανών» δεν δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα. Εκθεση επιτροπής ελεγκτών του Πενταγώνου, αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι «προφανώς λόγω αμέλειας, αδιαφορίας και ελλιπούς γνώσης (…!) δεν έχει καταγραφεί πουθενά το πού και πώς ξοδεύτηκαν 2,6 δισ. δολάρια του λογαριασμού για το Ιράκ». Είναι γεγονός, ότι στους πολέμους υπάρχουν από αρχαιοτάτων χρόνων εκείνοι, που «ευεργετούνται» και εμείς ως χώρα έχουμε αυτή την πικρή πείρα. Στις ΗΠΑ, την τριετία 1945-1948 οδηγήθηκαν στα δικαστήρια μερικές χιλιάδες που «πλούτισαν παράνομα» (σε εμάς κανείς) και από αυτούς οι 2.036 καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης και μεγάλα πρόστιμα. Θα μου πείτε Αμερικάνικος είναι ο πόλεμος, δικά τους και τα δολάρια που? απαλλοτριώνονται?! Εμ δεν είναι έτσι. Δικοί τους είναι οι πόλεμοι στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και αλλού, αλλά εμείς τι γυρεύουμε εκεί; Παραδόξως μάλιστα, την ώρα που η χώρα στύβεται μέχρι ρανίδας και οι ελεγκτές της τρόικας, μετρούν πόσους κόκκους σησάμι έχουν τα κουλούρια των συνταξιούχων, για να αφαιρέσουν μερικούς, δεν μιλούν καθόλου (ούτε κι εμείς) για τα έξοδα των στρατιωτικών μας αποστολών στους πολέμους των Αμερικάνων?!
ΑΕΣ