Κουβέντα αρκετή, το τελευταίο διάστημα, για τις επικείμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Αναπόφευκτα. Όσο, δε, βαδίζουμε προς την 7η Νοεμβρίου τόσο οι συζητήσεις αυτές θα… φουντώνουν. Λογικό. Απόλυτα.
Μεταξύ των θεμάτων, που συχνά τίθενται επί τάπητος, είναι και ο μεγάλος αριθμός -αρχικά τουλάχιστον- των υποψηφίων δημάρχων στους περισσότερους Δήμους. Ταυτόχρονα, λογής – λογής σχόλια γίνονται για την «καταλληλότητα» των προσώπων που έχουν εκφράσει ενδιαφέρον να διεκδικήσουν το δημαρχιακό αξίωμα. Για το αν, δηλαδή, «κρεμάνε το καλαθάκι τους εκεί που φτάνει το χεράκι τους». Οι απόψεις, βέβαια, όπως είναι φυσικό, διίνστανται.
Με αφορμή τα παραπάνω μερικές επισημάνσεις: Συμφωνώ με όσους ισχυρίζονται ότι «δεν κάνουν όλοι για όλα». Συμφωνώ, επίσης, με όσους προχωρούν ένα βήμα παραπέρα τον συλλογισμό τους και υποστηρίζουν ότι ένας καλός επιστήμονας, ένας καλός γιατρός, ένας καλός δικηγόρος, ένας καλός φαρμακοποιός, ένας καλός επιχειρηματίας, ένας καλός πολιτικός μηχανικός, ένας καλός εκπαιδευτικός, ένας καλός δημοσιογράφος δεν είναι απαραίτητο ότι θα είναι και καλός δήμαρχος. Ούτε καν καλός αντιδήμαρχος. Το ένα δεν συνεπάγεται το άλλο. Ούτε το αποκλείει, βέβαια. Σε καμία περίπτωση. Αυτό είναι απολύτως ξεκάθαρο.
Ταυτόχρονα, όμως, διαφωνώ με όσους ισχυρίζονται ότι οι επικείμενες περιφερειακές και δημοτικές εκλογές στον νέο αυτοδιοικητικό χάρτη, που προκύπτει από την εφαρμογή του προγράμματος «Καλλικράτης», θα πρέπει να είναι υπόθεση μιας συγκεκριμένης «ελίτ».
Διαφωνώ, δηλαδή, με εκείνους που είτε άμεσα είτε εμμέσως πλην σαφώς, υποστηρίζουν -εκ του πονηρού κατά την άποψή μου- ότι υποψήφιοι δήμαρχοι στους νέους «Καλλικρατικούς» Δήμους θα πρέπει να είναι μόνο όσοι έχουν… βαρβάτο βιογραφικό. Διαφωνώ, επίσης, με εκείνους που λένε, δημόσια ή σε ιδιωτικές συζητήσεις, ότι οι δήμαρχοι των υφιστάμενων «Καποδιστριακών» Δήμων είναι «λίγοι» για να φέρουν σε πέρας το εγχείρημα του «Καλλικράτη».
Και διαφωνώ, παρά το γεγονός ότι κατά καιρούς έχω εκφράσει την -προσωπική- άποψη ότι αρκετοί αιρετοί (δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι) στον Νομό Χανίων αποδείχθηκαν και συνεχίζουν -δυστυχώς για τον τόπο- να αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων. Ρωτώ, όμως: από πού κι ως πού όλοι οι νυν δήμαρχοι είναι… ακατάλληλοι; Ρωτώ, επίσης: από πού κι ως πού ο «Καλλικράτης» θα πρέπει να αφορά μια συγκεκριμένη «ελίτ»;
Αστεία πράγματα, αν όχι επικίνδυνα, ως αντίληψη. Για την ουσία της Δημοκρατίας, πρώτα και πάνω απ? όλα. Στην οποία Δημοκρατία όλοι, άνω των 18, έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Έχω δει, δε, «χωριάτες» να κάνουν… Αγίους, όπως έχω δει και «γραμματιζούμενους» να αποτυγχάνουν οικτρά κατά την ενασχόλησή τους με τα κοινά. Όπως, βέβαια, και το αντίστροφο.
Σε κάθε περίπτωση, συμφωνώ ότι δεν κάνουν όλοι για όλα, καθώς και ότι στο νέο αυτοδιοικητικό σκηνικό απαιτούνται άνθρωποι, οι οποίοι, συν τοις άλλοις, έχουν υψηλές δυνατότητες σε θέματα σχεδιασμού και διοίκησης. Φυσικά, ο τελικός κριτής των υποψηφίων είναι οι πολίτες. Εκείνοι αποφασίζουν. Στην… ώρα της κάλπης. Και, όπως κατ? επανάληψη έχω επισημάνει από τούτη τη στήλη, «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται».
Οφείλω, δε, να υπογραμμίσω κάτι ακόμη: ο «Καλλικράτης» δεν μπορεί σίγουρα να «περπατήσει» με δημάρχους διπλοθεσίτες και τριπλοθεσίτες. Οι νέοι Δήμοι απαιτούν σκληρή δουλειά. Αφοσίωση και υπέρβαση. Αποκλειστικότητα και όχι μερική απασχόληση.
Διότι όσο χαρισματικός -θεωρητικά πάντα- και αν είναι κάποιος δεν μπορεί να μοιράζει επαρκώς τον χρόνο του σε δύο – τρεις βασικές απασχολήσεις. Πρακτικά είναι αδύνατον να τα καταφέρει. Είναι αδύνατον να αποδώσει. Κατά συνέπεια, η δουλειά δεν θα βγαίνει. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Για τον νέο Δήμο και για τους δημότες. Επομένως, ή παπάς – παπάς ή ζευγάς – ζευγάς. Και τα δύο ταυτόχρονα δεν γίνεται, όπως, άλλωστε, η πραγματικότητα μέχρι σήμερα έχει αποδείξει. Αναγκαία, θαρρώ, και τούτη η επισήμανση. Είτε αρέσει -σε ορισμένους- είτε όχι.
