ΥΠΑΡΧΟΥΝ βιβλία διδακτικά και βιβλία διασκεδαστικά που μας προτρέπουν να χαμογελάσουμε. Χαμόγελο «θεραπευτικό» για τα άγχη του χειμώνα, της άνοιξης και της αφόρητης οικονομικής κρίσης: χαμόγελο ενάντια στη «βαρβαρότητα» που θρονιάστηκε για τα καλά γύρω μας και μας πνίγει σαν βρόχος. Είναι αυτά κυρίως που έχουμε ανάγκη, όσοι πάμε σε διακοπές. Είναι αυτά με τα οποία μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με τα παιδιά μας. Το εξωσχολικό βιβλίο παραμένει (ευτυχώς ακόμα) ένα φθηνό είδος… συντροφιάς.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ, φυσικά, ορισμένοι που προτιμούν βαριά αναγνώσματα, ογκώδη, με ευπώλητους τίτλους και ονόματα. Δεν τους ενδιαφέρει η επικαιρότητα, ή η σύγχυση που αυτή προκαλεί στη μεγαλύτερη μερίδα της κοινωνίας. Τους αρέσουν οι βαριές υπαρξιακές σκέψεις και οι στοχασμοί άλλων… Πρόβλημά τους. Υπάρχουν όμως και ειδικότερα βιβλία, χανιώτικα ή άλλα, «καλοκαιρινά» για όλον τον κόσμο.
ΞΕΡΕΤΕ, μακριά από την πόλη, μέσα σ? ένα φυσικό περιβάλλον, με ηλιόλουστες καυτές μέρες…, ποιος έχει, ας πούμε, όρεξη για… τηλεόραση; Εστω κι αν η «Ονουριάδα» (Το «Χίλιες και μια νύχτες») παραμένει και το καλοκαίρι δημοφιλής ως σειρά, για πολλές-πολλές οικογένειες Χανιωτών… Ομως μιλάμε για καλοκαιρινά βιβλία: αν έχουμε παιδιά μαζί μας στις διακοπές, μπορούμε -κρατώντας ένα βιβλίο ή περιοδικό- να τα αποσπάσουμε από το κομπιούτερ ή την τηλεόραση. Προκαλούμε μια συζήτηση που συνήθως δεν την αρνούνται, όταν αυτή είναι ενδιαφέρουσα. Το καλοκαίρι είναι ευνοϊκό για συζητήσεις με τα παιδιά. Αρκεί να μην κλεινόμαστε στο σπίτι… Η προσέλκυση ενός παιδιού στο καλοκαιρινό εξωσχολικό βιβλίο απαιτεί ιδιαίτερη τέχνη που δεν έχει καμιά σχέση με την «τέχνη αγάπης» του ανιαρού σχολικού εγχειριδίου. Τα παιδιά έχουν ακόμη ένα μήνα διακοπών μπροστά τους, και… ανάγνωσης.
Στ.Γ.Κ.
Διαδικτυακά στον περασμένο αιώνα η Ασή Γωνιά
Εντελώς απαράδεκτη η κατάσταση που επικρατεί στην Ασή Γωνιά σχετικά με το ίντερνετ. Βέβαια τύποις υπάρχει, αλλά εκείνο που κάλλιστα μπορεί να χαρακτηριστεί της χελώνας. Είναι αυτό που σου σπάει τα νεύρα μέχρι να κατορθώσεις να μπεις!!
Γιατί λοιπόν να υπάρχει αυτή η κατάσταση; Ακουσα πριν από μερικό καιρό από τα χείλη του ίδιου του πρωθυπουργού πως θα δώσει μεγάλη σημασία και έμφαση στο διαδίκτυο!
Νομίζω λοιπόν πως χωριά όπως η Ασή Γωνιά θα έπρεπε να προηγηθούν. Είναι απαράδεκτο λίγο παρακάτω στα 5-7 χιλιόμετρα να “πιάνει καμπάνα” το ADSL και η Ασή Γωνιά τίποτα!
Να ξέρουν λοιπόν οι αρμόδιοι του ΟΤΕ ΡΕΘΥΜΝΗΣ πως η Ασή Γωνιά είναι και θα πρέπει να παραμείνει ένα από τα ελάχιστα ζωντανά χωριά! Με πληθυσμό που αυξάνει και από τα λίγα χωριά που έχουν ακόμα Δημοτικό Σχολείο με πάνω από 50 παιδιά!
Η νεολαία της ξέρει πως υπάρχει το facebook και το email και πλέον ζούμε στον αιώνα της πληροφορικής!
Η Ασή Γωνιά με τον μόνιμο πληθυσμό που έχει και που ξεπερνά τους 700 κατοίκους μα και με τους ευάριθμους καλοκαιρινούς επισκέπτες που δραστηριοποιούνται σε Αθήνα – Χανιά – Ηράκλειο και έρχονται στο χωριό Καλοκαίρι – Πάσχα – Χριστούγεννα, περιμένει να εξυπηρετηθεί.
Οσον αφορά το διαδίκτυο και οι επισκέπτες της να μπορέσουν να επικοινωνήσουν με τα γραφεία τους και τις επιχειρήσεις τους.
Θα πρέπει να είναι αναγκασμένοι να πάρουν υπό μάλης το laptop και να κατηφορήσουν στα παραλιακά χωριά για να επικοινωνήσουν όση ώρα τους επιτρέπει η μπαταρία;
Κύριοι αρμόδιοι του ΟΤΕ Ρεθύμνης, η νεολαία και όχι μόνο, της Ασή Γωνιάς, δεν σας παρακαλεί. Απαιτεί σε σύντομο χρονικό διάστημα να επεκταθεί το γρήγορο internet ADSL και στο χωριό μας. Να έχετε υπόψη σας πως υπάρχει μια υποβόσκουσα δυσαρέσκεια η οποία κάποια στιγμή ίσως εκδηλωθεί υπό μορφή έντονης κινητοποίησης. Δεν έχετε το δικαίωμα να της στερείτε ένα αγαθό που απολαμβάνει σχεδόν ολόκληρη η Ελλάδα!!!
Πριν από λίγες μέρες βρισκόμουν σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Ρόδου (περίπου 70km από τη Ρόδο) με ελάχιστους κατοίκους. Ομως είχε κάλυψη με γρήγορο ADSL και η Ασή Γωνιά 28km από το Ρέθυμνο και με 700 κατοίκους να μην το έχει!
ΣΗ-ΠΕ
ΣΤΟ ΚΑΣΤΕΛΙ
Ορίστε πώς κατάντησαν
τις δημόσιες τουαλέτες!
Αν είναι δυνατόν και όμως να που συμβαίνουν τέτοιου είδους ενέργειες που πλήττουν ανεπανόρθωτα το γόητρο κάθε περιοχής. Στόχος, λοιπόν, των βάνδαλων, για να μην χρησιμοποιήσουμε άλλη φράση που τους ταιριάζει, ήταν οι δημόσιες τουαλέτες στην κεντρική πλατεία της κωμόπολης. Κι ενώ συμβαίνουν αυτές οι καταστάσεις, οι ένοχοι παραμένουν ασύλληπτοι, κυκλοφορούν ελεύθερα και αναζητούν τον επόμενο στόχο για να δράσουν!
Γ.Η.Κ.
Θυμιάσματα
Κύριε διευθυντά,
κατά Γεώργιον Καρατζαφέρη “ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης είναι με φωνή Χρυσοστόμου, ψυχή Προδρόμου και καρδιά Τροπαιοφόρου, είναι το φρόνημα που λείπει από τους Ελληνες¨. Κατά τους συνέλληνες όμως οι οποίοι έχουν
βαρεθεί τις εθνικοπατριωτικές υπερβολές τού Θεσσαλονίκης, ο μητροπολίτης Ανθιμος έχει “θεωρία Επισκόπου και καρδιά? πολιτευτή”. Ικανού πολιτευτή όμως, που τον? θυμιάζουν άπαντες οι εν Θεσσαλονίκη πολιτευόμενοι.
ΑΕΣ
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΝΑ ΑΝΑΜΑΖΩΝΕΙΣ τα του πανηγυριού και να ?χεις να γράψεις και τη στήλη. Τ? Αγίου Εύπλου, βλέπετε, χθες 11 Αυγούστου!
ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ, ότι ο Αγιος Εύπλος, το εικονοστάσι του οποίου έφτιαξα εδώ και 5 χρόνια στην αυλή του σπιτιού μου και το γιορτάζω το βράδυ της παραμονής Tης xάρης του, είναι άγνωστος ακόμα και στους περισσότερους θρησκευόμενους. Ούτε οι παπάδες δεν τον κατένε, μου λένε μερικοί-μερικοί, όνομα και μη χωριό, για να με πειράξουν.
ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΗ της Σικελίας, όπου και ήταν διάκονος της τοπικής Eκκλησίας, έζησε τον 3ο αιώνα μ.Χ. ο Αγιος Εύπλος. Ηταν θερμός κήρυκας του Ευαγγελίοιυ και όπως λέει το συναξάρι του βρήκε μαρτυρικό θάνατο μην αρνούμενος τον Χριστό. Εγώ, πάντως, τον γνώρισα στη Σαμοθράκη.
ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ που γεννήθηκε η Ευδοκία, στη Χώρα της Σαμοθράκης, είναι το εκκλησάκι του. Εκεί τον βρήκα να με περιμένει στο σίσιλο μιας μέρας, το καλοκαίρι του 1986. Μου άρεσε το όνομα του. Εύπλος, Εύπλοος, Εύπλους, εύ-πλους!
ΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ μου άρεσε το Αϊ – Ενόπλος, το όνομα που του έχουν δώσει οι Σαμοθρακίτες, οι οποίοι λένε γι? αυτόν ότι είναι βοηθός του Αϊ-Νικόλα. Τότε πήρα την απόφαση να του φτιάξω, όταν αξιωνόμουν, ένα εικονοστάσι και να του κάνω πανηγύρι. Το αξιώθηκα ακριβώς 20 χρόνια αργότερα.
ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΓΙΑ το πανηγύρι του Αγίου μου ή να μη γράψω; Ούτε ένα δευτερόλεπτο δεν κράτησε το δίλημμα. Τη λύση την έδωσε το… μολύβι.
ΓΕΜΑΤΟ ΑΠΟ εικόνες και ήχους χρώματα και αρώματα του πανηγυριού του Αγίου Εύπλου το μυαλό μου σήμερα. Σελίδες επί σελίδων θα μπορούσα να γεμίσω περιγράφοντάς τα. Μένω στα προηγούμενα “πεταχτά”, ωστόσο. Κι ας διαμαρτύρεται… το μολύβι μου. Μέχρις ενός σημείου το αφήνω να με… παρασέρνει.
ΑΣΤΡΑΦΤΕΙ Ο τόπος απ? το καλοκαίρι έξω απ? το παράθυρό μου. Τα τζιτζίκια επιμένουν να ψάλουν στο δικό τους ήχο, τον Παρακλητικό Κανόνα. Δύο χελιδόνια σπαθίζουν το διάφανο της μέρας και χάνονται απ? το κάδρο. Η ματιά μου αρμενίζει στον διπλανό ελαιώνα. Ο θείος Αύγουστος μήνας συνεχίζει νωχελικά την προδιαγεγραμμένη πορεία του.
ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ δεν υπάρχουν ειδήσεις… Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις… Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις… Και χίλιες φορές να γράψω τη φράση αυτή του Ουμπέρτο Εκο, θα κρατήσω τις επιφυλάξεις μου, τις αποστάσεις μου. Ακούς εκεί δεν έχει ειδήσεις ο Αύγουστος!
ΟΙ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ της Περσίας συνήθιζαν να βάζουν κάτω από το προσκέφαλό τους μερικές χιλιάδες χρυσά τάλαντα για να εξασφαλίζουν ατάραχο ύπνο. Ο ρωμαίος αυτοκράτορας Καλιγούλας, εκτός από τη νυχτερινή στρατιωτική φρουρά, χρησιμοποιούσε και άγρια θηρία για να φρουρούν την είσοδο του κοιτώνα του. Ο στρατηγός Αρτέμων συνήθιζε να κρεμά τη νύχτα πάνω απ? την κεφαλή του την ασπίδα του.
“Ενα πεντάχρονο παιδί κι ένα ενήλικο καλοκαίρι/ κατάχαμα στο Σαντριβάνι/ κοιτάζουν το αλογάκι που λύθηκε και τώρα πετάει/ στον ουρανό του λιμανιού./ Το παιδί κλαίει. Το καλοκαίρι ξέρει./ Το αλογάκι μια κουκίδα,/ ο σπάγγος μπλεγμένος στα χέρια του παιδιού”.
Το ποίημα “Ακουαρέλα” της Μαρινέλλας Βλαχάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
