Είναι ενδιαφέρον λίγους μήνες μετά την συμφωνία της κυβέρνησης της χώρας μας να εφαρμόσει τα μέτρα που περιλαμβάνει το Μνημόνιο μεταξύ της Ε.Ε, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ να δούμε πώς το αντιμετωπίζουν οι πολιτικοί των διαφόρων χώρων. Στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι είτε δεν έχουν αντιληφθεί (κατά Παπουτσή) ποιας κυβέρνησης υπουργοί είναι, είτε δεν έχουν αντιληφθεί την κατάσταση της χώρας στην κυβέρνηση της οποίας μετέχουν. Εκτίμησαν λοιπόν ότι η άρνηση του Μνημονίου αφήνει προσωπικά πολιτικά κέρδη. Έτσι προσποιούνται ότι η υπόθεση δεν τους αφορά, λες και υπόλοιποι είδαν φως στα παράθυρα του ΔΝΤ και μπήκαν, ενώ αυτοί ψύχραιμοι και βέβαιοι ότι, δεν τρέχει και τίποτα σπουδαίο, έμειναν απ΄ έξω και «προτείνουν» τώρα να αφήσουμε πίσω ?ας το Μνημόνιο και να γυρίσουμε(;) στην ανάπτυξη(!) την οποία λες και έχουν? παρκάρει δυο τετράγωνα παρακάτω. Βέβαια οι προτάσεις τους είναι κουβέντες σαν άδεια πουκάμισα, διότι στην πολιτική προτάσεις χωρίς καθαρή τεκμηρίωση, σαφή επιχειρήματα, επαρκές και υλοποιήσιμο σχέδιο είναι σκέτες αερολογίες. Και στην κυβέρνηση δεν είναι όπως στην αντιπολίτευση όπου έχεις την ευκολία να λες ό,τι θέλεις.
Εκεί, ενώ ο ίδιος ο κ. Καραμανλής στην προεκλογική περίοδο του 2009 μιλούσε για πάγωμα μισθών, συντάξεων, σύλληψη της φοροδιαφυγής, συμπίεση του κράτους κλπ, ενώ δηλαδή, προφήτευε σαφώς την έλευση του Μνημονίου, ο διάδοχός του κ. Αντ. Σα?αράς επιμένει να κάνει κεντρικό άξονα της πολιτικής του την άρνηση του. Ελπίζει έτσι πως δεν θα αφήσει στην Αριστερά το κέρδος απόρριψης του Μνημονίου το οποίο στρώνει βούτυρο στο ψωμί της. Αλλά ενώ το Μνημόνιο προσφέρει πράγματι στην Αριστερά ιδανικό πεδίο άσκησης αντιπολίτευσης με ουσιαστικά πολιτικά κέρδη, αυτή δεν μπορεί να τα καρπωθεί διότι άλλοτε της λείπει το ψωμί και άλλοτε το χάνει μέσα από τα χέρια της, από? παραμονεύοντες Σαμαράδες. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ενώ η κυβέρνηση διέπλεε την Αχερουσία προς το ΔΝΤ, στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν που εκδηλώθηκαν τα διαλυτικά φαινόμενα. Μόνο το ΚΚΕ ελπίζει ότι στις κάλπες του Νοέμβρη ή όποτε ξαναστηθούν, θα δρέψει κάποια κέρδη, προσωρινά όμως όπως πάντοτε, αφού ο στόχος ανατροπής του συστήματος που θέτει, τρομάζει και απομακρύνει τους? μουσαφίρηδες.
ΑΕΣ
