ΚΑΝΕΙΣ πια δεν μιλάει για τον περίφημο «μεσαίο» χώρο το? καύχημα άλωσης από τον κ. Καραμανλή, το «μικρό». Αλλά τότε κάναμε πολιτικά τεχνάσματα, με πολιτικάντικα πυροτεχνήματα/κριτήρια για την κατάκτηση της εξουσίας?
ΣΗΜΕΡΑ, εκείνο που κυριαρχεί ως πραγματικότητα είναι η σταδιακή εξαφάνιση της «μεσαίας» κοινωνικής τάξης. Μια ματιά στην πόλη των Χανιών, ιδιαίτερα στην αγορά τους, και θα διαπιστώσετε πως πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν. Σε μια οδό μετρήσαμε τουλάχιστον δέκα μαγαζιά κλειστά! Ο συνδυασμός μιας βαθιάς ύφεσης, της μη αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών, της φορολογικής πίεσης, της αύξησης Φ.Π.Α., της ακρίβειας των πάντων κ.λπ., διαμορφώνει ολοένα και πιο ασφυκτικές πιέσεις στην αγορά.
ΟΙ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΕΣ επιχειρήσεις -σύμφωνα με έρευνα- ανέρχονται στη χώρα μας περίπου στις 850.000 και απασχολούν περισσότερους από 2.300.000 εργαζόμενους. Φαντάζεστε, λοιπόν, πως όταν κλείνει μια μικρή επιχείρηση, έστω και οικογενειακής υφής, τι προβλήματα δημιουργούνται? Όλοι τους και όλοι μας αγωνιούμε για την επιβίωσή τους. Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο αδιεξόδου, όταν από τη μια το χρήμα γίνεται πανάκριβο, ρευστό δεν κυκλοφορεί πολύ, επενδύσεις δεν γίνονται, ανάπτυξη δεν υπάρχει. Η μεσαία τάξη, η άλλοτε περίφημη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας, περνάει μια κρίση κατάρρευσης βαθαίνοντας έτσι το χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους (που γίνονται πλουσιότεροι) και σε φτωχούς (που γίνονται φτωχότεροι)? Μπορεί από μια τέτοια κατάσταση να προκύψει κάτι? καλό; Αμφιβάλλουμε, για την ώρα?
