Στείλτε μήνυμα

Θα θυμάστε βέβαια το σύνθημα «στείλτε μήνυμα» με το οποίο η ΝΔ είχε κατεβάσει το θηριώδες Τζιπ του κ. Τζανετάκου εναντίον του εύθραυστου Φιατακιού της κας Γεννηματά, στις προ οκταετίας αυτοδιοικητικές εκλογές. Σ΄αυτές, το ντελικάτο αυτοκινητάκι της Φώφης ισοπέδωσε το δυσκίνητο τζιπ. Το ίδιο περίπου σύνθημα έχουν υιοθετήσει σήμερα, μαζί με τη ΝΔ και τα κόμματα της Αριστεράς, μόνο που τώρα οι «γραμματοκομιστές» ψηφοφόροι καλούνται, μέσω της αυτοδιοικητικής ψήφου τους να μεταφέρουν απορριπτικές θέσεις για το Μνημόνιο και να επιλέξουν δημάρχους με βάση την αντίθεση ή τη σύμπλευσή τους προς τις εντολές της τρόικας. Με άλλα λόγια, για την Αριστερά και (όχι) κατά περίεργη σύμπτωση και για τη ΝΔ, οι εκλογές για την Αυτοδιοίκηση μετατρέπονται σε «δημοψήφισμα δυσπιστίας» προς την κυβέρνηση, στο οποίο το τελευταίο που μετρά είναι η εκτίμηση των ψηφοφόρων για την ικανότητα των συνδυασμών που ζητούν την ψήφο τους, να διαχειριστούν με επιτυχία τις υποθέσεις και τις λύσεις των προβλημάτων των δήμων τους αλλά το μόνο που ενδιαφέρει είναι να αυξηθούν τα ποσοστά των αντιπολιτευόμενων κομμάτων?! Από την απέναντι, την κυβερνητική πλευρά, καταβάλλεται έντονη προσπάθεια να εξαφανιστεί από το πολιτικό σκηνικό η σκιά του Μνημονίου χωρίς όμως να καταβάλλεται καμιά προσπάθεια ενημέρωσης των πολιτών για το περιεχόμενο των πολιτικών που πρόκειται να ασκηθούν για να αναιρεθούν οι αρνητικές επιπτώσεις του. Η συνθηματολογία μεταφέρεται στα μη μετρήσιμα χαρακτηριστικά των υποψηφίων. Αγωνιστής, ηθικός, λεβέντης, συμπαθής είναι οι συνήθεις μαζί με άλλες ετικέτες αυθαίρετων ποιοτικών χαρακτηριστικών που αποδίδονται στους υποψήφιους δημάρχους, που προφανώς δεν κολλούν μόνο στο μέτωπο των κυβερνητικής υπόδειξης υποψηφίων. Και είναι απελπιστικό όποια σχετική συζήτηση κι αν παρακολουθήσεις, ότι κανείς δεν ελέγχει την ποιότητα των υπερεκατόν ή υπερεκατοπεντήκοντα συμβούλων κάθε συνδυασμού, αλλά επικεντρώνει το ενδιαφέρον του μόνο στον υποψήφιο δήμαρχο. Στείλτε λοιπόν «μήνυμα» ότι, εκείνο που πρέπει να μετρήσει στις επόμενες εκλογές δεν είναι μόνο τα φρονήματα και τα παινέματα της «μονάδας» (πολλές φορές κατασκευασμένα και επικολλημένα»? δι?  ενεργειών του κηδεμόνα, στο κούτελο τού εκλεκτού ή της εκλεκτής). Εκείνο που πρέπει να μετρήσει είναι η σύνθεση και η δυνατότητα της «ομάδας» να δουλέψει.