Οσοι υποστηρίζουν πως η χρεοκοπία της χώρας μας είναι αναπόφευκτη και επιχειρηματολογούν προς αυτή την κατεύθυνση (μηδέ κάποιων ελληνικών κομμάτων εξαιρουμένων) χρησιμοποιούν τέσσερα, κυρίως, επιχειρήματα: α) η δημοσιονομική προσαρμογή στην οποία πρέπει να προχωρήσουμε είναι μεγάλη, β) τα υψηλά επιτόκια του σχεδίου οικονομικής στήριξης καθιστούν το βάρος του Ελληνικού χρέους μη βιώσιμο, γ) το ευρώ δεν επιτρέπει την απόσβεσή του για να συμπεράνουν στο τέλος ότι δ) η χρεοκοπία δεν μπορεί να αποφευχθεί, διότι η δημοσιονομική προσαρμογή θα πλήξει ανεπανόρθωτα την ανάπτυξη. Αυτά απορρίπτουν ένα προς ένα οι αναλυτές του ΔΝΤ απαντώντας με συγκροτημένο τρόπο σε όσους υποστηρίζουν πως η χρεοκοπία της χώρας μας είναι αναπόφευκτη και σε όσους επιχειρηματολογούν υπέρ της αναδιάρθρωσης (επαναδιαπραγμάτευσης) του χρέους της. Όπως σημειώνουν, «μια ´εθελοντική´ αναδιάρθρωση χρέους θα προσέφερε μεν ανακούφιση στο πεδίο της δημοσιονομικής προσαρμογής αλλά θα προκαλούσε μεγάλη δυσφήμηση της χώρας καθιστώντας απαγορευτικό τον δανεισμό της στο μέλλον». Προφανώς, λένε, είναι ευκολότερο για μια κυβέρνηση να «ρίξει» τους πιστωτές της για να αποφύγει συγκρούσεις με τα συνδικάτα και απεργίες με πολιτικό κόστος, από το να προχωρήσει σε σκληρή δημοσιονομική εξυγίανση, όπως κάνει τώρα η Ελλάδα. Και μπορεί το ΔΝΤ με τη μεταστροφή του να θέλει να εξιλεωθεί απέναντι της χώρας μας για κάποιες άγαρμπες, άκομψες και ανεδαφικές λεκτικές προτάσεις των εκπροσώπων του στην Τρόικα, αλλά στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι δηλώσεις της κυρίας Αγκελας Μέρκελ, η οποία έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην «αποφασιστικότητα» της Ελλάδας, όπως και αυτές του υπουργού της των Οικονομικών κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που ομολόγησε κυνικά ότι «ο σεβασμός ´δεν χαρακτήριζε πάντα´ τη συζήτηση γύρω από την Ελλάδα στη Γερμανία». Ακριβώς το αντίθετο συνέβαινε μέχρι την έγκριση του μηχανισμού στήριξης, κοντά στο Πάσχα. Η πολιτικής ηγεσία της Γερμανίας ήταν σε απόλυτη συστράτευση με τις «λαϊκές» εφημερίδες, τύπου «Βild», σε απαξιωτικά ως απειλητικά σχόλια για την Ελλάδα. Θα μου πείτε ότι στις Τράπεζες, στα πολυκαταστήματα, στα καταστήματα παροχής υπηρεσιών και πώλησης προϊόντων, όπου οι τιμές διαφοροποιούνται κάθε μέρα προς τα? παραπάνω, πάμε εμείς και όχι η κα Μέρκελ, ο κ. Σόιμπλε και οι? Τροϊκάνοι τους. Αλήθεια όμως, μήπως θα έπρεπε να ζητήσουμε να επεκτείνουν τους ελέγχους τους και προς τα εκεί?;
ΑΕΣ
