Τώρα που το πρόβλημα της φετινής ανεπάρκειας νερού στα Χανιά καταλάγιασε και ο θόρυβος από τις επικοινωνιακές κυρίως δηλώσεις κόπασε, μάλλον είναι καιρός να υπάρξουν και νηφάλιες σκέψεις και σχεδιασμοί για μια ορθολογική και μόνιμη αντιμετώπιση του προβλήματος.
Γιατί δυστυχώς οι λύσεις που προτάθηκαν δεν έδειξαν να βασίζονται σε πλήρη και βαθειά διερεύνηση του φετινού προβλήματος και δεν φάνηκαν ανεπηρέαστες από τις επαγγελματικές, η πολιτικές βλέψεις των προτεινόντων. Οι μελετητές πρότειναν νέες μελέτες, οι κατασκευαστές νέα έργα, οι ειδικοί βελτιώσεις στη διαχείριση, οι αυτοδιοικητικοί προτεραιότητα ύδρευσης απο άρδευση κ.λπ.
Κανείς όμως δεν φαίνεται να έλαβε υπόψη και δεν διερεύνησε βασικά γεγονότα σχετικά με το θέμα όπως:
Πρώτο. Γιατί το πρόβλημα της ανεπάρκειας φάνηκε να πλήττει έντονα μόνο τα Χανιά που είναι ο πλουσιότερος όχι μόνο σε νερά αλλά και υδρο-αρδευτικά έργα Νομός της Κρήτης(;) και γιατί δεν υπήρξε ή τουλάχιστον δεν ακούστηκε ανάλογο πρόβλημα στους αλλους πολύ φτωχότερους σε νερά Νομούς του νησιού; Υπήρχαν άραγε αφθονότερες βροχές και χιονοπτώσεις στους Νομούς αυτούς φέτος, από ότι στα Χανιά; Ή μήπως οι ανάγκες σε νερό για άρδευση ή ύδρευση ήταν εκεί φέτος αναλογικά, μικρότερες;
Δεύτερο. Γιατί το πρόβλημα αμβλύνθηκε με τη λήξη της τουριστικής αιχμής, όπως δήλωσε ο διευθυντής του ΟΑΔΥΚ κ. Πατρελάκης; Οι τουρίστες των Χανίων συνέβαινε να είναι πιο σπάταλοι σε νερό από ότι οι τουρίστες των άλλων Νομών η μήπως οι τουριστικές επιχειρήσεις ανάλωναν περισσότερο για διάφορους λόγους και ποιους; Μήπως το τιμολόγιο σε σχέση με τους αλλους Νομούς ήταν χαμηλότερο ή μήπως υπήρχαν καταστρατηγήσεις στη χρήση του φθηνότερου νερού ύδρευσης για τουριστικές ή αγροτικές χρήσεις ή ακόμη και παράνομες αφανείς συνδέσεις;
Τρίτο. Γιατί τα προβλήματα ανεπάρκειας δεν υπήρχαν καθόλου ή ήταν πολύ πιο περιορισμένα σε αυτόνομους ΤΟΕΒ όπως της Κισάμου, του Βαρυπέτρου κ.α.
Ασφαλώς τα ερωτήματα αυτά πρέπει να απαντηθούν και οι απαντήσεις τους πρέπει να ληφθούν υπόψη σε έναν ορθολογικό μελλοντικό σχεδιασμό που πρέπει άμεσα να δρομολογηθεί.
Και ο σχεδιασμός αυτός ασφαλώς θα πρέπει να εξασφαλίσει αυστηρό και ουσιαστικό έλεγχο της κατανάλωσης, διαφορική τιμολόγηση ύδρευσης, άρδευσης και βιομηχανικής ή τουριστικής χρήσης αλλά και κυρίως κλιμακωτή αύξησή της, όταν υπερβαίνει κάποια όρια κατανάλωσης ανά μονάδα βάσης.
Αν αυτά δεν γίνουν ούτε οι καταρράκτες του Νιαγάρα είναι φανερό πως δεν θα λύσουν το πρόβλημα!
Ωστόσο, η χώρα σήμερα διέρχεται μια σοβαρή κρίση και οι κάθε λογής επιτήδειοι πρέπει να ελεγχθούν και να συνετιστούν.
Δεν μπορεί και δεν πρέπει οι απλοί και ανύποπτοι πολίτες να καλούνται συνέχεια να πληρώνουν τη ´νύφη´!
Ν.Μ.
