Σοβαρό γεγονός, για τον Χανιώτικο λαό, αποτέλεσε η εκδήλωση που διοργάνωσε το γνωστό “Ελληνικό Ιδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ)”.
Μια εκδήλωση που έγινε με την πρωτοβουλία του διακεκριμένου -διεθνώς γνωστού- συμπολίτη μας κ. Μίνου Ζομπανάκη ο οποίος αποτελεί δραστήριο και δημιουργικό μέλος του ΕΛΙΑΜΕΠ, πρόεδρος του οποίου, εδώ και χρόνια είναι ο καθηγητής Λουκάς Τσούκαλης.
ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΝΙΑ
Η σοβαρότητα του γεγονότος έγκειται στο ότι: Α) αποδέχτηκε το προεδρείο του ΕΛΙΑΜΕΠ να πραγματοποιηθεί μια τόσο σημαντική εκδήλωση στα Χανιά ως συμβολή στον πολυετή “θεσμό” που έχει ετήσια καθιερώσει -με συμμετοχή και διεθνών προσωπικοτήτων του οικονομικού και κοινωνικού χώρου- ο Μίνως Ζομπανάκης για την ανατομία μείζονος οικονομικής σημασίας και προοπτικής θεμάτων.
Β) Η συγκυρία της ελληνικής οικονομικής κρίσης και της διεθνούς έκθεσης θεσμικής, σε συνδυασμό με τις πολιτικές και κομματικές θέσεις, απόψεις και εξαγγελίες γι? αυτή την κρίση και
Γ) η συμμετοχή σ? αυτή τη διοργάνωση οικονομικών προσωπικοτήτων όπως ο σύννους πρ. υπουργός Οικονομικών και Εσωτερικών κ. Αλέκος Παπαδόπουλος, ο καθηγητής Λ. Τσούκαλης και ο επίσης καθηγητής και αντιπρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ κ. Αλ. Παπαδόπουλος.
Μια ομάδα πρώτου βεληνεκούς της οποίας την ελεύθερη συζήτηση συντόνισε ο εμπειρότατος διεθνούς αναγνώρισης οικονομολόγος και οικονομικός διαμεσολαβητής, ηγετικό στέλεχος της BOSTON BANK, κ. Μίνως Ζομπανάκης.
ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
Αυτός ο δημόσιος διάλογος ήταν εξαιρετικά τιμητικός για τα Χανιά γιατί ειδικού βάρους αρμόδιοι ομιλητές εκφράσανε σε μια στιγμή τόσο κρίσιμη της οικονομίας μας τις απόψεις τους για την οικονομική και κοινωνική κρίση καθ? εαυτή.
Αλλά και για την κρισιμότητα της νέας χρονιάς 2011 και ακόμα πιο πέρα.
Βασικά, όμως, η εστίαση (των θέσεων-απόψεων και κάποιων αναλύσεων) έγινε για το 2011.
Με πρόδηλο τον στόχο
να τονισθεί η αξία του μονόδρομου (του Νομισματικού
Ταμείου, του ευρωπαϊκού δανεισμού και των σκληρών μέτρων) που επέλεξε η Κυβέρνηση, χωρίς μια ευρεία αποδοχή από τον ελληνικό λαό, καθώς και από το σύνολο των κομμάτων. Δηλαδή το ΚΚΕ (στην ουσία) γιατί τα άλλα κόμματα, περίπου, έχουν αποδεχτεί τον μονόδρομο του ΔΝΤ, ασκώντας επιφανειακή αντιπολίτευση για κομματικές σκοπιμότητες.
Στην πραγματικότητα, όμως, πλείστοι όσοι βουλευτές φέρονται ως διαφωνούντες, τόσο από το ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Δημοκρατία και το ΛΑΟΣ καθώς και από τους βουλευτές Συνασπισμού και ΣΥΡΙΖΑ που έχουν τη δική τους βαριά κομματική κρίση.
ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΩΣ ΤΟ ΚΑΘ´ ΕΑΥΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Πάντως, σε όλη αυτή την κατάσταση φαίνεται (κατά 80% των ερωτώμενων σε έρευνες κοινής γνώμης) να μη συμφωνούν οι πολίτες όλων των κομματικών αποχρώσεων. Τόσο για τις αιτίες που οδήγησαν σ? αυτή την κρίση όσο και για τις αντιλαϊκές πολιτικές που ακολουθούνται, κυρίως από τα 2 μεγάλα κόμματα.
Γι? αυτό, η άποψη του πρώην υπουργού οικονομικών κ. Αλ. Παπαδόπουλου, ότι αποτελεί λαϊκίστικη αντίληψη “εάν είσαι φίλος ή όχι του Μνημονίου” θεωρούμε (παρά την εγκυρότητα και σοβαρότητα του πρ. υπουργού) ότι δεν είναι επιτυχής. Γιατί, αντίθετα, το Μνημόνιο δεν αποτελεί θέμα φιλίας ή μη αλλά το αληθινό πρόβλημα για την αντιμετώπιση της κρίσης. Αφού το Μνημόνιο δεν προσφέρει λυσιτελείς προοπτικές τις οποίες μάλλον επιβαρύνει.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΑΞΗ ΔΡΑΜΑΤΟΣ Ή ΑΡΧΗ ΝΕΑΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ;
Πάντως, το δίλημμα που προτάθηκε “αν η χώρα θα ζήσει την τελευταία πράξη του δράματος της χρεοκοπίας ή την αρχή μιας νέας προοπτικής” δεν είναι τόσο αξιόπιστο αφού το ίδιο το Μνημόνιο κρίνεται πως θα παρεμποδίσει την αρχή μιας νέας προοπτικής η οποία, οπωσδήποτε θα είναι, εκ των συνεχιζόμενων επιβαρύνσεων, ανεπίτευκτη.
Τώρα, όσον αφορά την άποψη ότι “οι πολίτες πρέπει να γνωρίζουν πως η εποχή της συνεχούς μεγέθυνσης με δανεικά δεν πρόκειται να ξανάρθει?”, αυτή την εποχή δεν τη ζήτησαν οι πολίτες αλλά την δημιούργησαν και την προώθησαν οι πολίτες και τα παντοειδή ξένα και ελληνικά οικονομικά, καταναλωτικά και τραπεζικά συμφέροντα…
Εξάλλου, η άποψη του καθηγητή και προέδρου του ΕΛΙΑΜΕΠ κ. Λουκά Τσούκαλη ότι “σ? αυτή την κρίσιμη στιγμή χρειάζεται όραμα και στρατηγική για τα επόμενα 2-3 χρόνια” πολλοί δυσπιστοι Κρήτες-Ελληνες πολίτες μπορεί να αντιτάξουν το ερώτημα: “Μα για ποιό όραμα και για ποιά στρατηγική τα επόμενα 2 χρόνια μιλάμε, αφού τα οράματα εξατμίσθηκαν και οι στρατηγικές ανατινάχτηκαν.
ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΔΙΚΕΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ
Βέβαια, μέσα σ? αυτό τον κόσμο, μιας απέραντης σύγχισης η άποψη του καθηγητή κ. Θάνου Βερέμη “για γενικότερη κρίση της κοινωνίας” αποτελεί μια σωστή διαπίστωση.
Η οποία, όμως, εστιάζεται στο χώρο της Εκπαίδευσης. Ή μάλλον, στην μετεκπαίδευση των Ελλήνων σε μια ΝΕΑ ΡΟΤΑ”. Με το υπουργείο Παιδείας να δημιουργήσει τα σωστά εγκόλπια στον πολίτη από μικρή ηλικία… κ.λπ… ανεξάρτητα, όμως, από τις συν-ταυτίσεις των ομιλητών (με διαβαθμίσεις) στο θέμα της κρίσιμης χρονιάς του 2011 υπήρξε η γενική συνταύτιση του ομιλητή καθηγητή στο επίμαχο πρόβλημα της τιμωρίας όσων έφταιξαν για τη δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία έχει φθάσει σήμερα, η χώρα, “με πρόταση να γίνουν δίκες διαφθοράς” για να πειστεί ο ελληνικός λαός ότι η κυβέρνηση αυτή κατανοεί το πρόβλημα? Το δράμα όμως δεν είναι ότι η κυβέρνηση δεν κατανοεί το πρόβλημα αλλά ότι δεν το λύνει… για να συνεχίζεται ο χορός της πολιτικο-κοινωνικής σήψης και διαφθοράς.
ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΜΑΣ
Παρά αυτές τις σκέψεις μας, το ζωτικό πρόβλημα της σημερινής οικονομικής πολιτικής της χώρας δεν φαίνεται να λύνεται εύκολα με τις πολιτικές κατευθύνσεις, όπως αυτές παρουσιάστηκαν από τον πρόεδρο της Κυβέρνησης κ. Γ. Παπανδρέου, (στο άνοιγμα της φετινής Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης αλλά και όπως αυτές σχολιάστηκαν ή αντιπαρατέθηκαν από τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς. Αλλά, ούτε και από το γεγονός ότι ο κ. Λουκάς Παπαδήμος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τραπέζας αποδέχτηκε την πρόταση να αποτελέσει οικονομικό σύμβουλο του πρωθυπουργού. Ομως, η εμπειρία του θα βοηθήσει…
Με την ευκαιρία αυτής της ετήσιας συζήτησης εμείς πιστεύουμε (και ευχόμαστε) να συνεχιστεί από τον υπεύθυνο διοργανωτή αυτού του οικονομικού φόρουμ κ. Μίνω Ζομπανάκη για να γίνει ένα διεθνούς απήχησης βήμα οικονομικού διαλόγου…