Το νερό στο αυλάκι

Οπως γράφουν τα «ΝΕΑ» «η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου πιστώθηκε δύο επιτυχίες με το πρώτο κουδούνι. Περιόρισε στο ελάχιστο τα κενά διδασκόντων και μοίρασε τα βιβλία στην ώρα τους». Κανονικά ένας υπουργός Παιδείας δεν θα έπρεπε να ασχολείται με τα κενά και την συμπλήρωση τους με προσωπικό, ούτε με τη διανομή των σχολικών βιβλίων. Υπάρχουν αρμόδιες διευθύνσεις να ασχοληθούν με αυτά τα σοβαρά, βέβαια, θέματα, τα οποία όμως δεν είναι καθήκοντα της ηγεσίας του Υπουργείου. Υπάρχουν, ή πρέπει να υπάρχουν, υπάλληλοι επιφορτισμένοι με τα αντίστοιχα καθήκοντα. Γράφαμε σε παλαιότερο σχόλιο, ότι ενώ γίνεται πολλή συζήτηση και κάποιες φορές συζήτηση με πάθος, για τα κακώς κείμενα στις εξετάσεις για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, κανείς δεν ασχολείται με την μαθησιακή διαδικασία στην Μέση και τις άλλες βαθμίδες Εκπαίδευσης. «Πόσο παράξενη είναι αυτή η κοινωνία που δεν διεκδίκησε τόσον καιρό το ελάχιστο για τα παιδιά της, πόσο παραιτημένοι είναι αυτοί οι γονείς που αποδέχτηκαν την απαξίωση των εγκύκλιων σπουδών;» είναι το σχόλιο της εφημερίδας. Το συμμάζεμα φάνηκε υπερβολικά απλό. Η κυρία Διαμαντοπούλου με το νομοσχέδιο για το νέο σχολείο που ψηφίστηκε την άνοιξη, εξασφάλισε ότι σε κάθε τάξη θα υπάρχει δάσκαλος και ότι δεν θα λείπουν ειδικότητες από το Λύκειο. Η υπουργός έβαλε το πλαίσιο δηλαδή έκανε τη δουλειά της. Εβαλε το νερό στο αυλάκι. Να της ευχηθούμε, του χρόνου, να λειτουργήσει το σύστημα χωρίς η ίδια ή οι υφυπουργοί της ή η αναπληρώτριά της να ανακατευτούν καθόλου. Αμήν.
ΑΕΣ