Υπάρχει και ένα δεύτερο ´μνημόνιο´.
Αυτό είναι το ´μνημόνιο´ της κοινωνικής συμπεριφοράς. Του φόβου που κατάντησε απανθρωπιά, του περίκλειστου κόσμου μας, του σαδιστικού: ´ο σώζων εαυτόν σωθήτω´.
Από την οικονομική κρίση στην ´οικονομία´ της αλληλεγγύης.
Ένας κόσμος αλλιώτικος, εξαιρετικά σπασμωδικός από τον φόβο, επώδυνος στις επιλογές του, τις κοινωνικές, δίχως την τρυφερότητα της διπλανής πόρτας, δίχως την αλληλεγγύη, που κάποτε ήταν πρωτόπλαστη κοσμογονία για τον Ελληνισμό.
Και οι λιγοστοί βάρδοι της αρμονικής κοινωνικής συνύπαρξης κατάντησαν σήμερα γραφικοί πια.
Όλα αυτά δείχνουν ότι η κρίση είναι πολύπλευρη.
Η ιστορική εμπειρία, όμως, αποδεικνύει ότι ο Ελληνισμός, την κρίσιμη ώρα ανασυντάσσεται, περιφρονεί του ωμούς σπουδαιοθεσίτες, έχει ηθικό έρεισμα και… γοητεία ψυχής.
Πατρίδα μας είναι μια σφιχτή αγκαλιά, που έχουμε ο ένας για τον άλλο…
Γ. Ουν.
