Παλιά είχα διαβάσει σε ένα εγκυκλοπαιδικού περιεχομένου βιβλίο την πληροφορία ότι η «σιωπή» στα παγωμένα δάση της βόρειας Σιβηρίας είναι «εκκωφαντική»?! Το βιβλίο με πολλή παραστατικότητα περιέγραφε την πτώση ενός κεραυνού σε ένα δέντρο του παγωμένου δάσους και την κατάρρευσή του μέσα στην «απόλυτη και εκκωφαντική σιωπή» όπως έγραφε. Για πολλά χρόνια διατηρούσα την απορία πως είναι δυνατόν η σιωπή, η απόλυτη απουσία ήχου, να χαρακτηρίζεται εκκωφαντική; Μέχρι προχθές όταν, ο μέγας διαχειριστής της σιωπής, ο άνθρωπος που επέβαλε -σφραγίζοντάς την- σιωπή ακόμη και στη Βουλή η οποία, στις Δημοκρατίες τουλάχιστον, δεν σιωπά, ο μέγας ακαταλληλότερος που παραμένει πεισματικά σιωπηλός, χωρίς να λέει ούτε μια συγγνώμη για όσα διέπραξε σε βάρος της χώρας οδηγώντας τη χρεοκοπημένη στον γκρεμό, παρακολούθησε στη Θεσσαλονίκη την ομολογία ανάληψης των ευθυνών του από τον διάδοχό του στην ηγεσία του κόμματος κ. Σαμαρά. Και είναι απορίας άξιον «πώς» μέσα στο παγωμένο δάσος της ΝΔ όλοι κάνουν ότι δεν ακούν τα αστροπελέκια της κας Πελέκη, ούτε τους τριγμούς κατάρρευσης του κεραυνοβολημένου και αμήχανου κόμματος και χειροκροτούν τον εκκωφαντικά σιωπηλό κ. Καραμανλή.
ΑΕΣ
