Απειλή με λουκέτο

Με ´λουκέτο´ απειλούνται πολλά ελαιουργεία στον Νομό Χανίων, τα οποία θα βρεθούν αντιμέτωπα το 2011 με την ευρωπαϊκή νομοθεσία για το θέμα της διαχείρισης των νερόλαδων ή κατσίγαρων. Κι αυτό διότι, παρά το γεγονός ότι η τεχνολογία προσφέρει λύσεις φιλικές προς το περιβάλλον, το κόστος της εφαρμογής τους είναι απαγορευτικό για τους ιδιοκτήτες των ελαιουργείων.
Τα παραπάνω επισημάνθηκαν, μεταξύ άλλων, κατά τη χθεσινή ημερίδα με θέμα ´Παρουσίαση τεχνολογιών διαχείρισης αποβλήτων´ που διοργάνωσε το Πολυτεχνείο Κρήτης σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Υποτροπικών Φυτών και Ελιάς, υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στις εγκαταστάσεις του Ινστιτούτου.
´Από τις συζητήσεις που έχω κάνει νομίζω ότι οι παραγωγοί είναι έτοιμοι να προχωρήσουν μπροστά. Το πρόβλημα συνεχίζεται αλλά τεχνικές λύσεις υπάρχουν. Το θέμα είναι ποιος πληρώνει το κόστος δεδομένης της κατάστασης που βρίσκεται σήμερα η ελαιοκομία´, σημείωσε, μιλώντας στους δημοσιογράφους, ο διευθυντής του Ινστιτούτου Κώστας Χαρτζουλάκης.
Ο κ. Χαρτζουλάκης υπογράμμισε ακόμα ότι, σε αντίθεση με τις άλλες μεσογειακές χώρες, στην Ελλάδα εξακολουθεί να εφαρμόζεται η μέθοδος των εξατμισοδεξαμενών με επακόλουθο να υπάρχουν προβλήματα: ´Υπάρχουν τεχνολογίες που μπορούμε να διαθέσουμε το νερό για άρδευση κ.λπ. αλλά κοστίζουν πάρα πολύ και είναι απαγορευτικές με το μέγεθος των ελαιουργείων που υπάρχουν. Οι σύγχρονες τάσεις είναι να συνενωθούν τα ελαιουργεία και να αποκτήσουν μεγάλες μονάδες, ώστε να μπορούν να επεξεργαστούν τα απόβλητα με πολύ μικρότερο κόστος. Βέβαια και η Πολιτεία θα πρέπει προς αυτή την κατεύθυνση να βοηθήσει και αυτό είναι το ζητούμενο σήμερα´, είπε ο κ. Χαρτζουλάκης και πρόσθεσε ότι, όταν ο νόμος και οι οδηγίες της Ε.Ε. για το περιβάλλον θα αρχίσουν να εφαρμόζονται, θα αρχίσουν τα πρόστιμα και πολλά ελαιουργεία θα αναγκαστούν να κλείσουν.
Ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης Νίκος Καλογεράκης, αφού αναφέρθηκε στο πρόγραμμα και τις σύγχρονες μεθόδους για τη διαχείριση των αποβλήτων, τόνισε ότι το κόστος εφαρμογής αποτελεί σημαντικό πρόβλημα για τους ιδιοκτήτες των ελαιουργείων: ´Στις μεθόδους που εξετάσαμε το κόστος είναι της τάξης των 100 – 150 ευρώ επένδυση ανά τόνου κατσίγαρου, δηλαδή για 1.000 κυβικά τον χρόνο, που είναι ένα κλασικό μικρό ελαιοτριβείο, απαιτείται μια επένδυση 100 – 150 χιλιάδες ανάλογα με την τεχνολογία, ενώ τα λειτουργικά έξοδα κυμαίνονται από 2.000 ευρώ στις πιο απλές μορφές που δεν θέλουν εξειδικευμένο προσωπικό έως 20.000 ευρώ που χρειάζονται εξειδικευμένο προσωπικό´, ανέφερε ο κ. Καλογεράκης και πρόσθεσε: ´Γενικά δεν υπάρχει τίποτα τζάμπα και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε. Στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει να μην πληρώνουμε για το περιβάλλον και να έχουμε την απαίτηση το περιβαλλοντικό κόστος να μην μεταφέρεται πουθενά. Δεν γίνεται όμως αυτό το πράγμα αν θέλουμε να δουλεύουμε σωστά´.
Συνεχίζοντας ο κ. Καλογεράκης επεσήμανε ότι η Ελλάδα κινδυνεύει να βρεθεί στην κατάσταση που ήταν όταν λειτουργούσε ακόμα ο Κουρουπητός: ´Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι όπως πληρώναμε πρόστιμα για τον Κουρουπητό πριν από μερικά χρόνια θα γίνει το ίδιο για τα ελαιοτριβεία σε όλη την Ελλάδα το 2011. Αυτό έχει προχωρήσει και ήδη έχουν αρχίσει σε διάφορους Νομούς να ανακαλούν τις άδειες με την έννοια ότι δεν σε κλείνουν απλώς σου λένε ότι η άδεια λειτουργίας που έχεις σταματάει και έλα να ξαναπάρεις περιβαλλοντικούς όρους. Εγώ περιμένω ότι θα κλείσουν αρκετά ελαιοτριβεία σε όλη την Ελλάδα´, σημείωσε ο κ. Καλογεράκης.  
ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΓΙΑ
ΤΑ ΕΛΑΙΟΤΡΙΒΕΙΑ
Εν όψει της εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας τα περισσότερα ελαιοτριβεία στην Ελλάδα αλλά και τα Χανιά έχουν βρεθεί σε αδιέξοδο. Κι αυτό διότι το τεχνολογικό κόστος για την προσαρμογή τους στις σύγχρονες απαιτήσεις που θέτει η νομοθεσία είναι δυσβάσταχτο όπως επισημαίνουν οι ιδιοκτήτες τους: ´Τα ελαιουργεία όντως θέλουν να τελειώσει αυτό το θέμα περιβαλλοντολογικά όμως δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της επένδυσης με τις σημερινές τιμές του λαδιού και με ό,τι αυτό συνεπάγεται´, τόνισε ο  πρόεδρος του Συλλόγου Ιδιοκτητών Ελαιουργείων Ν. Χανίων Γιώργος Μαρακάκης, ενώ τάχθηκε υπέρ της συνένωσης των ελαιουργείων, ώστε να συγκροτήσουν μεγαλύτερες μονάδες.  ´Για τη συνένωση των ελαιουργείων είμαστε υπέρ σε μεγάλες μονάδες, βιώσιμες, οι οποίες θα ανταποκρίνονται στους σημερινούς καιρούς. Τα μικρομάγαζα τελείωσαν´, είπε σχετικά, ενώ καταλήγοντας υπογράμμισε ότι για να επιτευχθούν οι παραπάνω στόχοι θα πρέπει η Πολιτεία να δώσει οικονομικά κίνητρα διαφορετικά -όπως είπε- η συμμετοχή των ελαιουργείων είναι αδύνατη.