Αντιπολίτευση χωρίς προοπτική

Οταν στις παραμονές των εκλογών του περυσινού Οκτώβρη ο κ. Καραμανλής συνεπικουρούμενος από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης (Αλογοσκούφης, Παπαθανασίου, Δούκας κ.ά.) ισχυριζόταν ότι οι δυσκολίες που αντιμετώπιζε η κατά τα άλλα «οχυρωμένη» ελληνική οικονομία, ήταν εισαγόμενες επιπτώσεις της διεθνούς οικονομικής κρίσης, ο κ. Σαμαράς ως υπουργός Πολιτισμού, αφοσιωμένος στην προσπάθειά του? να μεταφέρει στον Νομό καταγωγής του έναν αρχαίο ναό από τον διπλανό Νομό και βέβαιος ότι το έλλειμμα δεν πρόκειται να ξεπεράσει το 4,5%, δεν άκουσε τις δικαιολογίες του αρχηγού?! Τώρα ως διάδοχος του κ. Καραμανλή στην αρχηγία του κόμματος, απέρριψε κάθε σχέση της ελληνικής κρίσης με την παγκόσμια και αμνηστεύοντας τον πρώην αρχηγό του και τις άφρονες πολιτικές που εφάρμοσε κατά τη διάρκεια της πενταετούς διακυβέρνησής του, μαζί με τους άλλους εντόπιους και διεθνείς παράγοντες που μας οδήγησαν στον πάτο του βαρελιού, ρίχνει την ευθύνη αποκλειστικά στο κ. Παπανδρέου. Κατά τον κ. Σαμαρά ο σημερινός πρωθυπουργός φταίει επειδή είπε το μοιραίο «λεφτά υπάρχουν» και μετά έχασε πολύτιμο χρόνο μέχρι (κατά τον κ. Παπακωνσταντίνου) να προσγειώσει ομαλά το εκλογικό σώμα στη σκληρή πραγματικότητα και αυτή η καθυστέρηση «μετέτρεψε μια κρίση χρέους σε κρίση δανεισμού». Η εκδοχή Σαμαρά με την αφέλειά της είναι ένα περιορισμένου χρόνου προπαγανδιστικό εργαλείο στη στρατηγική της έντασης που διάλεξε να ακολουθήσει ενόψει των δημοτικών εκλογών ο αρχηγός. Όμως, ως προεκλογικό εφεύρημα στερούμενο υποστήριξης από τους οικονομικούς οργανισμούς που μας έχουν στο μικροσκόπιό, δεν προσφέρει καμιά προοπτική διεξόδου από τα προβλήματα της χώρας και των πολιτών της. Ούτε και στον κ. Σαμαρά.
AEΣ