(2010 ΕΓΧ 148?)
Δραματικό θρίλερ, βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Τζιμ Τόμπσον
Σκην.: Μάικλ Γουϊντερμπότομ Συνθ.: Μελίσα Πάρμεντερ Ηθ.: Κέισι Άφλεκ, Κέιτ Χάντσον, Τζέσικα Άλμπα, Σάιμον Μπέικερ, Ελίας Κοτέας, Μπιλ Πούλμαν
Ο Λου Φορντ, είναι βοηθός σερίφη σε μια μικρή πόλη του Τέξας. Πίσω από τον σεμνό του προσωπείο, κρύβεται μια σκοτεινή πλευρά, μια διαταραγμένη, σχιζοειδής προσωπικότητα με δολοφονικές τάσεις. Όταν αναλαμβάνει να απομακρύνει από την πόλη τη Τζόις, μια ελκυστική πόρνη, ο Λου την ερωτεύεται και αναπτύσσει μαζί της μια έντονη, σαδομαζοχιστική σχέση. Την αγαπά τρελά ταυτόχρονα όμως, επιθυμεί να της κάνει κακό. Κάποια στιγμή χάνει τον έλεγχο και χτυπά τη Τζόις μέχρι θανάτου, ενέργεια που όμως κινεί τις υποψίες δύο αστυνομικών. Καθώς παλεύει να καλύψει τα ίχνη του, τα πτώματα πολλαπλασιάζονται και η σκοτεινή πλευρά του έρχεται ολοένα και πιο κοντά στην επιφάνεια? Στο άγριο, ψυχρό και σκοτεινότερο από νουάρ σύμπαν του Τόμσον, τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Κι όπως τελικά αποδεικνύεται, αυτοί που κυνηγούν τον Λου, μπορεί να κρύβουν ο καθένας το δικό του μυστικό. Η ταινία ασχολείται με ένα τόσο σκληρό και σημαντικό ζήτημα, όπως η εσωτερική βία και η έκρυθμη εξωτερίκευσή της μέσα από την οποία εκφράζεται ο θύτης, καταγράφοντας ταυτόχρονα τον περίγυρο και τους δορυφόρους του θύματος. Θύτης, ο Κέϊσι Άφλεκ στο ρόλο του ψυχοπαθούς σήριαλ κίλερ. Μπορεί την ομορφιά να την πήρε ο άλλος αδερφός, ο Μπεν Άφλεκ, ωστόσο ο Κέϊσι είναι αυτός που διαχειρίζεται με μεγαλύτερη συνέπεια το υποκριτικό του ταλέντο. Και το αποδεικνύει έμπρακτα στην ταινία αυτή, το σενάριο της οποίας είναι στηριγμένο στο σύνολό του, στον χαρακτήρα του Λου. Ο Κέισι, ερμηνεύει με όλα του τα εκφραστικά μέσα σε εγρήγορση: με ατάκες, με τα μάτια, με το άδειο βλέμμα του, με τις αναπολήσεις του, με την κυνικότητά του. Πρόκειται για την απόλυτη ερμηνεία, μέσα από την οποία αναπτύσσεται και διευρύνεται η ψυχοπαθητική αυτή προσωπικότητα, που ζει κινείται και εργάζεται με μια φαινομενική ηρεμία, σε μια μικρή πόλη στο Τέξας. Ο ήρωας, με παιδικές τραυματικές εμπειρίες, σπάζει τη ηρεμία με αλλόκοτες πράξεις, για τις οποίες -μέσα στον διχασμό του- μετανιώνει αμέσως, αλλά… νιώθει μια εσωτερική παρόρμηση για να το κάνει και δεν μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό. Κατά τ? άλλα, η ταινία κινείται σε αργούς ρυθμούς, με ένθετες ανατριχιαστικές σκηνές βίας, όπως π.χ. η άγρια σκηνή του ξυλοδαρμού της Τζόις από τον Λου, μια σκηνή που πράγματι σοκάρει το θεατή με τον ωμό της ρεαλισμό. Μια ταινία που μπορεί να μην σας γοητεύσει κινηματογραφικά, το βέβαιο όμως είναι ότι θα σας αποζημιώσει από την, σε όλα τα επίπεδα, καταλυτική ερμηνεία του Κ. Άφλεκ.