Κύριε διευθυντά,
δεξιοί αλλά και «σοσιαλιστές» υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες της Κρήτης προσπάθησαν αρχικά να εμφανιστούν ως ανεξάρτητοι κομματικών κατευθύνσεων, προκειμένου να αποσπάσουν έντεχνα από τον δήθεν αφελή λαό όσους περισσότερους δυνατόν ψήφους στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου.
Ωστόσο, από τις πρώτες εβδομάδες της προεκλογικής περιόδου οι μάσκες έπεσαν, κι επειδή «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» (ναι, το πασίγνωστο μεταπολιτευτικό σύνθημα είναι πάντα επίκαιρο και σε ισχύ) επινόησαν διαφορετική μέθοδο για να μαζέψουν «ψηφαλάκια».
Τώρα, προσπαθούν να πείσουν τους έρημους ψηφοφόρους ότι οι κομματικοί τους υποψήφιοι διαθέτουν υπερκομματική μεγαλοψυχία, προσωπική ακτινοβολία και ικανότητες, ανιδιοτελή αγάπη για τον τόπο και ατσαλένια θέληση για να λύσουν τα χρονίζοντα προβλήματα του ταλαίπωρου φορολογούμενου δημότη.
Το βαρύ κοινωνικό κλίμα όμως δείχνει ότι ο προδομένος και βασανισμένος, από τον Εμφύλιο μέχρι τις μέρες μας λαός δεν θα κάνει τη χάρη σε κανέναν από αυτούς που τον οδήγησαν σήμερα στην ανέχεια και την ομαδική κατάθλιψη. Ο λαός δεν θα πέσει στη θλιβερή συναισθηματική παγίδα να δώσει ένα από τα ισχυρότερα όπλα του, την ψήφο του, στον κουμπάρο του, τον γείτονά του, τον δικηγόρο του, τον γιατρό του, τον φαρμακοποιό του, τον πολιτικό μηχανικό του κ.λπ. κ.λπ.
Το γεγονός ότι ζούμε σε καιρούς όπου το πολιτικό «μάρκετινγκ» έχει εκχυδαϊστεί αποτελεί πλέον τόπο κοινό. Πρόσφατο παράδειγμα, το λογότυπο του συνδυασμού της Ντόρας Μπακογιάννη για την Περιφέρεια Κρήτης: «Μάχη για την Κρήτη»(!)
Παρατηρούμε ότι οι επίμαχες λέξεις «Μάχη» και «Κρήτη» είναι με μεγαλύτερου μεγέθους στοιχεία, πάνω από τα οποία δεσπόζει η φιγούρα ενός αετού με διάπλατα ανοιγμένα φτερά. Από κάτω, με μικρά καλλιγραφικά στοιχεία υπάρχει η διαβεβαίωση (ή μήπως παρότρυνση;) «Ελεύθερα και Περήφανα»!
Δεν χρειάζεται να «ξέρεις γράμματα» για να διαπιστώσεις την αδίστακτη σημειολογική εκμετάλλευση ενός από τα ιερότερα σύμβολα του κρητικού λαού, που είναι η «Μάχη της Κρήτης».
Όλες οι διαφημίσεις (εικόνας και ήχου) βασίζονται στη μέθοδο «σημαινόμενου και σημαίνοντος» (signifi?-signifiant). Χιλιάδες τα παραδείγματα: Η Βλάχα με το καρδάρι που συμβολίζει το αγνό γάλα, ο πιγκουίνος πλάι στο παγόβουνο που συμβολίζει τη δροσιά κ.λπ. κ.λπ. Το «σημαινόμενο», είναι η πληροφορία που δηλώνει κάθε μορφή σημείου, ενώ το «σημαίνον», είναι η μορφή με την οποία δηλώνεται μια πληροφορία.
Η μορφή, λοιπόν, της προεκλογικής διαφήμισης της κας Μπακογιάννη για την Περιφέρεια Κρήτης, οπτικά και ακουστικά έχει ως σημασιολογικό περιεχόμενο τη «Μάχη της Κρήτης». Ο αετός παραπέμπει στο γνωστό ριζίτικο, άρα στην περηφάνια του Κρητικού κ.λπ. κ.λπ.
Οι οπτικές και ακουστικές αυτές εικόνες στοχεύουν στη γνώση που έχει ο ομιλητής μιας γλώσσας και κάτοικος ενός τόπου. Άλλη συναισθηματική ένταση έχει η ´ακουστική εικόνα´ «Μάχη της Κρήτης» για έναν Ευρυτάνα ή Θρακιώτη και άλλη για τον κάτοικο της Κρήτης. Επιπλέον, ένας Χανιώτης (στον οποίο κυρίως στοχεύει ψηφοθηρικά η κα Μπακογιάννη) έχει μεγαλύτερη συναισθηματική εμπλοκή στη Μάχη της Κρήτης από έναν π.χ. Λασιθιώτη, επειδή τα πεδία των πλέον φονικών μαχών και θυσιών ήσαν γεωγραφικά πιο κοντά του (Μάλεμε, Μαλάθυρος, Κάντανος κ.ά.).
Έντεχνα επομένως η κ. Μπακογιάννη εκμεταλλεύεται το ιστορικό γεγονός στοχεύοντας στην συναισθηματική πρόσληψη του λογότυπου από τον αναγνώστη – θεατή ψηφοφόρο. Η Μάχη της Κρήτης συμβολίζει έναν άνισο αλλά ηρωικό αγώνα. Άνισος αυτή τη στιγμή είναι και ο αγώνας της ίδιας, της προσωρινά «ανεξάρτητης» μελλοντικής ηγέτιδας της Δεξιάς.
Πόσους, όμως, νεκρούς έχει δώσει η οικογένεια Μητσοτάκη στη Μάχη της Κρήτης, στην Κατοχή και την Αντίσταση για να εκμεταλλεύεται σημειολογικά το αθάνατο Έπος του κρητικού λαού; Νομίζω κανέναν.
Προβλέπω ότι η έλλειψη ευαισθησίας εκ μέρους της κας Μπακογιάννη απέναντι στη συγκινησιακή πλευρά της σημασίας των λέξεων του συνδυασμού της, οι οποίοι παραπέμπουν σε συνδηλωτικούς συνειρμούς που μόνο αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης θα επιτρέπονταν να κάνουν χρήση, θα εξοργίσει τους ψηφοφόρους της 7ης Νοεμβρίου ψηφίζοντας δήμαρχο και περιφερειάρχη έξω από τον χώρο της δεξιάς αλλά και της σοσιαλιστικής πλουτοκρατίας.
Κώστας Νταντινάκης, σκηνοθέτης
