επιμέλεια: ΚΩΣΤΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Παρακολουθήστε ζωντανά την κινηματογραφική εκπομπή της ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ κάθε Πέμπτη 1μ.μ. και κερδίστε δωρεάν προσκλήσεις για τις περισσότερες από τις νέες ταινίες της εβδομάδας.
Η στήλη, ενημερώνεται από τους αιθουσάρχες για τις νέες ταινίες κάθε Τρίτη μεσημέρι. Για κάθε αιφνιδιαστική αλλαγή, υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι.
BURIED
(2010 ΕΓΧ 94΄)
Θρίλερ
Σκην.: Ροντρίγκο Κορτές Συνθ.: Βίκτορ Ριβς Ηθ.: Ράιαν Ρέινολντς
Θαμμένος ζωντανός?
για κάντε το δικό σας
το πρόβλημα?
Ο Πολ Κονρόι, επαγγελματίας οδηγός, ξυπνώντας ξαφνικά, διαπιστώνει ότι βρίσκεται θαμμένος ζωντανός, μέσα σε ένα ξύλινο φέρετρο, δυόμιση μέτρα κάτω από τη γη. Αγνοώντας το λόγο, αλλά και την ταυτότητα αυτών που τον
έχουν εγκλωβίσει εκεί, ο Πολ πρέπει να συνέλθει γρήγορα και να βάλει το μυαλό του να λειτουργήσει, ώστε να καταφέρει να ελευθερωθεί, από τον παράξενο αυτό εφιάλτη. Μοναδικός τρόπος να επικοινωνήσει με τον έξω κόσμο, είναι μια συσκευή κινητού τηλεφώνου. Κάτω από το χώμα,
όμως, το σήμα είναι ασθενές και η μπαταρία της συσκευής, μοναδικής του ελπίδας επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, είναι ασθενική και σα να μην φτάνουν όλα αυτά, το οξυγόνο του χώρου τελειώνει επικίνδυνα. Τώρα πλέον, ο Πολ έχει μόνον ενενήντα λεπτά στη διάθεσή του, προκειμένου να συμμαζέψει τις σκέψεις του και να καταφέρει να επιστρέψει στο κόσμο των ζωντανών…
Υπάρχουν μικρές και μεγάλες ιστορίες. Το πόσο μεγάλη είναι μία ιστορία δεν εξαρτάται από τον αριθμό των χαρακτήρων ή το μέγεθος της παραγωγής. Είναι o «Γέρος και η Θάλασσα» μία σημαντική ιστορία; Θα ήταν πιο σημαντική αν ο Ε. Χέμινγουεϊ είχε προσθέσει δέκα ή δώδεκα ψαράδες και μερικά ψάρια παραπάνω; Η σημασία μιας ιστορίας δε μπορεί να μετρηθεί σε τετραγωνικά μέτρα και πόντους, αντίθετα, εξαρτάται κυρίως από ένα και μόνο χαρακτηριστικό: από την ίδια την ιστορία, από το αν αυτό που μας αφηγείται παρουσιάζει ενδιαφέρον ή όχι, αν μπορεί να αιχμαλωτίσει την προσοχή του θεατή και να τη διατηρήσει αμείωτη και από το εάν τελικά μας πείθει ώστε να θέλουμε να μάθουμε τι γίνεται στη συνέχεια, ή
ακόμα καλύτερα, αν νιώθουμε την
ανάγκη να μάθουμε. Μας ιντριγκάρει; Μας συναρπάζει; Μας κάνει να νιώθουμε ότι ο χρόνος περνά χωρίς να το καταλαβαίνουμε; Είμαστε τόσο απορροφημένοι από την ιστορία ώστε να πρέπει να τσιμπηθούμε για να σιγουρευτούμε ότι δεν συμβαίνει σε εμάς; Αν λοιπόν μια ιστορία μπορεί να προκαλέσει αυτά τα συναισθήματα και να έχει τέτοια επίδραση, τότε μιλάμε για μία σημαντική ιστορία ή μία μεγάλη ιστορία. Αν δεν μας προκαλεί αυτά τα συναισθήματα, τότε δεν έχει και μεγάλη σημασία αν υπάρχουν λεγεώνες από Ορκ ή μια διαγαλαξιακή στρατιά ή ολόκληρος ο Κόκκινος Στρατός που πολεμά για τον έλεγχο του πλανήτη Γη.
Το αποτέλεσμα είναι εξίσου απογοητευτικό και η ιστορία ανούσια.
Ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά διαθέτει η ταινία του Ρ. Κορτές. Προκλητικά κλειστοφοβική, μινιμαλιστική όχι μόνον στο σενάριο και τη σκηνοθετική διαχείριση των κάδρων, αλλά και στους σκηνικούς χώρους και την απεικόνισή τους μέσα από το φακό της κάμερας. Η ταινία ξεπερνά τις προσδοκίες ενός τυπικού θρίλερ με συγκεκριμένη τη συνταγή των ανατροπών στα σωστά χρονικά διαστήματα. Η ταινία προγκάρει το θεατή, ώστε καθηλωμένος στην πολυθρόνα του να ανασκευάζει μέσα του τη συνέχεια της ατμόσφαιρας, μετατρέποντας, μάλιστα συχνά, το πρόβλημα του Πολ σε προσωπική υπόθεση. Κλειδί της ταινίας; Ο Χίτσκοκ, ο μετρ του είδους. Παραπομπή; Το LIFEBOAT του, εκεί όπου οι ροπές του χρόνου εξαντλούνται σε μια βάρκα στη μέση της θάλασσας. Βέβαια εκεί υπάρχει ο ορίζοντας, κάτι που δεν ισχύει στην περίπτωση του BURIED.
Ο ορίζοντας του Πολ είναι στενός το ίδιο και οι ελπίδες του, όχι όμως και οι αντοχές του ή μάλλον καλύτερα οι ανοχές του. Ισχυρή δόση σημειολογίας του ενστίκτου. Ο χρυσός κανόνας της ταινίας ακροβατεί στην ίσαλο γραμμή ανάμεσα στο χώμα και τον έξω κόσμο, ανάμεσα στη θανάσιμη μοναξιά ενός εγκλωβισμένου ανθρώπου -που χωρίς επιλογή πρέπει υποχρεωτικά να εμπιστευτεί την
αβεβαιότητα- και της διάθεσης για ζωή. Η μόνη πραγματικότητα που γνωρίζει ο Πολ, είναι η απόλυτη
αγωνία του συρρικνωμένου, τετραγωνισμένου του κόσμου, το απειλητικό σκοτάδι που τον περιβάλει και αυτή η σύνδεση με τον έξω, άγνωστο κόσμο, από τον οποίο ο ίδιος εξαρτάται απόλυτα.
Ξεφύγετε από την οθόνη και κάντε δικό σας το πρόβλημα… μόνον έτσι μετριέται η ένταση και η αγωνία?
ΔΟΛΩΜΑ ΓΕΝΟΥΣ ΘΗΛΥΚΟΥ
(2010 ΕΓΧ 101΄)
Δράμα
Σκην.: Τζον Κούραν
Ηθ.: Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Έντουαρντ Νόρτον, Μίλα Γιόβοβιτς
Κάποιοι άνθρωποι λένε ψέματα? κάποιοι άλλοι ζουν μέσα σε αυτά?
Ο Τζακ Μάμπρι, εργάζεται ως αξιωματικός της αστυνομίας και τα τελευταία 45 χρόνια, είναι παντρεμένος την Μαντλίν. Η δουλειά τού Τζακ είναι να αποφασίζει αν οι τρόφιμοι της φυλακής πρέπει να αποφυλακίζονται. Ερχεται αντιμέτωπος με τον Στόουν, που καταδικασμένος για εμπρησμό, έχει ήδη εκτίσει τα 9 χρόνια από τα 13 της συνολικής του ποινής. Η Λουτσέτα, σύντροφος του Στόουν, είναι πρόθυμη να κάνει οτιδήποτε χρειαστεί προκειμένου να βοηθήσει τον άντρα της να αποφυλακιστεί. Ο Στόουν, που θέλει απεγνωσμένα να βγει από τη φυλακή, κάνει τα πάντα για να πείσει τον Τζακ να υπογράψει την αποφυλάκισή του… Δόλωμα; Η ίδια η Λουτσέτα. Μια σαγηνευτική προσωπικότητα που προσπαθεί να αποπλανήσει το Τζακ, βάζοντας ωστόσο σε κίνδυνο την κλειδωμένη του ηθική… Η Λουτσέτα, ένα αθώο κορίτσι με ισχυρή εκπομπή σεξουαλικότητας. Δυο χαρακτηριστικά από τα οποία προκύπτει ένας πραγματικά άγριος χαρακτήρας που ζει την κάθε της μέρα στο έπακρο. Η σχέση της με τον Στόουν είναι πολύ παθιασμένη. Καθώς εκείνη είναι ερωτευμένη μαζί του, αυτός διατηρεί τον πλήρη έλεγχο. Ομως, βρίσκεται στη φυλακή πολλά χρόνια, επομένως εκείνη έπρεπε να ζήσει τη δική της ζωή. Αν και το σημαντικότερο πράγμα γι αυτήν είναι να τον βοηθήσει να βγει από τη φυλακή, εντούτοις κοιμάται με άλλους άντρες. Καθώς ο Στόουν βιώνει μια πνευματική κάθαρση, η Λουτσέτα δεν αναγνωρίζει πλέον τον άντρα που είχε ερωτευτεί πριν χρόνια. Η Λουτσέτα αγαπά τα παιδιά, της αρέσει να παίζει και να λαχταράει τη ζωή. Και αυτή η περίεργη διχοτόμηση είναι που την κάνει να ζει τη ζωή της στο έπακρο. Οταν η Λουτσέτα βρίσκεται στο σχολείο, διατηρεί τον έλεγχο, είναι το άτομο στο οποίο καταφεύγουν τα παιδιά. Στην καθημερινότητά της όμως είναι διαφορετική. Τα αισθήματά της για τον Τζακ, αρχικά, είναι διφορούμενα, τον αντιμετωπίζει ως το μέσο για να βγάλει τον άντρα της από σίδερα, καθώς όμως τον γνωρίζει καλύτερα, νιώθει την επιθυμία να τον βοηθήσει πραγματικά, γιατί βλέπει τη λύπη που τον διακατέχει. Κατά κάποιον τρόπο, είναι μια πατρική φιγούρα γι? αυτήν, κάποιος ευγενικός και γλυκός άντρας, που αντίθετα με τους υπόλοιπους γύρω της, αυτός δεν θέλει να την εκμεταλλευτεί…
Ενα ψυχολογικό θρίλερ για τέσσερεις ηθικά εκτεθειμένους χαρακτήρες και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις. Μια μάχη νοημόνων ανθρώπων στη σκακιέρα ενός παράξενου παιχνιδιού.
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΟΥ
(2009 ΕΓΧ 110΄)
Δραματική
Σκην.: Μία Χάνσεν Λόβε Ηθ.: Λουί Ντο ντε Λενκεσένγκ, Κιάρα Κασέλι, Αλίς ντε Λενκεσένγκ
Σύγχρονες οικογένειες? σε κρίση? με γαλλικό όμως φίλτρο στο φακό?
Ο Γκρεγκουάρ Κάνβελ έχει όλα όσα επιθυμεί ένας ολοκληρωμένος άντρας: μια σύζυγο που λατρεύει, τρία αξιαγάπητα παιδιά και μια δουλειά που του κεντρίζει το ενδιαφέρον. Είναι παραγωγός ταινιών. Το να ανακαλύπτει ταλαντούχους ανθρώπους και να δημιουργεί ταινίες, που ταιριάζουν στην αντίληψή του για το σινεμά, είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο ζει. Υπερδραστήριος, ο Γκρεγκουάρ δεν σταματά ποτέ να εργάζεται, εκτός από τα Σαββατοκύριακα, που τα περνά στην εξοχή με πολύτιμα οικογενειακά διαλείμματα. Τα όνειρα όμως δεν έχουν μεγάλη διάρκεια. Ετσι ο Γκρεγκουάρ έρχεται αντιμέτωπος με μια ωμή αλήθεια: η εταιρεία του έχει μεγάλα χρέη…
Οι αμφιβολίες και η απελπισία ενός χαρισματικού άντρα που υπάρχουν και φαίνονται στις εκφράσεις και στις σιωπές του, υπερτερώντας γενικά η ευχαρίστηση που παίρνει από τη δουλειά του και τη συντροφιά της γυναίκας του και των παιδιών του, γεγονός, που όμως δεν αρκεί ώστε η ανησυχία και η κόπωση να τον καταβάλλουν πλημμυρίζοντάς τον από απελπισία. Η ταινία καταγράφει αυτή τη δύναμη για ζωή, που τελικά μεταστρέφεται σε μια αυτοκαταστροφική συνιστώσα με ολέθρια ωστόσο αποτελέσματα για όλους.
