«Ο καλύτερος τρόπος
να προβλέψεις
το μέλλον είναι να
το δημιουργήσεις»
(Peter Druker, 1909 – 2004)
«Σήμερα δίνουμε μάχη για την απελευθέρωση της χώρας από κάθε είδους δουλεία και επιτήρηση, να ξεφύγουμε από νοοτροπίες και αντιλήψεις του παρελθόντος που μας κρατούν πίσω». (Γ. Παπανδρέου, πρωθυπουργός, Θεσσαλονίκη, 26-10-10)
ΣΕ ΜΙΑ ΚΡΙΣΙΜΗ καμπή της ιστορίας μας νομίζουμε πως οι κομματικές σκοπιμότητες με επικίνδυνα διλήμματα περισσεύουν. Η διχόνοια, «η δολερή», κρατάει πάντα το σκήπτρο της για να το δώσει σε άτομα που διακατέχονται μόνο από το πάθος της εξουσίας ή τις φιλοδοξίες τους. Όχι από την αγάπη προς την πατρίδα, την οποία εννοούν αλλιώς. Οι περιστάσεις που περνούμε δεν μας επιτρέπουν πολυτέλειες αποκλίσεων. Ανέκαθεν στις πιο δύσκολες στιγμές της πορείας μα ομονοούσαμε και δίναμε την κατάλληλη απάντηση: με τα «όχι» που κατά κανόνα ήταν πολύ ωριμότερα από τις ηγεσίες μας.
?ΣΗΜΕΡΑ υπενθυμίζουμε ένα θαυμάσιο κείμενο (απόσπασμα) του Στρατή Μυριβήλη, γραμμένο λίγες μέρες μετά την κήρυξη του Πολέμου του Σαράντα (1). Η επικαιρότητα του εκπλήσσει, όπως και η διεισδυτικότητα του στο χαρακτήρα του Έλληνα:
«?Όρθιος πάνω στη βίγλα της επίσημης ώρας, γεμάτος από ολάκερο το παρελθόν της φυλής, γεμάτος από όλο το νόημα της Ελληνικής Γης, που γέννημα και φύτρο της είναι ο καθένας μας, έργο του ήλιου της και του χώματος και της θάλασσάς της. Να σταθεί ο καθένας μας δικαιωμένος και ήσυχος μπρος σ? οτιδήποτε κι αν πρόκειται να συμβεί. Φτάνει αυτό να ?ναι μέσα στον Νόμο της Ιστορίας της φυλής, που αυτός προστάζει και εμείς πράττουμε. Να σταθεί ευτυχισμένος και να αναπνεύσει με όλο του το στήθος τον αέρα των ελληνικών αιώνων, που´ ναι μεθυστικός σαν κρασί, γιατί είναι γεμάτος από σπέρματα ζωής, από τραγούδια και μύθους και φαντασίες.
«Ο καθένας να σταθεί έτσι με τη ψυχή γυμνή μπροστά στο Θεό, ώσπου να αισθανθεί την ασήμαντη μονάδα της ύπαρξής του απόλυτα ενσωματωμένη μέσα στην αιώνια μορφή της φυλής, αιώνιος κι αυτός μαζί της. Γιατί σήμερα μέσα στον καθένα μας υπάρχει ολάκερη η Ελλάδα, ζει μέσα μας με όλους τους αιώνες της ιστορίας της, κοιτάζει μεσ? από τα μάτια μας με όλους τους ήρωές της, λατρεύεται στην προσευχή μας με όλους τους θεούς της, χορεύει μέσα στη φαντασία μας με όλα τα χρώματα, τους ήχους και τις γραμμές της?».
ΕΧΟΥΜΕ αποδείξει διαχρονικά, εμείς οι Έλληνες, ότι μπορεί να πέφτουμε σε τραγικά σφάλματα, όμως πάντοτε βρίσκουμε τη δύναμη -ενδοσκοπώντας στο είναι μας και απελευθερώνοντας κρυμμένες δυνάμεις- να προβαίνουμε στις απαραίτητες «διορθωτικές» κινήσεις. Στο χέρι μας είναι?
——————————————————-
Σημείωση (1): Στράτης Μυριβήλης: Η ώρα της ιστορίας. (Δημοσιεύθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1940, «Νέα Εστία», τ. 334)
