«Οι περιστάσεις ασκούν πάνω μας τόση δύναμη όση εμείς τους επιτρέπουμε. Αν γινόμαστε θύματά τους, αυτό συμβαίνει εν γνώσει μας»
(Philip Sayetta Jacobs, «Η κατάκτηση του εαυτού μας», Κέδρος, 1994)
ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ πριν από τις περιφερειακές εκλογές για τον «Καλλικράτη» κι αυτές έχουν λάβει τη μορφή ενός σκληρού δημοψηφίσματος. Με σύνθημα «Όχι στο? Μνημόνιο» και «Ναι στην υπευθυνότητα», οι εκλογές κάθε άλλο παρά? τοπικές είναι. Το παράταιρο δίλημμα δεν υπήρχε πριν λίγο καιρό. Όλα φαινόντουσαν πως θα κυλούσαν ομαλά. Η προσπάθεια στροφής της κοινής γνώμης σε? αντιμνημονιακή ψήφο, υπήρξε ένα «επιτυχημένο παιχνίδι» καθαρά ψηφοθηρικό από την Αριστερά και τη Ν.Δ. Που, εκμεταλλευόμενες τη δυσαρέσκεια του κόσμου από τα σκληρά μέχρι τώρα μέτρα, στοχεύουν στην αμφισβήτηση της αυτοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ -και έμμεσα στην πτώση του!
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ κανείς στην Τρόικα δεν ενδιαφέρεται, αν τον πρωθυπουργό μας τον λένε «Παπανδρέου» ή «Σαμαρά»? Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η επιστροφή των χρημάτων που μας δανείζουν (με το αζημίωτο μάλιστα), για να φτιάξουμε κράτος! Γιατί, για το «κράτος – μπάχαλο» που έχουμε κανείς δεν αμφιβάλλει πως φταίνε όλοι αυτοί που μας βάζουν και τα διλήμματα. Αυτό που πιθανόν να αλλάξει, αν μπούμε παράκαιρα στη δίνη βουλευτικών εκλογών, θα είναι επαχθέστεροι όροι αποπληρωμής, αφού από μόνοι μας θα επιδεινώσουμε την ήδη εύθραυστη πορεία μας. Απορώ με αυτούς που ωρύονται σήμερα κατά του Μνημονίου (στην πραγματικότητα κατά των σκληρών μέτρων εξυγίανσης που παίρνει η κυβέρνηση), τι θα προτείνουν ως λύση «εξόδου», αν καταργηθεί αυτό; Ή, μήπως δεν τους ενδιαφέρει διόλου το «μετά», και λένε «γαία πυρί μιχθείτω» προκειμένου να παίξουν το παιχνίδι τους; Τόση κοντόφθαλμη προοπτική έχουν;
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Έλληνας που να μη πλήττεται από το Μνημόνιο. Αν όμως θέλουμε αυτό το «όχι» στο Μνημόνιο -και σε κάθε μελλοντικό Μνημόνιο- να γίνει πράξη, οφείλουμε να λέμε πρώτα «όχι» στις απαράδεκτες καταστάσεις που καταδυναστεύουν τη ζωή μας. Όπως,
– όχι σε πολιτικούς – τυχοδιώκτες, καιροσκόπους πολιτικάντηδες και «στέρφα», αρνητικά μόνον, κόμματα? ναι στις νέες υγιείς δυνάμεις που αναδύονται,
– τέρμα στις πελατειακές σχέσεις που γεννούν διαπλοκή και διαφθορά, ναι στην αυστηροποίηση-και την υπό όρους κατάργηση-της ασυλίας των βουλευτών,
– όχι στην ανισοκατανομή των φόρων, ναι στην ισονομία και παραδειγματική τιμωρία των φοροφυγάδων – κλεπτών του δημοσίου χρήματος,
– όχι στην παραοικονομία, ναι στην αμείλικτη πάταξη του μαύρου («πολιτικού ή μη») χρήματος,
– όχι στους κομματικούς «ημέτερους», ναι στην αξιοκρατία και τον ΑΣΕΠ,
– όχι σε κάθε είδος «λάδωμα», ναι στο να μπουν ασφαλιστικές δικλίδες σε φαινόμενα δωροληψίας, ναι στην καταγγελία κάθε «διπλανής» παρανομίας, κ.λπ. κ.λπ.
?ΑΝ καταφέρουμε να κάνουμε πράξη τα νέα δεδομένα που προκύπτουν απομακρύνοντας παλαιοκομματικές νοοτροπίες και υιοθετώντας την καινούργια πνοή, έμπνευση και όραμα που διαφαίνονται, τότε θα μπορέσουμε να λέμε και το μεγάλο όχι σε κάθε Μνημόνιο?
Στ.Γ.Κ.
