Κύριε διευθυντά,
κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου και 25 Μαρτίου γιορτάζουμε το “ΟΧΙ” στη φασιστική Ιταλία και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αντίστοιχα. Φθάσαμε όμως στο σημείο να έχουν γίνει τα παιδιά και οι νέοι μας σε τέτοιο βαθμό “αμερικανάκια” που να μην ξέρουν πολλά από αυτά και πολλοί απ´ αυτούς τι γεγονός γιορτάζουμε κάθε Οκτώβρη και Μάρτη!
Φθάσαμε στο σημείο οι πολιτικοί μας να δέχονται να υπογράφουν το μνημόνιο ανήμερα της επετείου της 25ης Μαρτίου.
Οι πολιτικοί βρίσκουν και τα κάνουν. Οι μάζες των ευνουχισμένων, των δίχως σκέψη και κρίση ψηφοφόρων, μοιάζουν να μην έχουν καταλάβει πού έχουμε φτάσει και γιατί.
Γιατί σε λούκι στερήσεων, φτώχειας, ανεργίας, εφιαλτικής αβεβαιότητας για το αύριο, γιατί πουθενά ελπίδα ανάκαμψης;
Ο ευνουχισμός έχει συντελεστεί μεθοδικά, έντεχνα, “ανεπαισθήτως”. Αν υπάρξουν ιστορικοί στο μέλλον με ενδιαφέρον για την περίπτωσή μας, το υλικό μελέτης του ευνουχισμού μας θα τους προσφερθεί άφθονο: Βεβήλωση της γλώσσας μας, του πολιτισμού μας, του ελληνικού ήθους, επιχορηγούμενος κιτρινισμός και κρετινισμός των τηλεοπτικών καναλιών.
Ακρως αποτελεσματικές πρακτικές εξαθλίωσης της κρίσιμης εκλογικής μάζας.
Όταν επισκέφθηκε ο εφέντης Ερντογάν για πρώτη φορά την Ελλάδα έπρεπε να σταθεί, ως πρωθυπουργός, πίσω από ένα σημαιάκι της Τουρκίας που ήταν στο πάτωμα. Σκύβει το σηκώνει και πάει στη θέση του. Ο πρώην πρωθυπουργός Καραμανλής αφού πάτησε το ελληνικό σημαιάκι στάθηκε εκεί που δεν έπρεπε να είχε σταθεί. Να γιατί κράτη όπως η Τουρκία ανεβαίνουν και γιατί η Ελλάς βυθίζεται. Κουμάντο κάνουν οι ακατάλληλοι.
Κωνσταντίνος Κ. Κνιθάκης
