Κύριε διευθυντά,
διανύοντας μια περίοδο παρατεταμένης ύφεσης, εκρηκτικής ανεργίας και κοινωνικής ανέχειας, εξαιτίας των κυβερνητικών μέτρων και του Μνημονίου ΔΝΤ – ΕΕ, είναι αναμενόμενο να υπάρξει σημαντική αύξηση στους δείκτες νοσηρότητας και θνησιμότητας του πληθυσμού, ιδιαίτερα των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων. Την ώρα λοιπόν που είναι προφανής η αναγκαιότητα στήριξης και αναβάθμισης του Εθνικού Συστήματος Υγείας και του κοινωνικού κράτους, αυτό οδηγείται στην πλήρη καταστροφή, αφού κυβέρνηση και τρόικα αποφασίζουν άγρια περικοπή των ενισχύσεων από τον προϋπολογισμό (1,4 δισ, για φέτος) και έπεται συνέχεια? Ήδη με το νέο νόμο για την «αναβάθμιση» του ΕΣΥ και το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο επιχειρείται η δραστική περικοπή δημοσίων δαπανών για την Υγεία, η συγχώνευση και το κλείσιμο κλινικών, τμημάτων, αλλά και ολόκληρων νοσοκομείων στο όνομα της «δημοσιονομικής εξυγίανσης», ενώ προωθείται η δραματική μείωση σε φάρμακα, εξετάσεις και επισκέψεις στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας. Αν όντως η Υγεία βρεθει στο επίκεντρο των προσεχών μεταρρυθμίσεων, όπως διεμήνυσε ο ίδιος ο υπουργός Υγείας κ. Λοβέρδος, το μέλλον προμηνύεται ζοφερό για τις χιλιάδες φτωχών, ανέργων, απολυμένων και μεταναστών, που θα βρίσκουν τις πόρτες του ΕΣΥ κλειστές, αλλά και για το σύνολο του πληθυσμού, που θα έχει απλώς και μόνο μια φθηνή, συμπτωματική και όχι αιτιολογική αντιμετώπιση. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις χώρες που αποδέχτηκαν τη «βοήθεια» του ΔΝΤ, το προσδόκιμο επιβίωσης μειώθηκε ακόμα και 10 χρόνια!
Η κατάσταση στην Περιφέρεια Κρήτης είναι χαρακτηριστική της εγκατάλειψης της δημόσιας υγείας από κεντρικό και τοπικό κράτος. Υποστελεχωμένα νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας που λειτουργούν χαρη στην αυτοθυσία των εργαζομένων, τραγικές ελλείψεις σε φάρμακα και υγειονομικά υλικά, δομές κοινωνικής φροντίδας που απειλούνται με λουκέτο (π.χ. βοήθεια στο σπίτι), γιατροί με προσφορά ετών στο ΕΣΥ και μάλιστα στις δύσκολες συνθήκες της περιφέρειας που εξωθούνται σε παραίτηση μη μπορώντας να δουν προοπτική. Προβλήματα που οξύνονται με την αντιδραστική τομή του Καλλικράτη.
Με τον Καλλικράτη, το κόστος των υπηρεσιών υγείας μεταφέρεται στο «τοπικό κράτος», δηλ. στους εργαζόμενους, που θα καλούνται να πληρώσουν όχι μόνο υπέρογκα δημοτικά τέλη, αλλά και απευθείας «επίσκεψη» για την περίθαλψή τους. Πρακτικά μιλάμε για τη μεταφορά της λειτουργίας των κέντρων υγείας και των νοσοκομείων στους δήμους που οδηγεί στη ντε φάκτο επιβολή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στη λειτουργία τους. Οι δήμοι θα αναγκαστούν να κλείσουν ή να συμπτύξουν μονάδες, να επιβάλουν ανταποδοτική λειτουργία ή να αναζητήσουν δρόμους σύμπραξης με τον ιδιωτικό τομέα. Σε ένα τέτοιο τοπίο θα διαμορφωθούν συνθήκες εντεινόμενης εμπορευματοποίησης και ταξικής κατηγοριοποίησης των υπηρεσιών υγείας.
Συγκεκριμένα, το νοσοκομείο Χανίων με ένα χρέος κοντά στα 90 εκατ. ευρώ θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί από το τοπικό κράτος, ενώ στο Λασίθι έχει ανοίξει ηδη η κουβέντα για τη συγχώνευση των τριών νοσοκομείων του νομού σε ένα. Την ίδια ώρα, τόσο τοπικά όσο και σε ολόκληρη την Ελλάδα, το υπουργείο Υγείας αρνείται να παρατείνει τις συμβάσεις των αγροτικών ιατρών που λήγουν αυτό το μήνα, χωρίς να έχει προβλέψει την αντικατάστασή τους. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μέσα στον Νοέμβριο, στον νομό Χανίων 14 θέσεις σε Κέντρα Υγείας και περιφερειακά ιατρεία θα μείνουν κενές με δραματικές συνέπειες για τους κατοίκους των χωριών. Αυτή είναι η εικόνα από το μέλλον της δημόσιας υγείας στα χρόνια του ΔΝΤ?
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα που μας ετοιμάζουν πρέπει να αντισταθούμε! Έχουμε την ευθύνη της υπεράσπισης όχι της σημερινής προβληματικής πραγματικότητας στα δημόσια νοσοκομεία, αλλά του βαθύτερου πυρήνα του Εθνικού Συστήματος Υγείας που είναι το καθολικό δικαίωμα όλων των πολιτών, ανεξάρτητα από το αν είναι εργαζόμενοι, άνεργοι, ανασφάλιστοι ή μετανάστες, σε δωρεάν υπηρεσίες Υγείας υψηλής ποιότητας. Αυτό το όραμα κανένας περιφερειάρχης του Καλλικράτη δεν μπορεί να εξυπηρετήσει. Η απάντηση έρχεται μόνο μέσα από τους αγώνες των εργαζομένων στο χώρο της υγείας και συνολικά των εργαζομένων στον τόπο μας! Σε αυτούς τους αγώνες στρατευόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις.
Η Αριστερά δεν μπορεί να είναι δύναμη διαχείρισης αυτής της ήττας ούτε απλά μια συνεπής καταγγελία. Πρέπει να εμπνέει και να εμπνέεται από την καθημερινή πάλη των εργαζομένων, να ξαναγίνει συνώνυμη της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας και της ανατροπής!
Λιοδάκης Ανδρέας, γιατρός
