Η βασικότερη προϋπόθεση λειτουργίας μιας δημοκρατικών αρχών πολιτείας είναι η υπεύθυνη συμμετοχή των πολιτών της στα πράγματα. Είναι υποχρέωσή μας -όσο κι αν αυτό το δικαίωμα δεν είναι πια «υποχρεωτικό»- να παίρνουμε μέρος στην κυριότερη διαδικασία που διασφαλίζει το δημοκρατικό πολίτευμά μας, την ψηφοφορία. Δεν είναι συνεπώς άσχετο αυτό που ο Περικλής τόνισε (Θουκυδίδης, Β?, 40) λέγοντας πως «αυτός που δεν αναμιγνύεται στα ζητήματα της πόλης είναι άχρηστος (μη χρήσιμος) πολίτης, όχι φιλήσυχος» (= Μόνοι γαρ τον μηδεν τωνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα αλλά αχρείον νομίζομεν).
Η ΑΥΤΗΣ Μεγαλειότης, λοιπόν, η αποχή, κυριάρχησε -με 41%- και σ? αυτές τις εκλογές. Και ενώ στις έδρες των μεγάλων κομμάτων εκφράζεται «ικανοποίηση» για το αποτέλεσμα (!) της εκλογικής αναμέτρησης, ήδη αρχίζει να εκδηλώνεται προβληματισμός για την αναγκαιότητα της διλημματικής στρατηγικής τους. Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη φορά το δίλημμα «Αντι-Μνημόνιο ή εθνικές εκλογές» μάλλον ενόχλησε μια σημαντικότατη μερίδα εκλογέων που αηδιασμένοι με τους πολιτικούς και τους? μηχανισμούς υφαρπαγής της ψήφου, δεν μετείχε στις εκλογές.
ΤΟ ΘΕΜΑ είναι ότι η οργή εκφράστηκε κυρίως απ? τους οπαδούς των δυο μεγάλων κομμάτων (Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ) αποδεικνύοντας πως το αντίστοιχο μήνυμα των ευρωεκλογών (με αποχή στο 47%) ουδόλως επηρέασε τη στρατηγική τους: ο παλαιοκομματισμός κι ο τρόμος μπροστά στο πολιτικό κόστος καλά κρατούν ακόμη. Το 1.650.000 ψηφοφόροι που δεν ψήφισαν συγκαταλέγεται είτε στον βασικό πυρήνα των κομμάτων, οπότε καμιά στρατηγική «συσπείρωσης» δεν πείθει πια, είτε στους συνήθεις μετακινούμενους καιροσκόπους ή αδιάφορους ψηφοφόρους.
ΣΠΑΤΑΛΗΘΗΚΕ, έτσι, άσκοπα χρόνος και «πολιτικό κεφάλαιο» των δυο μεγάλων κομμάτων καθιστώντας πολλούς συμπολίτες αναγκαστικά «αχρείους» (με τη θουκυδίδεια σημασία)! Και βέβαια σήμερα, απαιτείται σοβαρή προσπάθεια -για την οποία όμως δεν υπάρχει χρόνος- ώστε κυβέρνηση και αντιπολίτευση να μεταπείσουν τους ψηφοφόρους που απείχαν να? επιστρέψουν στις κάλπες! Χαμένος κόπος. Αυτό που θα τους επαναφέρει είναι μια ανθρωπινότερη, δικαιότερη και δημοκρατικότερη πολιτική από πλευράς κυβέρνησης, όπως και μια σοβαρότερη, όχι τυχάρπαστη τακτική από πλευράς αντιπολίτευσης. Πράγματα απίθανα για την ώρα?
Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr
