Δημοκρατία και αποχή από τις κάλπες

ΟΛΑ ΤΑ κόμματα -με την ιδεολογία και τις πρακτικές τους- δεν έπαψαν, και τη δεύτερη εβδομάδα των εκλογών, να στέλνουν εκβιαστικά ψηφοθηρικά μηνύματα στους εκλογείς. Μάλιστα, με ωμό ή και «έξυπνο» τρόπο («Μνημόνιο ή Αντι-μνημόνιο», «Μαυρίστε τους», «Ρίξτε λευκό ή άκυρο», «Αποχή από τις κάλπες» κ.λπ.). Ακόμη και το κόμμα του κ. Γ. Καρατζαφέρη (ΛΑ.Ο.Σ) συνιστούσε να ψηφίσουμε «όχι χαλαρά και αδέξια, αλλά υπεύθυνα και επιδέξια»!
ΦΑΙΝΕΤΑΙ, όμως, πως το μεγαλύτερο τμήμα των Ελλήνων ψηφοφόρων -προφανώς αηδιασμένοι από τα πολιτικά «παιχνίδια» που παίζονται πάντα στις πλάτες τους- αποφάσισαν να μη συμμετάσχουν στην ψηφοφορία. Ετσι, ένα 54% των εκλογέων, ποσοστό πρωτοφανές στα χρονικά της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, δεν θέλησε να λάβει μέρος σε μια διαδικασία που θεώρησε ότι δεν? το αφορά!
ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ είναι θλιβερό και επικίνδυνο. Θλιβερό γιατί αναδεικνύει στο έπακρο την αναξιοπιστία και τον πολιτικαντισμό των πολιτικών μας και επικίνδυνο για την ίδια την υπόσταση της δημοκρατίας. Η στάση αυτή των συμπολιτών μας ήταν το σημαντικότερο «αντι-μήνυμα» που στάλθηκε στον πολιτικό κόσμο, εδώ και 35 χρόνια: Με τέτοιους πολιτικούς, με τέτοια πολιτική, με τέτοια αναληθή και «ξύλινη» γλώσσα, με τέτοια ψηφοθηρική αντιπαλότητα -ακόμη και σε κρίσιμες για όλους μας στιγμές- «με συγχωρείτε (είπε ο απλός ψηφοφόρος), εγώ δεν συμμετέχω στον κόσμο σας»!
Η ΣΤΑΣΗ αυτή δεν προκλήθηκε μόνο από τη «δυσαρέσκεια» των ψηφοφόρων. Μια αποχή από τις κάλπες αποτελεί «ιδιωτεία», με την αρχική σημασία της λέξης, που όμως, δεν είναι δυνατόν να καλύπτει και όλους όσοι απείχαν. Προφανώς η αποχή είχε κι άλλες βαθύτερες αιτίες. Οπως, την οργή και την πίκρα ενός ανέργου, την απογοήτευση ενός συνεπούς πολίτη που βλέπει να ξεφεύγουν πάντα τα λαμόγια ενώ αυτός πληρώνει και ξαναπληρώνει τα «σπασμένα» της ανικανότητας των πολιτικών μας, την εκδικητικότητα εναντίον του πολιτικού συστήματος, τη διαμαρτυρία για το κόστος ζωής, την αυτοπεριθωριοποίηση λόγω της μη σωστής λειτουργίας της δημοκρατίας μας, την τυφλή «υπακοή» σε κομματικές εντολές, μια ασθένεια ή μια έκτακτη απασχόληση κ.λπ.
ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ της δημοκρατίας, που κατακτήθηκε με πολλούς αγώνες και αίμα και που σε λίγες μέρες θα θυμηθούμε μια κορυφαία σύγχρονη στιγμή της (Πολυτεχνείο, 1973), έδωσε συνοπτικά ο ΠτΔ, κ. Κ. Παπούλιας, σε προχθεσινό του μήνυμα (14/11): «Η Δημοκρατία στην Ελλάδα -είπε- κατακτήθηκε με σκληρούς αγώνες και μεγάλη λαϊκή συμμετοχή. Η Δημοκρατία χρειάζεται αγώνες. Δεν μπορείς να κάθεσαι στον καναπέ και να μιλάς για αγώνες». Ή -προσθέτουμε εμείς- να είναι ´politically correct´ να απεμπολείς στην κρισιμότερη στιγμή για την πορεία του έθνους, το ιερότερο δικαίωμά σου που είναι η ψήφος, για να αλλάξεις τη μοίρα σου. Η αποχή δεν αλλάζει τίποτε. Αντίθετα ευνοεί προωθώντας τους ανίκανους?
Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr