Το… χαμένο νόημα μιας εξέγερσης

Αλέξανδρος Ευστρατίου, ετών 16, μαθητής. Στυλιανός Καραγεώργης, ετών 19, εργάτης. Γεώργιος Αλεξάνδρου, ετών 48 εφοριακός. Κυριάκος Δημητρίου, ετών 45, δικηγόρος. Τέσσερα από τα περισσότερα από 83 θύματα της αιματοβαμμένης εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Τέσσερις διαφορετικές ανθρώπινες ιστορίες, από τον Νοέμβρη που κατάφερε να ενώσει ανθρώπους προερχόμενους από διαφορετικές ηλικίες και τάξεις στον αγώνα για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, ο ελληνικός… Μάης που ´άργησε´ πέντε χρόνια. Η ´αποθέωση του αυθορμητισμού´, όπως τη χαρακτήριζε ο μακαρίτης ακαδημαϊκός Στέλιος Αλεξανδρόπουλος, ένας από αυτούς που ποτέ δεν ´εξαργύρωσαν´ την αντιδικτατορική τους δράση με μια θέση στο Κοινοβούλιο, στο Πρυτανικό Συμβούλιο ή σε ένα τηλεοπτικό πάνελ. Οι άγνωστοι αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα, αποτέλεσαν ό,τι καλύτερο έχει να δείξει η ελληνική κοινωνία από τον εμφύλιο και μετά. Το φοιτητικό κίνημα σε όλο του το μεγαλείο, να χαράσσει πολιτικές και να διαμορφώνει συνειδήσεις. Να αφυπνίζει την ελληνική κοινωνία, μακριά από κομματικές σκοπιμότητες και συμφέροντα.
Και σήμερα; Τριάντα επτά χρόνια μετά, η πλατεία… έχει αδειάσει. Μαζί με τον Διονύση άλλαξε και η φυσιογνωμία της πολιτικής δράσης εντός των ακαδημαϊκών χώρων. «Από τα out και τα in βγήκανε γιάπηδες με τζην» και οι περισσότερες συνελεύσεις στα ελληνικά Πανεπιστήμια αναλώνονται στις διενέξεις των φοιτητικών παρατάξεων. Και το διακύβευμα; Ο χώρος αφισοκόλλησης που θα πάρει ο καθένας, για να διαφημίσει το πάρτι που θα κάνει για να… καλωσορίσει πρωτοετείς. Το Πανεπιστήμιο, πάλαι ποτέ ζωντανό κύτταρο της ελληνικής κοινωνίας, κατακλύζεται από ´νεκροζώντανους´ φοιτητοπατέρες που έχουν έναν και μόνο σκοπό. Πως θα ´βάψουν´ με το χρώμα της παράταξής τους το Τμήμα τους στις επόμενες φοιτητικές εκλογές.
Και στον αντίποδα, οι ´λίγοι´, οι ´γραφικοί´ ανένταχτοι, αυτοί που ποτέ δεν θα χτυπήσουν την πόρτα καθηγητών για συστατική επιστολή, που δεν θα έχουν καμία παράταξη για να τους βάλει ´πλάτη´. Αυτοί που δεν σπεύδουν κάθε χρόνο να διεκδικήσουν την ´πατρότητα´ του Νοέμβρη. Οι μόνοι που δεν έχασαν το νόημα μιας ιστορικής εξέγερσης.