ΕΚΛΟΓΕΣ Τ.Α.: Aνανέωση προσώπων και πολιτικού ήθους
ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ νέα στοιχεία των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών -πλην της εκκωφαντικής μεγαλειώδους αποχής- ήταν η ευρεία ανανέωση προσώπων -ελπίζουμε και νοοτροπιών- καθώς και η επικράτηση ενός νέου πολιτικού ήθους. Εδώ στα Χανιά, περάσαμε από εκείνο το απαξιωτικό -θυμάστε;- «ο φαρμακοποιός της γειτονιάς», στην ανθρώπινη, ευγενική και υπερβατική σκηνή, ο ηττημένος κ. Αρχοντάκης όχι μόνο να παραδέχεται από την τηλεόραση τη νίκη του αντιπάλου κ. Σκουλάκη, αλλά να τον συγχαίρει και να δηλώνει πως θα μεταβεί στο εκλογικό κέντρο του να τον συγχαρεί διά ζώσης. Όπερ και εγένετο προς έκπληξη των θαμώνων και του τηλεοπτικού κοινού. Ο «πολιτικός πολιτισμός» στην πλήρη εκδοχή του?
Η ΓΛΩΣΣΑ των νέων δημάρχων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και αλλού είναι ελπιδοφόρα. Τα πράγματα αλλάζουν και αλλάζουν προς το καλύτερο. Πολλά άτομα ψηφίστηκαν δήμαρχοι, χωρίς να ανήκουν στην πολιτική -με τη στενή σημασία της λέξης. Δεν αποτελούν προϊόντα του (παλαιο)κομματικού «σωλήνα» ούτε του γνωστού μας πολιτικαντισμού. Ξέρετε, στις εκλογές οι «αριθμοί ψήφων» πολλών εκλεγμένων είναι καρπός συναλλαγής παλαιοκομματικών παραγόντων που «διαπραγματεύονται» δίκην προβάτων με άλλους ομοίους τους, αριθμούς ψήφων υπέρ ή κατά υποψηφίων! Εν αγνοία ή με την έγκρισή τους. Ας μη μας εκπλήσσει, λοιπόν, το πώς ο τάδε άγνωστος μέχρι χθες, έλαβε τόσους πολλούς ψήφους. Οι λεγόμενοι κομματικοί μηχανισμοί εξακολουθούν να δουλεύουν επαρκώς! Και είναι, δυστυχώς, αυτός ένας λόγος που η αξιοκρατία στην πολιτική θα αργήσει να επικρατήσει. Όμως φαινόμενα αναστροφής ήδη έχουν αρχίσει να δημιουργούνται.
ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ, τα περισσότερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ όχι μόνον δεν στήριξαν τις επιλογές Καμίνη και Μπουτάρη, αλλά υπογείως τις χαρακτήριζαν? ατυχείς! Οι δυο αυτές υποψηφιότητες – πείραμα αποτέλεσαν και τα δυο μεγαλύτερα στοιχήματα για το ΠΑΣΟΚ καθώς λειτούργησαν ως ο «δοκιμή» μελλοντικών συνεργασιών στον χώρο της «όλης Κεντροαριστεράς». Αλλά και η περίπτωση Τατούλη ήταν ένα εξίσου τολμηρό εγχείρημα, υπό την έννοια ότι το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να αλώσει το «γαλάζιο» Μοριά, κάτι θεωρητικά εξαιρετικά δύσκολο, με δεδομένη την εκεί παρουσία του κ. Σαμαρά!
ΕΙΝΑΙ ενδεικτικό αυτό που συνέβη στο γραφείο του κ. Καμίνη τη βραδιά της εκλογής του: οι συνεργάτες του «δεν έκρυβαν την έκπληξή τους» από το γεγονός ότι για πρώτη φορά έσπευδαν πολλοί πράσινοι βουλευτές να τον συγχαρούν, ενώ ελάχιστοι ήταν εκείνοι που τον είχαν προεκλογικώς βοηθήσει. Τα ίδια περίπου, φυσικά με άλλους όρους, συνέβησαν και στα Χανιά, με την εκπληκτική νίκη του ΠΑΣΟΚ στην περιφέρεια και τους δήμους. Ποιος το είπε πως δεν αλλάζουμε?;
Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr
Για τον απέχοντα από τις εκλογές
ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ της αποχής, έστω και με άλλους συσχετισμούς και καιρούς δεν είναι τωρινό. Είναι διαχρονικό. Απόδειξη; Ο? Σουρής που γράφει, σαν είναι θεατής της σήμερον:
«?Στων εκλογών την κάμινον
νομίζει πάντων άμεινον
να κάθεται σπιτάκι του,
να δένει το μπατζάκι του
και να κοιτά το τζάκι του?».
[Γ. Σουρής, Από την εφημερίδα «Ο Ρωμηός», φ. 877,
29/1/1905, σ. 1-4.]
(Για την? υπενθύμιση,
Στ.Γ.Κ.)
Αντί άλλου σχολίου
ΟΤΑΝ ένα τραγούδι ή ένα ποίημα λέει πολύ περισσότερα από σωρεία σελίδων πολιτικών αναλύσεων και σχολίων για το γεγονός του Πολυτεχνείου, η δική μας παρουσία μας περιττεύει:
«Τη μέρα αυτή που διάλεξα/ εδώ μπροστά σας να σταθώ
τραγούδια και μισόλογα/ στο φως να καταθέσω
Πώς πήρα τέτοια απόφαση/ δεν ξέρω αν θ? αντέξω
η μέρα αυτή θυμίζει μακελειό.
Νοέμβρης ήταν η χρονιά/ κι εδώ γινόταν του χαμού
εγώ ήμουν δεκαεννιά/ κι αυτή εβδομηντατρία
Και να που ερωτεύτηκα/ κάποια χρονολογία
κι ο έρωτας κρατάει για καιρό.
Μα έχει ο καιρός γυρίσματα/ μεγάλωσε κι αυτή κι εγώ
μεγάλωσαν κι οι φίλοι μου/ εκεί γύρω στα σαράντα.
Στα κόμματα γαντζώθηκαν/ κι εγώ δεν ξέρω τι να πω
και άλλοι στο σπιτάκι τους για πάντα.
Η απόσταση μας έσωσε/ μα οι θύμησες πληγώνουν
και λέμε σαν βρισκόμαστε/ τα ίδια και τα ίδια.
Μα νιώθω σαν μικρό παιδί/ που πάλι το μαλώσανε
και φεύγω σε μια άγονη επαρχία.
Κοιτάζω πάλι πίσω μου/ παιδιά αποκτήσαμε κι οι δυο
κι οι πίσω μας Νοέμβρηδες /μου βάρυναν την πλάτη».
Σημείωση: «Νοέμβρης του ?90». (Στίχοι: Διονύσης Τσακνής. Μουσική: Διονύσης Τσακνής).
?ΒΑΡΙΑ κληρονομιά το Πολυτεχνείο και αλίμονό μας αν το αφήνουμε βορά στα χέρια τυχάρπαστων και ευκαιριακών «επαναστατών» που είτε θέλουν να το αμαυρώσουν -για δικούς τους λόγους- είτε να το αφανίσουν από τη μνήμη μας.
Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr
Πολυτεχνείο, εποχή μνημονίου και πρόεδρος της Δημοκρατίας
ΣΕ ΜΗΝΥΜΑ του για την επέτειο, ο ΠτΔ κ. Παπούλιας (16/11), τονίζει συσχετίζοντας Πολυτεχνείο και οικονομική κρίση τα ακόλουθα: «Πρώτα – πρώτα πόσα θα είναι τα πέτρινα χρόνια για την ελληνική κοινωνία που δοκιμάζεται, αλλά επίσης πότε και πώς η πολιτική θα ανακτήσει την κυριαρχία της επί των αγορών, πότε και πώς το πολιτικό σύστημα θα βρει τον τρόπο να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών» και προσθέτει: «Η εξέγερση του Πολυτεχνείου μας θυμίζει ότι στην πρωτοπορία των κοινωνικών ανατροπών βρίσκεται πάντα η νέα γενιά. Οι ανατροπές γίνονται με συμμετοχή και αγώνα, με αφοσίωση στο συλλογικό, με την πίστη σε κάτι που μπορεί να φαίνεται άπιαστο και με απομάκρυνση από το δρόμο της ιδιώτευσης. Η επέτειος του Πολυτεχνείου μας θυμίζει επίσης ότι το σύνθημα του τότε παραμένει, με κάποιον τρόπο, ζητούμενο και σήμερα: Θέλουμε ψωμί για όλους, παιδεία που παράγει κοινωνικό πολιτισμό και ενεργούς πολίτες, ελευθερία που δεν περιορίζεται από τη δημοσιονομική αναγκαιότητα. Κοιτάζοντας στο Πολυτεχνείο, βλέπουμε πιο καθαρά τον ορίζοντα και πιο ζωντανή την ελπίδα» (φωτ. 1).
ΛΟΓΙΑ σοφά, περιεκτικά, διδακτικά, παραινετικά, αλλά εις ώτα μη ακουόντων (;).
Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr
