(2010 ΕΓΧ 98?)
Κομεντί
Σκην.: Γούντι Άλεv
Ηθ.: Ναόμι Γουότς, Άντονι Χόπκινς, Τζος Μπρολίν, Αντόνιο Μπαντέρας, Φρίντα Πίντο
Σύγχρονο Λονδίνο? Δυο παντρεμένα ζευγάρια σε συζυγική υπερδιέγερση?Το πρώτο διαλύεται καθώς ο ηλικιωμένος σύζυγος παρατάει την επίσης ηλικιωμένη σύντροφό του, ακολουθώντας τη φωνή της καρδιάς του στο πρόσωπο μιας πόρνης πολυτελείας, ενώ στο δεύτερο, η διάλυση έρχεται με πιο αργούς ρυθμούς, ακολουθώντας δηλαδή την πεπατημένη, με πρώτο παράγοντα απομάκρυνσης, την κρίση της μέσης ηλικίας? Οι δυο ιστορίες περιπλέκονται η μία με την άλλη? και ως εκ θαύματος να η νέα δουλειά του διαχρονικά αγαπημένου, Γ. Άλεν. Έχοντας εμπνευστεί τον τίτλο από μία συνηθισμένη ατάκα που λένε στα θύματά τους όλοι οι υποτιθέμενοι μάντεις, η ταινία υποδεικνύει με κυνικό χιούμορ το πόσο εύκολο είναι οι αυταπάτες μας να μας κάνουν να φαινόμαστε ανόητοι, μέσα από τις ίδιες μας τις επιλογές.Καθώς οι χαρακτήρες της ταινίας προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους κυνηγώντας χίμαιρες και κάνοντας ανεδαφικά σχέδια, δεν οδηγούνται παρά στην απογοήτευση, στον παραλογισμό και σε ακόμα πιο αδιέξοδα μονοπάτια. Ο Γ. Άλεν φορτωμένος με τις νευρώσεις, τις εμμονές και την αξεπέραστη οξύνοιά του, δείχνει περισσότερο επηρεασμένος από κάθε άλλη φορά από την αγγλική κοινωνία και ίσως δεν είναι καθόλου τυχαίο, που από επιλογή του είναι ιδιαίτερα ευγενής σε αυτήν την ταινία. Καταφέρνει με ελάχιστη προσπάθεια και ουσιαστικά, ανακυκλώνοντας τους χαρακτήρες του, να είναι απολαυστικός, διασκεδαστικός και ανάλαφρα διεισδυτικός, με το κωμικό και το τραγικό να εναλλάσσονται με ίσες αναλογίες.Αντιφάσεις, συγκρούσεις, απογοητεύσεις και ανάμεσά τους ένας ιδιότυπος ερωτισμός που ?πικάρει?, δημιουργεί διαφορετικά συναισθήματα, ανάλογα με τη θέση σου στη σκακιέρα του έρωτα. Οι εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη, οι ήρωες ανεβοκατεβαίνουν από το ζενίθ στο ναδίρ και ο θεατής βγαίνοντας από την αίθουσα, μένει με την γεύση ότι: η ζωή ακόμα και στην καθημερινότητά της είναι απρόβλεπτη και εντυπωσιακή?
