Κατaσταση και εικoνες

ΤΟ ΟΤΙ η οικονομική και κοινωνική κατάσταση μισθωτών και συνταξιούχων, μικρομεσαίων και εν γένει εργαζόμενων πάει απ? το κακό στο χειρότερο δεν χρειάζεται να ξαναειπωθεί. Πραγματικά η αγορά των Χανίων αγκομαχεί, ρευστό δεν κυκλοφορεί, μαγαζιά κλείνουν ή αλλάζουν χρήση, δάνεια με το σταγονόμετρο, η οικοδομή αλλού σε ελεύθερη πτώση και αλλού σε βαθιά καθίζηση, η νεολαία αρχίζει να μεταναστεύει σε άλλες χώρες? Όλα δείχνουν ότι μπαίνουμε στη χειρότερη φάση της κρίσης? Όλοι βρισκόμαστε σε αναμονή, αλλά και υπόκωφο αναβρασμό. Κάνουμε υπομονή που κι αυτή έχει τα όριά της.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ πρόβλημα της ελληνικής «μνημονιακής μετάλλαξης» δεν είναι οι νόμοι ή τα μέτρα. Είναι η μεγάλη βραδύτητα που παρατηρείται στις αναγκαίες αλλαγές και κυρίως στον τομέα της αργόστροφης και «πέρα βρέχει» κρατικής μηχανής. Είναι, βέβαια, και η αναποφασιστικότητα με την οποία κινείται η κυβέρνηση? Νόμοι υπάρχουν και είναι υπέρ του δέοντος καλοί. Εκείνο όμως που δεν υπάρχει είναι η λειτουργία του κράτους – μπάχαλο! «Σκουριασμένα» τα γρανάζια του, με υπερπληθώρα υπαλλήλων, με υπέρογκους μισθούς και μηδαμινό έργο κ.λπ.
ΕΤΣΙ, πριν από τη διαθρυλούμενη σε πολλούς τόνους πτώχευση της χώρας (αν γίνει κι όποτε γίνει), ένα μεγάλο ποσοστό συμπολιτών μας, ήδη βρίσκεται κάτω απ? τα όρια της φτώχειας (φωτ.). Και όσο αυτό το κράτος δεν διορθώνεται με γρήγορους ρυθμούς τόσο και το ποσοστό των πτωχών θα αυξάνει με ό,τι συνεπάγεται κοινωνικά και πολιτικά κάτι τέτοιο?