Κάποιες επέτειοι δεν πρέπει να λησμονιούνται, γι? αυτό αντιγράφω από το «ΒΗΜΑ»
«Πριν από μισό αιώνα, στις 15 Ιουλίου 1960 ο Τζον Φ. Κένεντι αποδέχθηκε το χρίσμα των Δημοκρατικών με μια ομιλία που εκφώνησε ενώπιον 80.000 ατόμων στο Λος Αντζελες. Εγινε γνωστή ως η ομιλία των ´Νέων Συνόρων´. Ο φλογερός υποψήφιος μίλησε για μια παλαιά εποχή που έφθανε στο τέλος της διακηρύσσοντας ότι ´οι παλιές συνήθειες ανήκουν στο παρελθόν´. Μίλησε για την ´παρακμή της διανοητικής και πνευματικής μας δύναμης´ και δεν δίστασε να ομολογήσει ότι:
´Το Νέο Σύνορο στο οποίο αναφέρομαι δεν είναι μια σειρά υποσχέσεων, είναι μια σειρά προκλήσεων. Δεν συνοψίζει αυτά που σκοπεύω να προσφέρω στον αμερικανικό λαό αλλά αυτά που σκοπεύω να του ζητήσω. Απευθύνεται στην υπερηφάνεια των Αμερικανών, όχι στο πορτοφόλι τους. Υπόσχεται περισσότερες θυσίες, όχι περισσότερη ασφάλεια´.
Αυτό που ήλπιζε να γαλουχήσει ο Κένεντι ήταν ένα ανανεωμένο αίσθημα εθνικού σκοπού, κατά το οποίο οι κοινές αξίες ενισχύονταν σε μια ατμόσφαιρα μεγάλης δημόσιας συμμετοχής και αμοιβαίων θυσιών. Αυτός ήταν ο τρόπος, είπε, ´για να πάει μπροστά η χώρα ξανά´. Τον Νοέμβριο του 1960, πριν από μισό αιώνα, ο Τζον Φ. Κένεντι κέρδισε την προεδρία σε μια συγκλονιστική και ανατρεπτική εκλογική αναμέτρηση με αντίπαλο τον Ρίτσαρντ Νίξον.
Στα καθ? ημάς. Πόσοι πιστεύουν ότι ένας τέτοιος προεκλογικός λόγος θα είχε τύχη;´.
Για την αντιγραφή ΑΕΣ
