Βαρομετρικό χαμηλό

Δεκάδες δισεκατομμύρια χρεών συσσωρεύονται συνεχώς σαν μαύρα σύννεφα πάνω από τη χώρα και πλανώνται στον αέρα καθώς ο μαγαζάτορας δεν πληρώνει τον προμηθευτή, ο προμηθευτής δεν πληρώνει τον παραγωγό, αυτός δεν πληρώνει τον εργάτη, αυτός τη σπιτονοικοκυρά του και πάει λέγοντας σε ένα σύστημα του οποίου η οικονομία, η πραγματική οικονομία «τα έχει παίξει». Αν και αυτοί που κυβερνούν, παραθέτουν ως ευχές τις λύσεις που ισχυρίζονται ότι υπάρχουν, τις οποίες ταυτόχρονα οι απέναντι θεωρούν αποτυχημένες, οι πολίτες είναι πεπεισμένοι ότι καλά σενάρια δεν υπάρχουν. «Υπάρχουν ?όνο το κακό σενάριο και το χειρότερο» γράφει στα «ΝΕΑ» ο Γιάννης Πολίτης «το κακό -λέει- είναι, έπειτα από αιματηρές θυσίες, δραματικές περικοπές στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, σκληρή λιτότητα και φτώχεια, η χώρα να διατηρηθεί στη ζώνη του ευρώ και η Γερμανία να τη βοηθήσει να προχωρήσει στην αναδιάρθρωση του χρέους. Δηλαδή να γλιτώσει ό,τι μπορεί από χρέη της. Έτσι έπειτα από χρόνια, η επόμενη γενιά θα ζήσει αξιοπρεπώς σε μια ευρωπαϊκή χώρα, αλλά ?ε σκληρή δουλειά και χωρίς δανεικά. Το χειρότερο σενάριο (επαπειλούμενο για την επόμενη Άνοιξη) είναι οι ισχυροί της Ευρώπης να ?ας εγκαταλείψουν. Να φύγει η τρόικα, να γίνει στάση πληρωμών, η χώρα να χρεοκοπήσει και επίσημα και να επιστρέψουμε ?ε τη δραχμή ?ας στην εξαθλίωση». Το πρόβλημα είναι ότι κάποιες πολιτικές φωνές υιοθέτησαν ήδη το χειρότερο σενάριο και μιλούν (Λαφαζάνης) για επιστροφή στην δραχμή και στις λογικές της αμεριμνησίας που μας έφεραν ως εδώ.                         
ΑΕΣ