?Ο άνθρωπος του Τείχους?

´Η υπόθεση ξεκινά στο Βερολίνο της δεκαετίας του ?90. Στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, ένας άνθρωπος σκυμμένος πάνω σε περιοδικά προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει ένα μήνυμα. Μπορεί να σημαίνει τη σωτηρία του, την ώρα που το Τείχος του Βερολίνου γκρεμίζεται στο κεφάλι του. Την ίδια στιγμή ένας δημοσιογράφος χαζεύει τα συντρίμμια του Τείχους και μαζί μιας χώρας που δεν υπάρχει. Της Ανατολικής Γερμανίας. Προχωρώντας ανάμεσα στα σουβενίρ του παλιού υπαρκτού σοσιαλισμού, τους μεθυσμένους πρώην Ανατολικογερμανούς και την αβεβαιότητα, θα φτάσει ως το κτήριο της Στάζι. Της πιο ισχυρής Μυστικής Υπηρεσίας του κόσμου».
Το καινούριο βιβλίο του Κώστα Βαξεβάνη με τίτλο «Ο άνθρωπος του Τείχους» (εκδ. Μεταίχμιο) ακροβατεί ανάμεσα στο δημοσιογραφικό ρεπορτάζ και το μυθιστόρημα.  
Στο βιβλίο, το οποίο παρουσιάστηκε χθες στα Χανιά σε εκδήλωση που διοργάνωσαν το βιβλιοπωλείο «Επιλογές», η εφημερίδα «Πυξίδα της πόλης» και οι εκδόσεις «Μεταίχμιο», ένα συμβατικό ρεπορτάζ ενός πρωταγωνιστή του βιβλίου μετατρέπεται σε εφιάλτη: «Ο σκοτεινός δρόμος ανοίγει: Πράκτορες που πουλάνε μυστικά, πολιτικοί που χρηματίζονται, εκδότες που εκβιάζουν… Ανάμεσά τους ένας Έλληνας, υπεράνω υποψίας, από τους μεγαλύτερους πράκτορες της Στάζι, δίνει μάχη για να μην αποκαλυφθεί…», αναφέρεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.
Για τον ίδιο τον συγγραφέα «δεν έχει σημασία ποιος είναι ο άνθρωπος του τείχους», όπως τόνισε μιλώντας στους δημοσιογράφους και πρόσθεσε: «Πολλά από αυτά που αναφέρονται είναι αληθινά αλλά νομίζω ότι δεν έχει σημασία ποιο είναι το πρόσωπο αλλά ότι αυτά τα πράγματα συμβαίνουν και ότι πολλές φορές η πίστη που έχουμε ότι οι μεγάλες σελίδες της ιστορίας είναι με χρυσά γράμματα και τις γράφουν κάποιοι ήρωες είναι μάλλον ψευδής. Πολλές φορές τις μεγάλες σελίδες τις γράφουν άνθρωποι που δεν γνωρίζουμε, άνθρωποι που ζουν στο περιθώριο ή στη γκρίζα πλευρά του φεγγαριού και που τις περισσότερες φορές δεν έχουν τη δυνατότητα να πούνε ότι έγραψαν αυτές τις σελίδες. Πρόκειται για πράκτορες, φορείς μυστικής διπλωματίας, φορείς στημένων γεγονότων κ.λπ. Δεν έχει σημασία λοιπόν ποιος είναι ο άνθρωπος αλλά ότι αυτά τα πράγματα συμβαίνουν και συμβαίνουν κάθε μέρα δίπλα μας».
Συνεχίζοντας ο κ. Βαξεβάνης σημείωσε σχετικά: «Ξέρετε η κατασκοπία είναι το δεύτερο αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου. Αυτοί οι άνθρωποι υπήρχαν από τη γέννηση του κόσμου σχεδόν και λειτούργησαν όπως λειτούργησαν. Τώρα στο βιβλίο δεν εξετάζω μόνο τη ζωή των πρακτόρων, του τρόπου που δρουν και τη σχέση τους με την Ελλάδα. Εξετάζω και την απόγνωση κάποιων από αυτούς τους ανθρώπους. Είμαι στην άλλη άκρη από αυτή που είναι το φωτεινό μοντέλο ενός Τζέιμς Μποντ, δηλαδή από το τηλεοπτικό μοτίβο που τους θέλει να είναι λαμπεροί, να πίνουν Μαρτίνι χτυπημένο με βότκα, να πηδάνε στον αέρα γενικώς κ.λπ. Οι πραγματικοί πράκτορες δεν είναι έτσι. Οι πραγματικοί πράκτορες είναι άνθρωποι που ζουν πολλές φορές στο πλήρες σκοτάδι, πολλοί από αυτούς είναι αρκετά μορφωμένοι και έξυπνοι και φυσικά στοχοπροσηλωμένοι».  
Μάλιστα ο κ. Βαξεβάνης ανέφερε ότι πολλά από τα πρόσωπα που περιγράφει στο βιβλίο είναι πραγματικά: «Ας πούμε για παράδειγμα υπάρχει πλήρης περιγραφή της συνάντησής μου με τον Μάρκους Βολφ που είναι ο αρχηγός του Στάζι. Μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της κατασκοπίας. Ο άνθρωπος δίχως πρόσωπο όπως τον έλεγε η CIA. Χρειάστηκε να πέσει το Τείχος για να αποκαλυφθεί ποιος ήταν. Εγώ τον συνάντησα 4 φορές. Η πρώτη ήταν λίγο πριν πέσει το Τείχος και αντιμετώπιζε τότε το ηθικό δίλημμα τι έπρεπε να κάνει. Ξαφνικά είχε πέσει ένα σύστημα ολόκληρο και μπήκαν όλοι αυτοί που ήθελαν να ισοπεδώσουν το παλιό σύστημα και να αναγκάσουν τους πράκτορες να συνεργαστούν μαζί τους. Υπήρχαν, λοιπόν, κάποιοι από αυτούς που κράτησαν μια στάση ότι εμείς είμασταν υπερασπιστές μιας ιστορίας, μιας χώρας, μιας κατάστασης και μιας ιδεολογίας και κάναμε τη δουλειά μας».  
Να σημειώσουμε τέλος ότι στη χθεσινή παρουσίαση μίλησαν ακόμα για το βιβλίο ο δημοσιογράφος Ματθαίος Φραντζεσκάκης και η φιλόλογος και συγγραφέας Αριάδνη Παπιδάκη.