57 χρόνια από την πρώτη µέρα κυκλοφορίας τους συµπληρώνουν σήµερα τα “Χανιώτικα νέα”. Έξι, σχεδόν, δεκαετίες ενηµέρωσης, σχολιασµού, σελίδες γεµάτες µικρές και µεγάλες ιστορίες του τόπου µας.
57 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων εκατοµµύρια χέρια ξεφύλλισαν αυτήν την εφηµερίδα. Από τα πρωτοσέλιδα που κατέγραψαν κοσµοϊστορικά γεγονότα µέχρι τις µικρές αγγελίες που ένωσαν ανθρώπους, τα “Χανιώτικα νέα” άφησαν και συνεχίζουν να αφήνουν το δικό τους αποτύπωµα στην τοπική -και όχι µόνον- κοινωνία.
Με αφορµή τα σηµερινά µας γενέθλια λοιπόν, απευθυνθήκαµε στους πραγµατικούς πρωταγωνιστές. Σε εσάς, τους ανθρώπους του τόπου µας. Τις ιστορίες, τα προβλήµατα, τις χαρές και τις λύπες τους καταγράφουµε τόσα χρόνια στις σελίδες µας, ενώνοντας γενιές.
Ζητήσαµε από 57 αναγνώστες, όλων των ηλικιών και επαγγελµάτων, να µοιραστούν µαζί µας αναµνήσεις, στιγµές που συνδέονται µε τα “Χανιώτικα νέα”.
Από την πρώτη φορά που είδαν το όνοµά τους στις σελίδες της, µέχρι τα ρεπορτάζ που επηρέασαν τη ζωή τους. Από τις παλιές, ασπρόµαυρες σελίδες µέχρι τη σύγχρονη εκτύπωση και την ψηφιακή έκδοση της εφηµερίδας που ταξιδεύει µέσω διαδικτύου σε κάθε γωνιά της γης.
Ο λόγος, λοιπόν, σε εσάς, τους αναγνώστες µας, γιατί όπως πάντοτε πιστεύουµε στα “Χανιώτικα νέα”, αυτήν την εφηµερίδα τη γράφουµε µαζί!
Μαρία Κληματσάκη: Πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου µας
Πολλές φορές χρειάστηκε να έρθω σε επικοινωνία µε τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’, από τη θέση της εκπαιδευτικού ή σαν ιδρυτικό µέλος του Κυττάρου Χαλέπας, για να προβάλλουµε όµορφες δράσεις, είτε να διεκδικήσουµε, είτε να ενηµερώσουµε είτε να δηµοσιεύσουµε κείµενα κ.λπ. Μέσω µιας συνεχούς αµφίδροµης επικοινωνίας µε δηµιουργούς, εκπαιδευτικούς, µαθητές και κοινό, οι άνθρωποι των ‘‘Χανιώτικων νέων’’, δηµιούργησαν προϋποθέσεις, αλλά και σωστές προοπτικές πολιτιστικής ανάπτυξης στον τόπο µας.
Κώστας Μηγιάκης: 57 χρόνια συνδροµητές!
Στο νεοκλασικό στην πλατεία του Αγίου Κωνσταντίνου το σπίτι µας, είµαστε συνδροµητές 57 χρόνια. Τα πρώτα 23 χρόνια στο όνοµα της γιαγιάς της γυναίκας µου κι έπειτα στο όνοµα της γυναίκας µου. Έχω συνηθίσει, την πρώτη καληµέρα να µου τη λένε τα “Χ.ν.” εδώ και 34 χρόνια που ζω στα Χανιά.
Αμαρυλλίς Αληγιάννη: Οι φωτογραφίες πάντα κεντρίζουν το ενδιαφέρον
Μου αρέσει και ασχολούµαι µε τη φωτογραφία. Ξεφυλλίζω την εφηµερίδα καθηµερινά και κάθε φωτογραφία που δηµοσιεύεται, µου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα η φωτογραφία της ηµέρας στην τελευταία σελίδα. Και χαίροµαι πολύ, που έχουν δηµοσιευτεί και δικές µου φωτογραφίες στη στήλη αυτή. Σας ευχαριστώ!!!
Βάσω Λουλαδάκη: Καθηµερινή συνήθεια
Είµαι καθηµερινή αναγνώστρια εδώ και χρόνια. Μια στιγµή που θυµάµαι µε ιδιαίτερη χαρά, ήταν όταν είδα δηµοσιευµένη στην τελευταία σελίδα µια φωτογραφία που είχα τραβήξει εγώ! Η εφηµερίδα αποτελεί µια αγαπηµένη µου, καθηµερινή συνήθεια.
Βασίλης Σταθάκης: Πολύτιµη βοήθεια
Πολλές οι αναµνήσεις από τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’, όµως θα ξεχωρίσω µία. Τη στήριξη του Γιάννη Γαρεδάκη στην προσπάθεια να φτιαχτεί ο σύνδεσµος των Ιστορικών Καφέ και η πολιτιστική διαδροµή του Συµβουλίου της Ευρώπης. Τα δηµοσιεύµατα αυτά είχαν καταλυτική σηµασία. Αξέχαστα, θυµάµαι ότι µέσα στα αναµνηστικά των συνέδρων έβαζα και ένα από τα αφιερώµατα της εφηµερίδας. Τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’ άλλωστε για µένα δεν είναι απλά η εφηµερίδα της πόλης µας. Είναι κοµµάτι της ιστορίας του Κήπου. Στο µαγαζί µέσα µπορεί κανείς να δει αναρίθµητα αφιερώµατα από εκδηλώσεις που έγιναν στον Κήπο και παρουσιάστηκαν στα “X.ν.”.
Σωτηρία Κακαβελάκη: Ένα ρεπορτάζ που µε συγκίνησε
«Μεγαλώνοντας συνειδητοποιώ ότι, πριν πολλά χρόνια, η πρώτη εφηµερίδα που διάβασα ήταν τα “Χ.ν.” σε έκδοση ασπρόµαυρη, γραµµατοσειρά της εποχής και δίχως συρραπτικό στο µέσο της! Τότε, σήµερα, τα θέµατα της έγκυρα, ιδιαίτερα µε στήλες επίκαιρες, ενδιαφέρουσες, ευχάριστες. Οι δηµοσιογράφοι, οι συνεργάτες της άνθρωποι ευρηµατικοί, ακέραιοι, ακούραστοι κατά καιρούς µας συγκινούν, µας χαροποιούν µε τα εξαιρετικά θέµατά τους. Πρόσφατα ένιωσα όµορφα, χάρηκα, συγκινήθηκα καθώς φιλοξενήθηκε σε ρεπορτάζ των “Χ.ν.” µια µορφή ιερή, ευλογηµένη, αγαπηµένη της ψυχής µας. Ο ακριβός δάσκαλος της µητέρας µου, ο σπουδαίος δάσκαλος της ζωής όλων µας κ. Ιγγλεζάκης Βασίλης. Ο κ. Ιγγλεζάκης, 104 ετών µε τον ενθουσιασµό και τον δυναµισµό που τον χαρακτηρίζουν, για µια ακόµη φορά µας περιγράφει µε αφήγηση κρυστάλλινη, γεγονότα που σηµάδεψαν την παιδική του ηλικία (κηδεία Ελ. Βενιζέλου) και τη νεανική του ηλικία (έναρξη πολέµου 1940). Πάντα συγκινητικός, γλυκός ο λόγος του κ. Ιγγλεζάκη, ο τρόπος έκφρασης των ευγενικών συναισθηµάτων του, ιδιαίτερος και µοναδικός. Ο κ. Ιγγλεζάκης, άνθρωπος πολύτιµος, άξιος των αξίων και των αξιών! Στα “Χ.ν.”, την εφηµερίδα του τόπου µας -και όχι µόνο σήµερα µε τα ιντερνετικά µέσα- των Χανιωτών του κόσµου όλου, εύχοµαι φέτος που συµπληρώνουν 57 έτη ζωής, χρόνια πολλά, χρόνια δυνατά, µε ευχάριστα νέα και δηµοσιεύσεις τόσο υπέροχες και ξεχωριστές, τόσο ανθρώπινες όσο του κ. Ιγγλεζάκη.
Άννα Γκαβαλά: Αναδεικνύουν σηµαντικά θέµατα
Τα “Χ.ν.” είναι ένα πολύ αξιόλογο έντυπο γιατί έχει µια σοβαρότητα, παρουσιάζει ό,τι γίνεται στα Χανιά, για αυτό και έχει τόσο µεγάλη απήχηση στον κόσµο και διαβάζεται πάρα πολύ. Προσωπικά, διαβάζω µε µεγάλη ευχαρίστηση τα θέµατα που έχουν να κάνουν µε τα φιλανθρωπικά έργα που γίνονται στην πόλη, γιατί ζούµε σε δύσκολες εποχές και είναι σηµαντικό να µαθαίνει ο κόσµος για τις δράσεις αυτές.
Μιχάλης Αεράκης: Συνήθεια που δεν κόβεται
Αυτό που µου έρχεται σαν πρώτη ανάµνηση απο τα “Χ.ν.” είναι η πρωινή αναµονή στο σπίτι µου, µε το που θα ξυπνήσω να φτιάξω τον καφέ µου, να πάρω την εφηµερίδα που είµαι για πολλά χρόνια συνδροµητής και να ενηµερωθώ.
Αλλά και τα τελευταία χρόνια που ζω στην Αθήνα λόγω επαγγελµατικών υποχρεώσεων, κάνω το ίδιο, αλλά αντί να περιµένω τον διανοµέα, περιµένω το email που στις 5 το πρωί θα µου έρθει η εφηµερίδα σε µορφή pdf!
Αυτή η συνήθεια δεν κόβεται µε τίποτα. Τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’, είναι η πλουραλιστική, η καθαρή ενηµέρωση για τα τεκταινόµενα όχι µονάχα των Χανίων αλλά και όλης της Κρήτης και του κόσµου. Είναι η εξαιρετική αρθρογραφία συµπολιτών µας που καταθέτουν τις σκέψεις τους. Χωρίς µάλιστα να γίνεται κάποια λογοκρισία από την εφηµερίδα στα γραφόµενα του καθενός.
Νάντια Αϊβάτογλου: Είχα πάθει σοκ µε τις πολλές σελίδες
Είχα επισκεφθεί πρώτη φορά τα Χανιά πριν χρόνια και βλέποντας πρώτη φορά την εφηµερίδα, πρόσεξα πως είχε 64 σελίδες. Μου έκανε εντύπωση και ρώτησα αν είναι Κυριακάτικη. Όταν µου εξήγησαν ότι σχεδόν κάθε µέρα έχει τόσες πολλές σελίδες, έπαθα σοκ!
Στέλιος Αγγελάκης: Πρότυπο αντικειµενικότητας
Πόσο πιο αντικειµενική θα ήταν η ενηµέρωση στην Ελλάδα, αν εκφραζόταν από τόσο σωστούς και αξιόλογους δηµοσιογράφους όπως των αγαπηµένων µας “Χανιώτικων νέων”; Γιάννη Γαρεδάκη, µόνο υπερήφανος µπορεί να είσαι για το δηµιούργηµα σου.
Έλενα Πρεντάκη: ∆εν γνώρισα τον άντρα µου!
Εγώ θα µοιραστώ µια εύθυµη ανάµνηση. Είχε ένα άρθρο η εφηµερίδα για τον σύζυγό µου και η φωτογραφία του ήταν πριν από πάρα πολλά χρόνια τραβηγµένη. Όταν τον είδα λοιπόν σπίτι, τον ρώτησα πού είναι αυτός ο άντρας που έχουν φωτογραφία τα “X.ν.”!
Δημήτρης Κοκολοδημητράκης: Ρεπορτάζ που δεν ξέχασα
Πολλά γεγονότα θυµάµαι γιατί είµαι από τους πρώτους συνδροµητές της εφηµερίδας.
Με είχαν εντυπωσιάσει τα ρεπορτάζ για τη δίκη της Χούντας, για τον Πανορµίτη και τις εκδηλώσεις στην πλατεία Αγοράς το 1981. Η εφηµερίδα κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά.
Κυριάκος Μπαλής: H ενηµέρωση και η αίσθηση του χαρτιού
Είµαι καθηµερινός αναγνώστης εδώ και 50 χρόνια. Η εφηµερίδα µάς καλύπτει σε όλα τα θέµατα. Τις Αθηναϊκές τις έχω “κόψει” εδώ και χρόνια γιατί τα “X.ν.” έχουν µεγάλη θεµατολογία για όλα όσα µας ενδιαφέρουν. ∆ιαβάζω τα πάντα από την πρώτη µέχρι την τελευταία σελίδα, τα κοινωνικά, τα συγχαρητήρια. Την παίρνω πάντα στο σπίτι µου, την ξεφυλλίζω το πρωί και το µεσηµέρι που έχω περισσότερο χρόνο θα τη διαβάσω όλη! ∆ιαβάζω και την ιστοσελίδα της, αλλά είναι άλλο να παίρνεις την εφηµερίδα, το χαρτί στο χέρι σου.
Φωτεινή Δημοπούλου: Ξυπνώντας την Παιδικότητα µέσα από τις Σελίδες των Χανιώτικων Νέων
Η σχολική µας εφηµερίδα, στο ∆ηµ. Σχολείο Ταυρωνίτη, ‘‘Η φωνή των παιδιών’’ είναι ένα µικρό παράθυρο στον κόσµο, γεµάτο από τις σκέψεις, τις φωνές και τη δηµιουργικότητα των παιδιών. Όταν όµως τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’ µας άνοιξαν τις σελίδες τους, το παράθυρο αυτό έγινε πύλη που ένωσε το σχολείο µας µε την ευρύτερη κοινότητα των Χανίων. Η εφηµερίδα µας µέσα από τα µάτια των παιδιών έγινε υπενθύµιση της αθωότητας και της απλότητας που όλοι/ες κάποτε ζήσαµε. Θυµάµαι τα παιδιά να λένε µέσα από συζητήσεις: «∆ιαβάζει κάτι, που δεν έχει σχέση µε τις κανονικές εφηµερίδες. ∆ιαβάζει κάτι τελείως διαφορετικό. ∆ιαβάζει φαντασία, αλλά και τις απόψεις µας. Και πιστεύω ότι αυτό δίνει πάλι ζωντάνια στο άτοµο, που µπορεί να την έχει χάσει. Και µπορεί να συνεισφέρει κάτι στην κοινότητα» ή «Όταν άνοιγε κάποιος την εφηµερίδα ήταν σαν µία ηλιαχτίδα, γιατί άνοιγε και οι σελίδες ήταν γεµάτες χρώµατα. Είχε ζωγραφιές µέσα, είχε εικόνες. Και πιστεύω ότι αυτό την έκανε και πιο ενδιαφέρουσα».
Για τα παιδιά, η φιλοξενία στα ‘‘Χανιώτικα νέα’’ ήταν µια εµπειρία µοναδική. Είδαν τη φωνή τους να βρίσκει θέση σε µια εφηµερίδα που αποτελεί ιστορία για την πόλη µας. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, τα παιδιά κατάλαβαν τη δύναµη του λόγου, τη σηµασία της επικοινωνίας και τη µαγεία του να εµπνέεις τους/τις άλλους/ες.
Τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’, ζωντανό κοµµάτι της κοινότητάς µας, µας έδειξαν ότι ακόµα και η πιο µικρή φωνή µπορεί να ακουστεί δυνατά. Σας ευχαριστούµε που γίνατε συνοδοιπόροι µας σε αυτό το ταξίδι δηµιουργίας.
Χρόνια πολλά στα ‘‘Χανιώτικα νέα’’! Συνεχίστε να µας θυµίζετε την παιδικότητα που όλοι/ες κρύβουµε µέσα µας.
Ανθή Χαλκιαδάκη: Ένιωσα καλλιτέχνις!
Όταν ήµουν 7 χρονών, τα “Χ.ν.” είχαν δηµοσιεύσει µία ζωγραφιά µου. Ένιωσα σαν να ήµουν η πιο διάσηµη ζωγράφος του κόσµου! Τα έφερε έτσι η ζωή και σήµερα είµαι κι εγώ µέλος αυτής της εκδοτικής προσπάθειας!
Μαρία Καμπιανάκη: Στην… κουζίνα µε τα “Χ.ν.”!
Μαθαίνω πολλά µέσα από άρθρα που έχουν να κάνουν µε προϊόντα που παράγει ο τόπος µας, η κρητική γη. Μάλιστα αρκετές από τις συνταγές που κατά διαστήµατα δηµοσιεύονται στην εφηµερίδα, έχουν βρει… εφαρµογή στην κουζίνα µου.
Δημήτρης Μαυροδημητράκης: Η µετάβαση στην έγχρωµη έκδοση
∆ιάβαζα συνεχώς την εφηµερίδα στο βενζινάδικο του πατέρα µου. Όταν άνοιξα το πρώτο µου µαγαζί, δεν θα ξεχάσω πόσο µεγάλη εντύπωση µου έκανε ότι τότε κι η εφηµερίδα από ασπρόµαυρη έγινε έγχρωµη κι ήταν ό,τι πιο εντυπωσιακό είχα δει. Χαίροµαι που δίνει πάντα λόγο σε όλους τους πολίτες, χρήσιµο εργαλείο για τη δηµοκρατία.
Διαμάντω Κατάκη: Η ανάµνηση του πατέρα µου
Από πιτσιρίκι έως αρκετά µεγάλη, µε έστελνε ο πατέρας µου κάθε πρωί να του αγοράσω τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’. Μια από τις ζωντανές αναµνήσεις µου από εκείνον, είναι να µπαίνω στο σπίτι και να τον βλέπω να κάθεται -πάντα- στην ίδια πολυθρόνα και να τη διαβάζει. Σήµερα που δεν τον έχω κοντά µου, η εφηµερίδα µου τον φέρνει καθηµερινά στο µυαλό.
Δημήτρης Μπολαράκης: Το καµάρι του πατέρα µου
Είχα περάσει στις πανελλήνιες και τα “Χ.ν.” είχαν δηµοσιεύει µια µικρή µου συνέντευξη στο αφιέρωµά τους για τους Χανιώτες επιτυχόντες. ∆εν θα ξεχάσω που ο πατέρας µου πήρε την εφηµερίδα και την έδειχνε σε όλο το καφενείο!
Μαρία Βαϊλάκη: Χαρές και αποκόµµατα
Τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’ ήταν εκεί σε µια εποχή πολύ πριν την ευκολία έκθεσης των social media. Με γέµιζαν ενθουσιασµό αναγνωρίζοντας τις διακρίσεις σε Παγκρήτια και Πανελλήνια πρωταθλήµατα που συµµετείχα ως παιδί. Μια απλή αναγγελία, λίγες λέξεις στα τοπικά νέα, ολοκλήρωνε την εµπειρία του αγωνίζεσθαι µε την οµορφιά του να µοιράζεσαι τη χαρά σου µε τον κόσµο. Και κάπως έτσι, τα αποκόµµατα αυτά φιλοξενούνται πάντα δίπλα στα τρόπαια από εκείνους τους αγώνες, κάνοντας τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’ αναπόσπαστο µέρος της εµπειρίας.
Αλεξία Κουμάκη: Οι ιστορίες του παππού από την ΕΠΟΝ
Η ανάµνηση που ξεχωρίζω από τα Χανιώτικα νέα έρχεται από τα παιδικά µου χρόνια. Όταν πήγαινα στα Παλιά Ρούµατα, έβλεπα τον παππού µου να διαβάζει τα ιστορικά αφιερώµατα της εφηµερίδας. Έτσι, ξεκίναγε πάντα να µου διηγείται τις αναµνήσεις του από την ΕΠΟΝ!
Αντώνης Σταφυλίδης: Η εφηµερίδα µου έµαθε τα Χανιά
Όταν ήρθα για πρώτη φορά στα Χανιά, δεν είχα φίλους και ξεκίνησα να διαβάζω Χανιώτικα νέα, µάθαινα για τον τόπο και έβρισκα πληροφορίες για περιοχές, που µετά από χρόνια τις γνώρισα κιόλας. Πέρασαν τα χρόνια, έκανα πολλούς φίλους, ξέρω πάρα µα πάρα πολύ κόσµο και είναι σπουδαίο που αρκετών τα νέα, τα µαθαίνω από την εφηµερίδα. Μέσα σε όλα είναι. Πώς προλαβαίνετε;
Αντώνης Πλυμάκης: Τόσες πολλές σελίδες!
Είναι θαυµαστό που υπάρχουν µέρες που η εφηµερίδα έχει 80 σελίδες, που δεν έχουν οι αθηναϊκές. Όλα αυτά τα χρόνια βλέπω µέσα από την εφηµερίδα το πώς κυλούν τα χρόνια. Είµαι 90 χρονών και αναρωτιέµαι πώς πέρασαν γρήγορα τα χρόνια. Θυµάµαι όταν γιορτάσαµε στο Παλιό Λιµάνι τα 30στα γενέθλια της εφηµερίδας και δες, πέρασαν ακόµα 27. Τρέχει ο χρόνος και δεν το συνειδητοποιώ. Σαν αστραπή είν’ η ζωή χαράς τον που προλάβει, να δει τη λάµψη πριν χαθεί και πέσει στο σκοτάδι.
Ιωάννα Μελάκη: Προσφορά στην ενηµέρωση
∆εν είναι λίγο, ούτε τυχαίο, σε µία εποχή όπως η δική µας, ένα τοπικό ενηµερωτικό έντυπο, να συµπληρώνει πάνω από µισό αιώνα ζωής (57 χρόνια) και να παραµένει επιλέξιµο καθηµερινής ενηµέρωσης, από τον αναγνώστη.
Θεωρούµε µέγιστο το επίτευγµα της εφηµερίδας ‘‘Χ.ν.’’, που η ιστορική της διαδροµή αισίως συµπληρώνει τα 57 έτη, αντιλαµβανόµενοι πλήρως το µέγεθος της τεράστιας προσφοράς ζωής στον περιφερειακό Τύπο, αλλά και σε όλους εµάς που επιθυµούµε και αποζητούµε µία έγκαιρη και έγκυρη ενηµέρωση.
Αξίζουν σε όλους τους συντελεστές παραγωγής των ‘‘Χ.Ν.’’ θερµά συγχαρητήρια, που συνεχίζουν να δίνουν τον έντιµο αγώνα της ενηµέρωσης, µε υπευθυνότητα, µαχητικότητα, πείσµα και προσήλωση, σεβόµενοι πριν και πάνω από όλα, τον αναγνώστη και τις αρχές της δηµοσιογραφικής ∆εοντολογίας. Για όλα τα παραπάνω, ευχόµαστε από καρδιάς, υγεία και δύναµη σε όλους σας, να συνεχίσετε τις επιτυχίες, την αντικειµενικότητα και την ολοκληρωµένη πληροφόρηση για πολλά χρόνια ακόµα. Και η εφηµερίδα ‘‘Χ.Ν.’’ , να αποτελεί ένα φωτεινό φάρο ενηµέρωσης, εξελισσόµενη, κάνοντας την αναγκαία µετάβαση στην ψηφιακή εποχή.
Τέλος, σας ευχαριστούµε ‘‘Χ.Ν.’’, και σας ευγνωµονούµε για την τεράστια και πολύχρονη προσφορά σας στην ενηµέρωση σε όλους εµάς, καλώντας σας να συνεχίσετε ανεξάρτητα και θαρραλέα το πλούσιο και σηµαντικό έργο σας και στα 100 χρόνια!
Ανδρέας Μπουράκης: ∆ιαβάζουν και τα… δέµατα!
Μαθαίνω όλα όσα γίνονται στα Χανιά και πιο πέρα. Θυµάµαι µεγάλα γεγονότα και πάντα τα εκλογικά αποτελέσµατα. Όταν στέλνω δέµα στην Αθήνα και τυλίγω κάτι µε την εφηµερίδα, οι παραλήπτες ενηµερώνονται και µε ρωτάνε µετά. Αν δεν ενηµερωθείς από τα ‘‘Χ.Ν.’’ δεν ξέρεις πού θα πας Σαββατοκύριακο. Η αδερφή µου έχει φυλάξει µία εφηµερίδα που έχει φωτογραφία της όταν πήγε µικρή στη Μητρόπολη να προσκυνήσει τον Επιτάφιο. Όπως και το φύλλο µε τα αποτελέσµατα των πανελλαδικών που πέρασε στην Οδοντιατρική.
Άρτεμις Αρχοντάκη: Η χαρά της ζωγραφιάς µου!
Από µικρή θυµάµαι τα «Χανιώτικα νέα» να υπάρχουν καθηµερινά στο σπίτι µας. Χαρακτηριστική αναµνήση για µένα είναι όταν ήµουν δηµοτικό και µια µέρα είχα δει δηµοσιευµένη µια ζωγραφιά µου στην εφηµερίδα και είχα χαρεί τόσο πολύ. Πού να φανταζόµουν ότι περίπου 20 χρόνια µετά θα δουλεύω στην εφηµερίδα αυτή και θα είµαι µέλος αυτής της όµορφης οµάδας που ετοιµάζει το καθηµερινό φύλλο!
Σήφης Χιωτάκης: Ενηµέρωση και… κυκλική οικονοµία!
∆εν θα σου πω για την εφηµερίδα, αλλά για ένα αστείο που θυµάµαι. Πήγα ένα πρωί στα Σφακιά να δω τη µάνα, κρατούσα τα απαραίτητα και µία εφηµερίδα να διαβάσω. Πήγα σε κάτι δουλειές, γύρισα, ψάχνω την εφηµερίδα, πουθενά. Ρωτώ τη µάνα πού είναι και µου λέει: «ώφου γιε µου, έκαψα τη για να κάψω τις ρέγγες». ∆ίνω µια όξω και πάω σε ενός κουµπάρου, παίρνω την εφηµερίδα του και γυρνώ στο πατρικό, χωρίς να βγάλω µιλιά.
Μαρία Κυρμιζάκη: Το αναγνωστικό µου για τα Χανιά
Όταν πριν 22 χρόνια ήρθα και έµεινα Χανιά, στο χωριό, δεν είχα επαφή µε το κέντρο ούτε µε περιοχές του νοµού. Όλα τα µάθαινα µέσα από την εφηµερίδα. Ήταν σαν να λέµε το αναγνωστικό µου, το βιβλίο της ιστορίας και της γεωγραφίας. Σήµερα, τα ‘‘Χ.Ν.’’ συνεχίζουν να µε µαθαίνουν πράγµατα και ενώ διαβάζω ειδήσεις και στο διαδίκτυο, όταν κάτι το µαθαίνω από τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’, το θεωρώ δεδοµένο.
Βαγγέλης Ανδρεαδάκης: Νοιάστηκαν για τα σοβαρά
Τα τελευταία χρόνια, στον τόπο που ζω, στα Καθιανά Ακρωτηρίου, τα σαλιγκάρια (χοχλιοί) είναι είδος προς εξαφάνιση. Τα αίτια από το ρεπορτάζ που έκανε ο δηµοσιογράφος κ. Κώνστας, σχετίζονται µε την κλιµατική αλλαγή, τη χρήση φυτοφαρµάκων και τα ποντίκια. Όταν σε κάποιο φύλλο του Σαββάτου είδα το εν λόγω θέµα να είναι πρωτοσέλιδο, συγκινήθηκα, και χάρηκα ιδιαίτερα που η εφηµερίδα έδωσε τη δέουσα σοβαρότητα για αυτό. Εύχοµαι καλή δύναµη στο σπουδαίο έργο που επιτελείτε, και καλές γιορτές, µε υγεία σε όλους.
Αλέξανδρος Παπαδοκωνσταντάκης: Κι εγώ ταξίδεψα τα ‘‘Χ.ν.’’!
Είναι έγκυρη εφηµερίδα, κρατάει τον κόσµο σε επαφή µέσα από τις κοινωνικές στήλες και πολλές φορές όταν κάτι µε ενοχλεί ή απασχολεί, στέλνω το παράπονο µου και το δηµοσιεύουν αµέσως.
Ξέρω ότι είναι η πρώτη εφηµερίδα σε όλη την Ελλάδα, λέει αλήθειες που πρέπει να λέγονται. Την έχω στείλει την εφηµερίδα σε Αγγλία και Ιαπωνία.
Οπότε και εγώ σας έχω ταξιδέψει.
Μιχάλης Κατσανεβάκης: Ιστορία και έµπνευση!
Ένα πρόσφατο περιστατικό θα µοιραστώ µαζί σας. Είχα γράψει ένα άρθρο για τη Μάχη της Κρήτης και λίγες µέρες µετά καθόµουν στο Κουµ Καπί στον “Άσωτο” µε µια παρέα. Έρχεται λοιπόν ένας άνθρωπος να µας δείξει µια µακέτα που είχε φτιάξει για τη Μάχη της Κρήτης µε λεπτοµέρειες για γεγονότα. Τον ρωτώ λοιπόν, «µα που τις έµαθες όλες αυτές λεπτοµέρειες;». Και µου απαντά: «Στα Χανιώτικα νέα έγραψε ένα ωραίο άρθρο ένας Κατσανεβάκης, τονέ κατέεις;» . Γέλασε η παρέα και του είπαν ότι εγώ ήµουν ο αρθρογράφος. Αυτή η ιστορία είναι ενδεικτική του πόσο χρήσιµα είναι τα δηµοσιεύµατα που γίνονται στην εφηµερίδα µας, φτάνοντας στο σηµείο να δίνουν έµπνευση σε ανθρώπους για να δηµιουργήσουν!
Γιώργος Μαρκετάκης: Ανέδειξαν προβλήµατα του τόπου µας
Επειδή µεγάλωσα στην περιοχή του Ανατολικού Σελίνου, εκεί στη Μάζα της κοινότητας Ροδοβανίου, θυµάµαι που πάντα είχαµε µεγάλο πρόβληµα µε την έλλειψη δρόµων και αρκετά ήταν τα δηµοσιεύµατα των ‘‘Χ.ν.’’ πάνω στο θέµα αυτό. Ένα πρόβληµα που αναδείχθηκε µέσα από την εφηµερίδα και τελικά λύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, όταν και µπόρεσε να γίνει κανονικά η σύνδεση µε τα Τεµένια και τα υπόλοιπα κοντινά χωριά.
Μαρία Πεντάρη: Χτυποκάρδι και έµπνευση!
Στα εφηβικά µου χρόνια, δεν υπήρχε instagram, messenger, viber, και κάθε βράδυ περίµενα να πάει 11 να ακούσω τη ραδιοφωνική εκποµπή του Τζατζάνη, όπου ο τάδε αφιέρωνε στον δείνα κάποιο τραγούδι και σχεδόν πάντα καταλαβαίναµε ποιοι ήταν, από ποιο σχολείο… και κάναµε τα like µας νοητά! ∆εν υπήρχε facebook για να βλέπω σε φωτογραφία όποτε ήθελα το αγόρι που είχα ερωτευτεί πλατωνικά… Σε κάθε ευκαιρία περίµενα λοιπόν να πάρω τα ‘‘Χανιωτικά νέα’’, όπου µε χτυποκάρδι έψαχνα αν υπήρχε φωτογραφία του λόγω κάποιας διάκρισης του σε αθλητικούς αγώνες… Και ναι!!!! υπήρχε!!!!! Και κρατούσα τα αποκόµµατα της εφηµερίδας σαν να ήταν ένας θησαυρός! Τα κρατώ ακόµα για να θυµάµαι τα πιο αθώα και ανέµελα χρόνια της ζωής µου…
Η πιο συγκινητική στιγµή µου όµως ήταν όταν µε αφορµή µια θεατρική παράσταση που σκηνοθέτησα µε άτοµα µε αυτισµό/νοητική υστέρηση στην πλατεία της Σπλάντζιας, διάβασα πρώτη φορά τα ονοµατεπώνυµα αυτών των φίλων µου – πρωταγωνιστών στην εφηµερίδα σε ένα άρθρο που γράφτηκε για αυτήν την παράσταση και αµέσως σκέφτηκα τη συγκίνηση που θα ένιωθαν οι γονείς τους όταν θα διάβαζαν τα ονοµατεπώνυµα των παιδιών τους! Κι έτσι άρχισαν τα όνειρα και ανέβηκε ο πήχης! Κάναµε ένα ντοκιµαντέρ και τα ονοµατεπώνυµα τους ταξιδεύουν σε όλα τα ΜΜΕ και σε τίτλους τέλους έργου όπου έχουν τον ρόλο Συνεργατών-δηµοσιογράφων σε έργο που, όπως γράφτηκε σε άρθρο σας, αποτελεί πολιτιστική επανάσταση µε καταγραφές της κρητικής παράδοσης, παρακαταθήκη για τις επόµενες γενιές!
Τι δύναµη κι έµπνευση µπορεί να δώσει ένα µικρό άρθρο στα ‘‘Χανιώτικα νέα’’.
Ευχαριστώ ‘‘Χανιώτικα νέα’’!
Χρύσα Καβράκη: Η συνέντευξη που συγκίνησε την οικογένειά µου
∆εν θα ξεχάσω ποτέ, πόσο συγκινηµένη και περήφανη ήταν η γιαγιά µου, όταν δηµοσίευσε η εφηµερίδα µια συνέντευξή µου. Κράτησε µάλιστα και το απόκοµµα!
Αριστείδης Αρχοντάκης: Η συναυλία του Βασίλη κι ένα κείµενο
Η ανάµνηση που µνηµονεύω πάντα είναι απ’ όταν είχα πάει µόνος σε µια συναυλία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου στην ανατολική τάφρο. Πρέπει να ήµουν εκεί γύρω στα είκοσι και έγραψα για πρώτη φορά στα Χ.ν. το κείµενο ‘‘Τα µπάσταρδα γατιά του Βασίλη’’.
Θυµάµαι ότι είχε πάρει τηλέφωνο πριν στο σπίτι ο Γιάννης Λυβιάκης και µου είπε ότι θα δηµοσιευθεί στα εύθυµα και σοβαρά!
Από τότε, οπότε έγραφα σηκωνόµουν αξηµέρωτα και αναζητούσα τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’, να δω αν έχω δηµοσίευση
Στέλλα Χαραλαμπάκη: Η συνήθεια των διακοπών
Όταν έµενα στην Ιεράπετρα κι ερχόµουν στα Χανιά για διακοπές, το πρώτο πράγµα που έκανα ήταν πάντα να αναζητώ και να ξεφυλλίζω τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’.
Μαρία Βογιατζάκη Ντούζα: Αφουγκράζονται κάθε επιθυµία
Με ένα ποίηµα, η κα Μαρία επέλεξε να απαντήσει στην ερώτησή µας:
‘‘Χανιώτικα’’ ονοµάζονται της πόλης µας τα ‘‘Νέα’’,
που χρόνια πενήντα επτά τα έχουµε παρέα
Εφηµερίδα έγκριτη, τρανό ταξίδι κάνει
µε καπετάνιο έµπειρο τον Γαρεδάκη Γιάννη
Γέννηµα-θρέµµα του κι αυτή και το Τυπογραφείο,
που είναι το µοναδικό της χώρας µας Μουσείο
Με συνεργάτες εκλεκτούς, καθηµερνά αρµενίζει,
φτάνει σε τόπους µακρινούς και στα Χανιά γυρίζει
Ευγενικά αφουγκράζεται, κάθε επιθυµία
και την επόµενη στιγµή, την κάνει αγγελία
Εγώ και η Παρέα µου, χρόνια πολλά θα πούµε
κι ένα µεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, από καρδιάς χρωστούµε,
γιατί µας έχει άπειρες φορές φιλοξενήσει
κι εύχοµαι η σχέση µας αυτή, στο χρόνο να µη σβήσει
Σωτήρης Βουβάκης: Αναδεικνύουν προβλήµατα
Εύχοµαι στα “Χ.ν.” χρόνια πολλά µε πάρα πολλές επιτυχίες. Είναι πολύ καλοί οι δηµοσιογράφοι, πάντα έγκυροι και έγκαιροι στα προβλήµατα της καθηµερινότητας. Προσωπικά θα ήθελα να αναδεικνύονται πιο πολλά θέµατα που αναφέρονται στην επαρχία.
Ελένη Βαρανάκη: Μαθαίνουµε άγνωστη φύση
«Γινόµαστε γνώστες φαραγγιών, βιότοπων αλλά και περιοχών των Χανίων, της Κρήτης, της Ελλάδας γενικότερα, που αλλιώς δεν θα ξέραµε ότι υπάρχουν. Εξαιρετικά και τα οδοιπορικά εντός και εκτός Ελλάδας, όπου έχουµε την ευκαιρία, ταξιδεύοντας νοερά, να γνωρίσουµε διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισµούς.
Ελευθερία Φιωτάκη: Κοµµάτι της καθηµερινής µας ζωής
Ήταν συνδροµητές οι γονείς µου και τα “Χ.ν.” ήταν πάντα στο σπίτι µας. Για αυτό την ξέρω καλά. Συνεχίζω να τη διαβάζω και τώρα, ειδικά τα πολιτιστικά, τις εκδηλώσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις, τις δραστηριότητες που µε ενδιαφέρουν πάρα πολύ. Τηλεόραση δεν βλέπω, αλλά εφηµερίδα πάντα θα διαβάσω.
Κώστας Τζωρτζάκης: Στην Ινδία µε τα “Χανιώτικα νέα”
«Υπήρχαν εποχές που δεν υπήρχε ούτε Ιντερνετ, ούτε εύκολη πρόσβαση στην ενηµέρωση. Και έτσι ο µόνος τρόπος για ενηµέρωση ήταν η εφηµερίδα» µας λέει ο Κώστας Τζωρτζάκης ο οποίος επί σειρά ετών παραθέριζε στην Ινδία.
«Επειδή σαν Χανιώτης ήθελα να ενηµερώνοµαι για τα γεγονότα του τόπου µου, της Πόλης µου, αρχές της δεκαετίας του ‘90, ενώ βρισκόµουν µέσα σε ζούγκλα στη Γκόα της Ινδίας, είχα ζητήσει από την αδελφή µου να µου στέλνει ταχυδροµικώς πακέτο µε τα “Χανιώτικα νέα”. Αξέχαστο µου έχει µείνει η Ινδή ταχυδρόµος µε το σάρι να µου φέρνει το πακέτο και να µου λέει: “Your newspaper». Επειδή υπήρχαν Έλληνες που ήθελαν να µαθαίνουν για την Ελλάδα, είχα κολλήσει τον τίτλο των “Χανιώτικων νέων” στην είσοδο του σπιτιού και έρχονταν Έλληνες που παραθέριζαν για να µάθουν τα νέα από τα “Χανιώτικα νέα”».
Αφροδίτη Λεβεντάκη: Και στον Καναδά!
Μπορεί το διαδίκτυο να έχει µπει για τα καλά στη ζωή µας, και τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’ να µπορούµε να τα διαβάζουµε πλέον και ηλεκτρονικά, όµως υπάρχουν και οι παραδοσιακοί αναγνώστες που προτιµούν την έντυπη έκδοση, προτιµούν να διαβάσουν τα νέα στο χαρτί. Όπως υπάρχουν και οι Χανιώτες του εξωτερικού, που θέλουν να µαθαίνουν νέα του τόπου καταγωγής τους. Στο πλαίσιο αυτό, συγκεντρώνω ηµερήσια φύλλα της εφηµερίδας και κατά τακτά χρονικά διαστήµατα τα στέλνω στον Καναδά, αφού συγγενής µου εκεί, χανιώτικης καταγωγής, θέλει να διαβάζει τα νέα όπως είναι τυπωµένα στο χαρτί. Ετσι, τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’ φτάνουν και στον Καναδά!
Στέλιος Πατεδάκης: Έκανα… προξενιά
Μια εύθυµη ανάµνηση που έχω από τα “Χ.ν.” είναι ότι πείραζα τους πελάτες στο µαγαζί που εργαζόµουν, διαβάζοντας τους τα συνοικέσια που δηµοσίευε η εφηµερίδα. Τους παρότρεινα να πάρουν τηλέφωνο για να βρουν το ταίρι τους!
PL TUBE : ∆εν περίµενα τέτοια αναγνώριση!
Πριν από χρόνια έκανα ένα meet up στο Ενετικό Λιµάνι όπου µαζεύτηκαν πάνω από 500 άτοµα. Μου είχε κάνει συνέντευξη ο δηµοσιογράφος Γιάννης Λυβιάκης και µε έβαλε στην εφηµερίδα. Από την επόµενη ηµέρα, µε σταµατούσαν στον δρόµο και µου µιλούσαν. Πάω σπίτι και λέω στους γονείς µου: «Η εφηµερίδα έχει µεγάλη δύναµη. Τη διαβάζουν όλοι; Περισσότερο χαµό έκανε η συνέντευξη από ό,τι εγώ στο meet up».
Μαραγκάκης Ιωάννης: Μια είδηση που έφτασε στη Νέα Υόρκη!
Τα “Χ.ν.” είναι και θα συνεχίσει να είναι µία χανιώτικη καλή και αξιόπιστη εφηµερίδα. Έχω κάνει δηµοσιεύµατα ως πολίτης, ενώ µε βοήθησε πάρα πολύ στην Πυροσβεστική Υπηρεσία τόσο στην πρόληψη όσο και στην καταστολή, καθώς πάντα επικοινωνούσαµε µε τον κόσµο µέσω της εφηµερίδας.
Μας βοήθησε πάρα πολύ στην ίδρυση των κλιµακίων τόσο στην Κάντανο όσο και στον Καµπανό. Ένα χαρακτηριστικό πάντως που θυµάµαι είναι που, όταν φτιάξαµε ένα ωραίο ενυδρείο πριν περίπου 10 χρόνια στην ΠΥ Χανίων χρησιµοποιώντας το µπροστινό τµήµα ενός πυροσβεστικού οχήµατος και δηµοσιεύτηκε η είδηση στα ‘‘Χ.ν.’’, κάποιος το είδε από τις ΗΠΑ και µας µίλησε σε κανάλι της οµογένειας από τη Νέα Υόρκη!
Μανόλης Κουτράκης: Ξυπνούν συνειδήσεις
Θαυµασµό εκφράζω, για το γεγονός ότι είστε παντού. Έχει δίκαιη άποψη για τα θέµατα των Χανίων, προωθεί τα σωστά και µου κάνει εντύπωση ότι οι δηµοσιογράφοι σας είναι πανταχού παρόντες. ∆ιαβάζω και πολύ σηµαντικά άρθρα τα οποία µε βοηθούν να καταλάβω θέµατα που δεν τα γνωρίζω. Αυτό που µε χαροποιεί είναι ότι τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’ ξυπνούν συνειδήσεις και ενεργοποιούν τα αντανακλαστικά της κοινωνίας.
Φλώρα Τζιγκουνάκη: Οι ιστορίες της γειτονιάς
Έχει πλάκα που αντί να µάθω τα νέα της γειτονιάς ή της περιοχής µου από τους γείτονες όπως παλιά, τα µαθαίνω από τα ‘‘Χ.Ν.’’. Καθηµερινά. Η παρέα µου στον καφέ, στα διαλείµµατα αλλά και στο σπίτι, είναι η εφηµερίδα, την οποία χαρακτηρίζω ως τίµια που γράφει αλήθειες και όταν πρέπει δεν χαρίζει κάστανα.
Νεκτάριος Πετροδασκαλάκης: Η εφηµερίδα ως συνεργάτης
Όποιο επιχειρηµατικό βήµα έκανα, είχα συνεργάτη την εφηµερίδα και αυτό είχε ανταπόκριση στον κόσµο, διότι άµεσα το διαπίστωνα. ∆ιαφήµιση ή και αναφορές των ‘‘Χ.Ν.’’ για τις δραστηριότητές µου αποδεικνύονταν εργαλείο των προσπαθειών µου. Κάθε µέρα οι πελάτες µου διαβάζουν την εφηµερίδα και διαρκώς γίνοµαι µάρτυρας των ερεθισµάτων που δίνει για συζητήσεις.
Μαρία Λαϊνάκη Γκίκα: Τοπικά νέα και όχι µόνο
Με µια µαντινάδα µίλησε για τα “Χ.ν.” η κα Μαρία:
Εφηµερίδα τω Χανιώ και προοδευτική,
εντύπωση µου έκανε σαν ηλεκτρονική.
∆ιαβάζω κι απ’ το σπίτι µου τα νέα δε τα χάνω,
αφού είναι και Χανιώτικα και µε το παραπάνω.
Γιώργος Μανιαδάκης: Ένα άρθρο που αποκάλυψε µια ιστορία στο Εκουαδόρ!
Ένα από τα άρθρα που δηµοσίευσα στην εφηµερίδα µας, αφορούσε µια διήγηση του 94χρονου Γιώργου Καρεφυλάκη. Έκπληκτος είδα ότι κάποιος από το Εκουαδόρ επικοινώνησε µε την εφηµερίδα και ζητούσε πληροφορίες για τον άνθρωπο αυτό. Επικοινώνησα µαζί του και µου διηγήθηκε το πώς ο αδερφός του προπάππου του (Καρεφυλάκης), µετά από πολλές περιπέτειες, λίγο πριν το 1900, βρέθηκε στο Εκουαδόρ. Κι έτσι ξεκίνησε η οικογένεια των Carofilis στη χώρα αυτή!
Τηλέμαχος Κουτουράτσας: Ο σύνδεσµός µου µε τα Χανιά
Από τα µαθητικά χρόνια µε τα άρθρα για τις θεατρικές παραστάσεις και τις περιβαλλοντικές δράσεις των σχολείων µου, µέχρι σήµερα, τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’ αποτελούν τον σύνδεσµό µου µε την πόλη µας. Όπου κι αν βρέθηκα, µέσα από τις σελίδες τους ένιωθα πάντα κοντά στη γειτονιά και την κοινότητα που µεγάλωσα.
Πηγή Μπελώνη: Ιστορία και Πολιτισµός
Από µικρό παιδί θυµάµαι σπίτι µας τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’ ως βασικό µέσο ενηµέρωσης. Το πρώτο µου άρθρο, ήταν για το ναυάγιο του πλοίου ‘‘Ηράκλειον’’ εφόσον ο πατέρας µου ήταν επιζών. Συγκινήθηκα, διότι είχα την ευκαιρία να µεταφέρω την έρευνα µου. Ακολούθησαν αναφορές της εφηµερίδας σε κοινωνικές µου δραστηριότητες διότι τα ‘‘Χ.Ν.’’ δεν είναι µία κλασική δηµοσιογραφική εφηµερίδα. Αποτελεί και πολιτιστική έκφραση της τοπικής κοινωνίας.
Μαρινέλλα Βλαχάκη: Συνδετικός κρίκος
Μέσω των “Χ.ν.” γνώριζα σιγά-σιγά τους συµπολίτες µου από όταν ήµουν κορίτσι. Ανέκαθεν, συµφωνούσα, διαφωνούσα και ευγνωµονούσα που υπάρχει η εφηµερίδα ως συνδετικός κρίκος. Συγκινητική στιγµή για µένα όταν το 1992, διάβασα (χωρίς να το περιµένω) κριτική για το πρώτο βιβλίο µου ‘‘Κόκκινη άµµος’’. Κι από τότε, παραµένει το αναγνωστικό ενδιαφέρον µου, συµφωνώντας, διαφωνώντας κι ευγνωµονώντας.
Βάσω Τζάλου: Μου έδωσαν αυτοπεποίθηση
Η ανάδειξη από τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’ της ζωγραφικής µου κυρίως πάνω σε φθαρµένους τοίχους σπιτιών, µου έδωσε και συνεχίζει να µου δίνει αυτοπεποίθηση, χαρά και δύναµη για να συνεχίσω να προσφέρω χρώµα, και αισιοδοξία στην καθηµερινότητα των συνανθρώπων µου. Σας ευχαριστώ από καρδιάς!
Μανούσος Δουλαβέρης : “Πυροφάνι” στο στρατό!
Ίσως να ‘µαι και ο παλαιότερος αναγνώστης των “Χ.ν.”! Θα ανατρέξω λοιπόν σε µια ανάµνηση από το στρατό. Τότε λοιπόν, την εφηµερίδα δεν την διαβάζαµε µόνον, αλλά τη χρησιµοποιούσαµε και σαν εργαλείο. Πολλές φορές µάλιστα και για πειράγµατα, όπως το… παραδοσιακό “πυροφάνι”.
Χρόνια σας πολλά!
Κώστας Νικολαντωνάκης: Γέφυρα µε την κοινωνία
Τα “Χανιώτικα νέα” ήταν πάντα µια γέφυρα ενηµέρωσης και σύνδεσης µε την τοπική κοινωνία. Θυµάµαι να ξεκινώ τη µέρα µου διαβάζοντας τις σελίδες τους, βρίσκοντας θέµατα που µε ενέπνεαν και µε έκαναν να νιώθω µέρος της πόλης µας. Σας ευχαριστώ για τις 57 αξέχαστες χρονιές!
Μανώλης Τσιτσιριδάκης: Πιάσανε τόπο τα δηµοσιεύµατά µας
Πριν από πολλά χρόνια όταν συνάντησα για πρώτη φορά οδηγό όδευσης στα Χανιά, αντιλήφθηκα πως είχε πιάσει τόπο η εκφρασµένη φωνή των ατόµων µε αναπηρία, µέσω των ‘‘Χανιώτικων νέων’’, µε δηµοσιεύµατά για την ισότιµη µεταχείριση και την συµπερίληψη. Σας ευχαριστούµε!
