Η πρόσφατη κατάρρευση της ιρλανδικής οικονομίας -η οποία έχει εφαρμόσει εδώ και μια 15ετία ό,τι σήμερα καλούμαστε να κάνουμε εμείς με τα γνωστά αποτέλεσματα- αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως ούτε οι Ελληνες είναι τεμπέληδες (όπως θέλουν να μας χαρακτηρίσουν ορισμένοι) ούτε έχουμε μεγάλο δημόσιο τομέα (η πρόσφατη απογραφή έδειξε ότι είναι πολύ μικρότερος αναλογικά από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες). Οπως επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ο οικονομολόγος κ. Δ. Καζάκης στην εφημερίδα ´Το Ποντίκι´ η μείωση της παραγωγής στους τομείς της ενέργειας, στον αγροτικό τομέα, στη μεταποίηση για τη χρονιά που ολοκληρώνεται σε λίγες ημέρες κυμαίνεται από 5,3% έως 7%. Ολα αυτά σε μια χρονιά. Διότι, αν ρίξει μια ματιά κανείς στο παρελθόν θα δει ότι σήμερα, σε σύγκριση με 30 χρόνια πριν, ελάχιστες παραγωγικές – εργοστασιακές μονάδες λειτουργούν στη χώρα μας. Οι βιομηχανικές ζώνες στις μεγάλες πόλεις Αθήνα, Πάτρα, Θεσσαλονίκη αποτελούν ´πόλεις φαντάσματα´ καθώς τα εργοστάσια, επιδοτούμενα μάλιστα τα περισότερα, μετακόμισαν για άλλες χώρες. Ανάλογη είναι και η πορεία του αγροτικού τομέα. Η αποβιομηχανοποίηση και η συρρίκνωση του αγροτικού τομέα οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στις χρηματοδοτήσεις και στις κοινοτικές οδηγίες της Ε.Ε. καθώς οι εταίροι ήθελαν τη χώρα μας να αναπτύξει την τουριστική οικονομία και να λειτουργήσει ως τόπος υποδοχής επισκεπτών. Κατά πόσο η προοπτική αυτή είναι αναπτυξιακή σε μια σύγχρονη κοινωνία φαίνεται σήμερα με την κρίση που βιώνουμε. Ενα μεγάλο μέρος της ευθύνης ανήκει, λοιπόν, δικαιωματικά σε αυτούς που εμπνεύστηκαν και υλοποίησαν τη μονοδιάστατη… ´ανάπτυξη´ της χώρας.
Γ.ΚΩΝ.
