Η ΑΝΑΔΡΟΜΗ στο παρελθόν ενός έθνους έχει μόνον ευεργετικά αποτελέσματα: υπενθυμίζει στους μεταγενέστερους τις ευτυχισμένες ή τις μελανές στιγμές της ιστορίας τους, και προσπαθεί -με τα διδάγματα που απορρέουν από τη μελέτη αυτών των στιγμών- να τους προτρέψει για κάτι καλύτερο ή να τους αποτρέψει από τα χειρότερα.
ΥΠΟ ΑΥΤΗΝ την έννοια δεν είναι τυχαία η πολυποίκιλη στον αθηναϊκό Τύπο επαναφορά στο προσκήνιο τόσο των «μεγάλων στιγμών της ιστορίας μας» του 20ού αιώνα όσο και της ιστορίας του μοιραίου για τον τόπο Δεκέμβρη του 1944 (με τα γνωστά «Δεκεμβριανά»). Επακόλουθο των Δεκεμβριανών ήταν η μετέπειτα δραματική πορεία του έθνους, με το αιματοκύλισμα του Εμφυλίου (1946 – 1949) και την εδραίωση για δεκαετίες της Δεξιάς. Το ευτύχημα για την Κρήτη είναι ότι ο Εμφύλιος δεν είχε στο νησί ούτε την έκταση και τους νεκρούς ούτε και τη διάρκεια που είχε στην υπόλοιπη Ελλάδα.
?ΕΞΗΝΤΑ ΕΞΙ χρόνια μετά τα θλιβερά αιματηρά γεγονότα στην πρωτεύουσα της χώρας (3 Δεκ. 1944) και πάλι διανύουμε έναν Δεκέμβρη «επί ξυρού ακμής»: με τρόικα, μνημόνιο και επικείμενες σφοδρές διαρθρωτικές αλλαγές στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, με «επαναστατικές» ομάδες και γιάφκες τρομοκρατών των οποίων τη δράση και τα μελετώμενα χτυπήματα κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει ούτε και να προεξοφλήσει. Κι ακόμη, με τη μνήμη του αδικοχαμένου δεκαπεντάχρονου μαθητή Γρηγορόπουλου.
ΜΕ ΤΗ δραματική αύξηση του κόστους ζωής, την ανησυχητική αύξηση της ανεργίας, την ακύρωση ζωής των νέων μας, τις επαχθείς απαιτήσεις βιομηχάνων και τραπεζών, βιώνουμε ένα εκρηκτικό μείγμα διάχυτο στην κοινωνία, που κανείς δεν ξέρει πότε και με ποια μορφή θα εκραγεί?
?ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ δεν θυμούνται ή δεν έζησαν τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 1944, η Αθήνα -μόλις απελευθερωμένη από τη γερμανική Κατοχή- μπήκε αμέσως στον εφιάλτη των Δεκεμβριανών. Από τις αρχές του μοιραίου εκείνου μήνα, η πόλη μεταβλήθηκε σε θέατρο πολεμικών συγκρούσεων που μαίνονταν τόσο στο κέντρο όσο και στις συνοικίες της. Οι Άγγλοι («αφέντες» τότε της χώρας), θέλοντας ένα γρήγορο ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τους κομμουνιστές και το ΕΑΜ, φέρεται να προκάλεσαν τη σύρραξη, με αφορμή ένα συλλαλητήριο. Η πρωτεύουσα αιματοκυλίστηκε, με την τότε κυβέρνηση (Γ. Παπανδρέου) να μη μπορεί να αντιδράσει ή να επιβάλλει ευθύς εξ αρχής την τάξη.
ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ, όπως υποστηρίζεται από πολλούς, για έναν ύπουλο πόλεμο, απρόσμενο και αδικαιολόγητο ανάμεσα στις δυνάμεις του EAM και της κυβέρνησης που μόλις επέστρεψε από τη Μ. Ανατολή και είχε φυσικά στο πλευρό της τα αγγλικά στρατεύματα? Τα γεγονότα αποδόθηκαν εύγλωττα με το διεισδυτικό φακό του ουκρανού, επαγγελματία φωτογράφου του περιοδικού TIME, Joseph Kessel (ένθετο εφημερίδας «Το Βήμα», 5/12) και είναι αδιάψευστοι μάρτυρες της ωμής πραγματικότητας που έζησε τότε η χώρα? Ευχή και ελπίδα μας, τέτοια γεγονότα να μην επαναληφθούν?
Στ.Γ.Κ.
